پنج توصیه برای فرار از غیبت


عمری است همه از تلخی غیبت در رنجیم!!! گویا ..هیچکس نیست که تازیانه ی غیبت نخورده باشد و یا متاسفانه آن را بر پیکر ِغافلی نزده باشد!!؟؟ شبی در مذمت غیبت چنین سرودم:

نزد بَد اندیش ِ بَد بین

در تمامِ شب ، چراغی نیست.
در تمامِ شهر،
آشفته دماغی نیست.

در کنار این سبک فکران ِ تاریکی

ایاغی نیست.

بارِ آنها بر زمین مانده

الاغی نیست

تا به منزل آورد این بار ِ جامانده !

ای خداوندانِ خوف‌انگیزِ شب‌پیمانِ ظلمت‌دوست!
تا به کی فانوسِ شیطان را

برای قایق «غیبت» بیاویزیم؟؟!!

تا زبان آتشین خود

در رواقِ هر تریبونی ، یا در پله های منبر مسجد

و یا پشت کلاه دوستان باغ

چو فانوسی، بیاویزیم

ناگهان در دخمه ی دنیای ِ ظلم‌آیین،

غرق گردیم و شراب تلخ

میوه ی تنها بهشتِ وهم ِ ما گردد.

 

**********************************************

اجازه دهید بدون درنگ به پنج توصیه برای فرار از غیبت اشاره کنم:

1ـ به دوستان ، برادران، همکاران و در یک کلمه به مردمی که با آنها معاشرت داریم، هرگز بدگمان و بد بین نباشیم.

سوء ظن و بدگمانی یکی از عوامل گرایش به غیبت، سوء ظن دیگران است. بدگمانی یا سوء ظن و بدبینی علاوه بر این که انسان را آلوده می‌کند، جامعه را نیز به فساد و تباهی می‌کشاند،‌ زیرا شخص بدگمان،‌ سوء ظن خود را به افراد دیگر منتقل می‌کند و به تدریج چیزی را که اساس و پایه‌ای جز شایعه یا برداشت نادرست نداشت، به صورت امری قطعی و مسلّم در میان مردم منتشر می‌سازد.

 

2ـ در کارهای عادی و روزمره مردم و یا حتی کارهای اداری دوستانمان و یا امور خانوادگی افراد تجسس نکنیم.

گفتیم اگر می‌خواهید غیبت نکنید، باید سوء ظن و بدگمانی نسبت به مردم نداشته باشید. اگر می‌خواهید گرفتار بدگمانی نشوید، باید در امور مردم تجسس نکنید، زیرا سوء ظن و تجسس در یکدیگر تأثیر متقابل دارند. گاهی تجسس باعث سوء ظن است و گاهی سوء ظن منشأ تجسس می‌شود.

قرآن کریم به هر دو توصیه اشاره دارد. برای از بین بردن غیبت به عنوان معلول، دستور داده با علت (یعنی سوء ظن و تجسس) مبارزه شود:

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ
لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ ؛[حجرات/12] ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از گمان فراوان بپرهیزید زیرا پاره ای از گمان‌ها در حد گناه است و در کارهای پنهانی یکدیگر جست و جو مکنید و از یکدیگر غیبت مکنید آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ پس آن را ناخوش خواهید داشت و از خدا بترسید، زیرا خدا توبه پذیر و مهربان است».

 

3ـ در مجالس غیبت به توصیه « خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت باش» هیچگاه عمل نکنیم. این توصیه نادرست و غلطی است. همرنگ جماعت نشوید.هم رنگی با دوستان جهنم سوزان است.
یکی از انگیزه های غیبت، موافقت با دوستان و هم‌نشینان است. عده ای برای گرم نگه داشتن مجلس و جلب رضایت و افکار اهل مجلس، به هرزه گویی و بدگویی و تمسخر دیگران در غیاب آنان می‌پردازند که چند گناه را با هم جمع می‌کنند و شعارشان این است:‌ خواهی نشوی رسوا، هم رنگ جماعت شو؛ یعنی هم چون حیوانات، تقلید و جلب رضایت دیگران، محور قرار گیرد اگر چه موجب غضب حق تعالی باشد!‌

 

4ـ برای خودستایی و مباهات و فخر دیگران را ذبح نکنیم. برای بزرگ شدن، دیگران را کوچک نکنیم.

برخی برای آن که اظهار وجود کنند و فضل و کمال خود را به رخ بکشند، دیگران را کوچک می شمارند و از آنان بدگویی می‌کنند. قرآن می‌فرماید:
«فَلَا تُزَکُّوا أَنفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ به منِ اتَّقَی.

خودستایی نکنید، او به کسی که تقوا ورزیده داناتر است».

5ـ حسد یک بیماری است در مورد نقاط مثبت مردم و امتیازات بدست آورده مثل پیروزی در معاملات، کنکور، اشتغال، هنر و... حسادت نورزیم.