نوزدهم آذرماه روز جهاني حقوق بشر نام گذاری شده. به این علت که در روز نوزدهم آذرماه سال 1327 شمسي , 10 دسامبر 1948 ، اعلاميه جهاني حقوقي بشر به تصويب رسيد. بعد از جنگ جهاني اول , ملتها ميپذيرند كه مطابق ميثاق جامعه ملل در جهت گسترش مباني عدالت اقدام كنند، از جنگ بپرهيزند. همچنين و وضعي عادلانه و انساني را پديد آورند . در حالي كه بعد از جنگ جهاني دوم منشور ملل متحد، ايمان به حقوق اساسي بشر، حيثيت و ارزش شخصيت انساني، تساوي حقوق مرد و زن اعلام ميگردد و در چارچوب سازمان ملل متحد، اعلاميه جهاني حقوق بشر در سال 1327 شمسي 1948 حاوي يك مقدمه و 30 ماده، به حدود 50 حق اساسي هر انسان اشاره ميشود تا آزادي، عدالت و صلح در جهان استقرار يابد.
در اعلاميه جهاني حقوق بشر بر حقوق انساني از جمله حق حيات ، حق داشتن آزادي و امنيت، حق آزادي از بردگي و شكنجه ظالمانه، حق برابري در مقابل قانون، حق برخورداري از دادرسي عادلانه، حق تابعيت، حق ازدواج، حق تشكيل مجامع و اجتماعات مسالمتآميز، حق مشاركت مستقيم و غيرمستقيم در اداره امور عمومي كشور، حق آموزش، حق استراحت و تفريح، حق كار و آزاديهاي اساسي بشر تاكيد ميشود و اظهار اميدواري شده است كه همه دولتها در راستاي تحقق اين حقوق بكوشند.
حقوقدانان و دولتها هر دو دسته در تهيه اين اعلاميه نقش داشتند. تصويب اعلاميه در مجمع عمومي ملل متحد، كار دولتها بود كه بهطور طبيعي سياسي عمل ميكنند.
در حال حاضر حقوق بشر یکی از مهمترین موضوعات در حقوق بین الملل معاصر است، حساسیت بسیاری نسبت به رعایت آن وجود دارد
-
پنج شنبه 1 بهمن 1388
6:18 AM
نظرات(0)
-
پنج شنبه 1 بهمن 1388
6:17 AM
نظرات(0)
از ساختارگرايي تا ساختارشكني
شعر و ادبيات به عنوان محصول تفكر و خلاقيت، و دانش و هنر، همواره از جايگاه خاصي برخوردار بوده است. با پيشرفت علوم گوناگون و تكامل روزافزون انسان، شعر و ادبيات نيز تجليهاي گوناگون يافته است. اين تجليهاي گوناگون در ايجاد سبكهاي متنوع در طول تاريخ ادبيات هر قوم و جامعهاي به خوبي قابل مشاهده است.
سبكهاي گوناگون خراساني، عراقي، اصفهاني، بازگشت، واسوخت، نو و ... تنها نمونههايي بسيار اندك از تنوع و تحولي است كه در طول حيات ادبيات فارسي ديده ميشود.
هدف اين مقاله بررسي سبكهاي گذشتة شعر فارسي نيست، بلكه كوششي است براي تحليل و ريشهشناسي سبك جديدي كه در دهة هفتاد در شعر فارسي نضج گرفته است و شاعران زيادي با تمايل به اين نوع سبك، آثاري را آفريدهاند كه به علت ناسازگاري با ساختار و دستور زبان، شگفت انگيز و غيرمعمول مينمايد. در اينجا براي نمونه يكي از آثار شاعر نوگراي ايلامي ـ علي ابدالي ـ را به نام «دريدايي 3» كه در سبك مذكور سروده شده است، نقل ميكنيم:
الف:
عقاب خودش را توي آب شنا كرد و
دالهاي دريدا هوا را قفس شدن كه
زمان خودش را زير عقربهها چرخ ميداد و
شما دريدا را مدلول كرد
نكرد!
مگر نه زبان عقاب دندان را قفس شدن
حالا
آب توي ساعت آقاي دريدا شنا كرد و ...
ب:
كردي = مي داد = نكرد
همان طور كه مي بينيم، ابهام و غيردستوري بودن عبارات از ويژگيهاي عمدة اين گونه اشعار است، كه به عنوان اشعار سبك «ساختار شكني» شناخته شدهاند. بدون آنكه با عجله اين گونه سبك شعري را رد يا قبول كنيم، در اين مقاله تلاش ميشود، تئوريهايي كه پشتوانه و آبشخور چنين سبكي هستند مورد بررسي و توصيف قرار گيرد.
-
پنج شنبه 1 بهمن 1388
6:15 AM
نظرات(0)