اهل بيت پيامبر (ص) پرچمداران هدايت و در حقيقت ترجمان راستين قرآن و فصل الخطاب بوده و همچون قرآن، تنها راه هدايت و تمثل صراط مستقيمند. قرآن و عترت در واقع يک حقيقتند و هر يک تبلور تمام عيار موهبت، رحمت و هدايت آسماني اند؛ حقيقتي جاويدان که يکي بدون ديگري نمي تواند تفسير و تبيين شود. به هر کدام که رجوع شود و در آن تعمق و تفکر گردد، تو را به سوي ديگري مي خواند. در ژرفاي قرآن به حضور اهل بيت (ع) مي رسي و با دقت و توجه در سيطره نظري و عملي اهل بيت به محتوا و مفهوم آيه هاي قرآن رهنمون مي شوي. در اين ميان نور هدايت حسين بن علي (ع) فروزان تر و آتش عشق او پر نفوذتر و تأثيرگذارتر است و اين چيزي جز اراده حق نيست که حسين (ع) چراغ هدايت و کشتي نجات بشريت از اول تا به ابد باشد. تأمل و تدبر در آيات قرآن در حقيقت به شناخت و آگاهي از امام (ع) نيز منجر مي شود و اين بدان معناست که هر يک از ثقلين به مثابه ميزان و معيار، صحت و سقم ديگري را حکايت مي کند. آيات فراواني درباره امام حسين (ع) وجود دارد که از نگاه مفسرين بعضي آيات مستقيماً درباره حضرت است؛ برخي در شأن يا تطبيق بر امام حسين (ع) مي باشد و بعضي نيز بر اهل بيت (ع) و به تبع آنان امام حسين (ع) دلالت مي کند.

1. امام صادق ع می‌فرماید: سورة فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین ع است.

2. مَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیهِ سُلْطانًا ... اسراء33 ؛کسی که مظلوم کشته شده است، برای ولی او، سلطه (حق قصاص) قرار دادیم. امام صادق ع فرمود: این قسمت از ایه دربارة امام حسین ع نازل گردیده

3. بخشی از ایات سوره دهر به اهل بیت ع اشاره دارد و بر این حقیقت، روایات فراوانی دلالت می‌کنند.

4. در جریان مباهله، پیامبر اکرم ص ، چهار تن (حضرت علی، فاطمه، امام حسن و امام حسین ع) را نیز با خود برد. به همین مناسبت، این ایه نازل شد: فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّهِ عَلَى الْکاذِبینَ آل عمران61. مصداق ابنائنا امام حسن و امام حسین ع هستند .

آيه تطهير: (2) علاوه بر اينکه به اين آيه استناد مي شود و عصمت اهل بيت (ع) ثابت مي گردد، اطلاق آن را بر اهل بيت نيز تأکيد مي کند. گويند اين آيه در منزل ام سلمه همسر پيامبر (ص) نازل شد و آن حضرت، علي، فاطمه، حسن و حسين را فرا خواند و در زير جامه و عباي خود جمع کرد و ضمن تلاوت اين آيه فرمود: خدايا اينان اهل بيت من هستند، آنها را از پليدي ها پاکشان گردان. براي اينکه اين قضيه به اطلاع مردم و اصحاب برسد ، مدت ها هر روز صبح هنگام رفتن به مسجد از در خانه فاطمه مي گذشت و آنان را با عنوان اهل بيت خطاب مي فرمود و به نماز فرا مي خواند و آيه تطهير را تلاوت مي کرد. عده اي گمان کرده بودند اين آيه درباره زنان پيامبر نازل شده و کس ديگري را در بر نمي گيرد اما احاديث و روايات متعددي وجود دارد که از طريق شيعه و سني وارد شده و همگي گوياي اين حقيقت است که اين آيه اختصاص به همان پنج نفر دارد و سايرين را در بر نمي گيرد. (3)
آيه اولي الامر: (4) عده اي مي گويند آنان امرا هستند و همه خلفا و اميران را شامل مي شود اما در روايات متعددي که از پيامبر اسلام (ص) نقل شده منظور از اولي الامر، امامان دوازده گانه اند که نام و مشخصات هر يک توسط آن حضرت به طور صريح و دقيق بيان شده که از جمله آنها حديث جابر است که در آن نام يکايک ائمه معصومين از علي (ع) تا حضرت ولي عصر (عج) ذکر شده. (5).
آيه مودت (6) منظور خدا از اقتراف حسنه و کار نيک انجام دادن در اين آيه مودت و دوستي ما اهل بيت است. «و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا» کسي که مظلوم کشته شد براي ولي او سلطه قرار داديم. (7) يکي از القاب امام حسين (ع) مظلوم است که بيشتر با نام او همراه است؛ مانند السلام علي الحسين المظلوم الشهيد. (8) آيه ياد شده به احترام خون انسان ها و حرمت شديد کشتن آنان اشاره دارد. در روايتي اين مفهوم به شهادت سيدالشهدا (ع) تطبيق داده شده. فردي از امام صادق (ع) از تفسير آيه پرسيد. حضرت فرمودند: «هو الحسين بن علي قتل مظلوما و نحن اولياه و القائم منااذقام طلب بثارالحسين» او حسين است که مظلومانه کشته شد و ما اولياء او هستيم و قائم ما هنگام ظهور به خونخواهي حضرت قيام خواهد کرد. (9)
سوره الرحمن « مرج البحرين يلتيقيان* بينهما برزخ لايبقيان*... يخرج منهما اللوء لوء و المرجان (10) اين آيات همانند آيات ديگر نعمت هاي الهي را يادآوري مي کنند و مي فرمايند خداوند دو درياي مختلف را در کنار هم روانه کرد و با اينکه با يکديگر تماس و برخورد دارند ولي هيچکدام بر ديگري طغيان و غلبه نمي کند چون در ميان آن دو برزخي قرار داده شده که مانع از طغيان و غلبه يکي بر ديگري مي شود. از آن دو دريا مرواريد و مرجان خارج مي شود. در حديثي از امام صادق (ع) در تفسير آيات مذکور آمده: علي (ع) و فاطمه (س) دو درياي عميقند که هيچيک بر ديگري تجاوز نمي کند و از اين دو دريا لوءلوء و مرجان يعني حسن و حسين خارج شده اند (11). در روايت ديگري نيز آمده منظور از دو دريا علي و فاطمه و منظور از برزخ و حائل ميان آن دو رسول خدا و مقصود از لوءلوء و مرجان حسن و حسين هستند. (12)

1- آل عمران/61. 2- احزاب/33. 3- مجمع البيان ج 8ص375 الميزان ج 16ص336. 4- نساء/59. 5- تفسيرصافي ج1 ص 366. 6- شوري/23. 7- اسراء/33. 8- مفاتيح/148. 9- تفسيرنورالثقلين ج4 ص 182. 10- الرحمن/19 تا 22. 11- تفسيرقمي ج2 ص 322. 12- البرهان ج5 ص 266.