سفر به فضا سفر به فضا پاسخي است به کنجکاوي انسان براي شناخت زمين، ماه، سيارات، خورشيد، ديگر ستارگان و کهکشان ها. فضاپيماهايي با سرنشين و بدون سرنشين به مرزهاي فراتر از زمين ارسال شده اند تا اطلاعات مستند و تازه اي از کائنات براي ما به همراه آورند. بشر تاکنون موفق به ديدار حضوري ماه و زندگي طولاني مدت در ايستگاه فضايي شده است. سفر به فضا اين امکان را به ما مي دهد تا زمين را در بستر و موقعيت واقعي آن در هستي بنگريم.
چنين سفرهاي تحقيقاتي مي توانند چگونگي تشکيل خورشيد، سيارات و ستاره ها و وجود حيات در جايي فراتر از دنياي ما را معلوم کنند. عصر فضا از روز 4 اکتبر سال 1957 آغاز شد. در آن روز شوروي ماهواره اسپاتنيک 1(Sputnik 1) را براي گردش در مدار زمين به فضا فرستاد. اولين فضاپيماي با سرنشين در روز 12 آپريل سال 1961 به همراه يوري گاگارين (Yuri A. Gagarin) فضانورد اهل شوروي به مدار زمين فرستاده شد. نام اين فضا پيما وستوک 1 (Vostok 1) بود. فضاپيماهاي بدون سرنشين که به آنها کاوشگر فضا مي گويند، به طور وسيعي به اطلاعات ما درباره فضاي اطرافمان، سيارات و ستارگان افزوده اند. در سال 1959 يک کاوشگر شوروي به نزديکي ماه و کاوشگر ديگر آن به سطح ماه رسيدند. در سال 1962 کاوشگر ايالات متحده به سمت سياره زهره فرستاده شد. در سالهاي 1974 و 1976 ايالات متحده دو کاوشگر ساخت آلمان به مدار سياره عطارد نزديک خورشيد ارسال کرد.
دو کاوشگر ديگر ايالات متحده در سال 1976 بر روي مريخ نشستند. علاوه بر سيارات، کاوشگرها براي شناخت سنگها و اجرام کوچک آسماني نيز به فضا فرستاده مي شوند. اولين سفر با سرنشين به ماه در روز 21 دسامبر 1968، زمانيکه ايالات متحده فضا پيماي آپولو 8 (Apollo 8) را ارسال کرد آغاز شد. اين فضا پيما 10 بار دور ماه گردش کرد و سپس با موفقيت کامل به زمين برگشت. در تاريخ 20 جولاي 1969 فضا نورد امريکايي، نيل آرمسترانگ (Neil A. Armstrong) و باز آلدرين (Buzz Aldrin) اتاقک مخصوص آپولو 11 را بر روي سطح ماه نشاندند. آرمسترانگ اولين انسانيست که بر روي ماه قدم گذاشته است. تا سال 1972 فضانوردان امريکايي 5 سفر ديگر به کره ماه با برنامه سفري آپولو به انجام رساندند.
-
یک شنبه 15 فروردین 1389
7:23 AM
نظرات(0)
افسانه هاي قديمي نقل مي كنند كه بشر هميشه سعي مي كرده، به نحوي عمل پرواز را انجام دهد. براي مثال، «ايكاروس» و«دائه دالوس» از جمله كساني بودند كه سعي كردند با بال هايي كه از پر و موم ساخته بودند پرواز كنند. ولي اين آزمايش مدت صدها سال، مرگ بسياري را كه خواستند دوباره آزمايش را امتحان كنند، فراهم آورد. يعني وقتي بال هاي شكننده ساخته شده را با دست بر پشت شان مي بستند و از ارتفاعات بلندي خود را پرتاب مي كردند موجب مرگ شان مي شد. بدين ترتيب كم كم بشر متوجه اين نكته شد كه انسان هرگز نمي تواند با تقليد از طرز پرواز پرندگان، در هوا به پرواز درآيد. بنابراين يك وسيله جديدي بايد اختراع يا درست مي شد و تا آن جايي كه مي دانيم«راجر بيكن» اولين كسي بود كه پيشنهاد كرد: «ممكن است با ساختن موتوري كه يك نفر هدايت آن را بر عهده داشته باشد، به اين آرزوي ديرينه جامه عمل بپوشاند يعني عمل پرواز در هوا را انجام دهد.»!! در قرن هفدهم، توجه بشر به پروازهاي«سبك تر از هوا» معطوف گرديد. بنابراين اولين پرواز با بالون هايي كه از هواي گرم و هيدروژن پر مي شدند انجام گرفت. گر چه يكي از معايب بزرگ بالون اين بود كه ساكنين بالون كاملاً در اختيار و دستخوش تغييرات هوا بودند و دائماً به وسيله باد اين طرف و آن طرف برده مي شدند. به اين ترتيب، بشر هنوز براي رسيدن به يك پرواز واقعي راه زيادي در پيش داشت. اولين ماشين پرواز، سنگين تر از هوا، يك هواپيماي بي موتوري ساده بود كه در سال 1804 ساخته شد. ظرفيتش، 154 اينچ مربع بود كه روي يك ميله نصب شده بود و داراي دُمي هم در عقب بود. در سال 1848، «جان استرينگ فلو»، اولين كسي بود كه هواپيماي يك باله را که به وسيله نيروي بخار به حركت در مي آمد، ساخت. طول اين هواپيما سي پا بود. پس از اين كه آزاد مي شد، به تدريج بالا مي رفت و با يك وسيله ساده اي هم كه روي آن نصب كرده بودند مي توانستند صعود آن را متوقف كرده و فرود آيند. روس ها ادعا مي كنند كه يك نفر روسي به نام الكساندر موژائيسكي، در سال 1882 اولين كسي بوده كه با يك هواپيماي بخاري، پرواز كرده است. در 1896 دكتر«ساموئل پيريونت لنگلي» توانست يك پرواز موفقيت آميز انجام دهد. بدين معني كه توانست 3250 پا با سرعت 25 ميل در ساعت پرواز كند. بال هواپيماي او، 16 پا طول داشت. در 17 دسامبر 1903، «اوريل رايت» شروع به ساختن يك موتور براي هواپيماي خود كرد يعني با قدرت خود هواپيما را به هوا برد. البته اين يك پرواز با استاندارد امروزي نبود و فقط 120 پا با سرعت 31 ميل در هر ساعت، ارتفاع مي گرفت. ولي همين هم كافي بود كه آوريل و برادرش ويلبر را مصمم سازد كه براي اولين بار هواپيمايي ساخته و پرواز دهند و پرواز آن به وسيله نيروي بخار نباشد، بلكه با قدرت خود هواپيما، به پرواز در آيد. بالاخره معروف است كه يك نفر به نام«پرستون واتسون» پرواز موفقيت آميزي را در سال 1902 با يك هواپيماي دو باله اي كه موتور در آن كار گذاشته بودند، انجام داد. ولي اين ادعا تا به حال رسماً تأييد نگرديده است.
-
یک شنبه 15 فروردین 1389
7:23 AM
نظرات(0)