موضوعات اصلي
اولين بار در 1910 واقعيت مجازي براي پنوماتيك و حركت هواپيما و آموزش خلبانان به كاربرده شد كه ارزان و ايمن بود. در دهه 50 فكر فريب حواس در فيلم‌ها، روي پرده بزرگ و صداي استريو با دستگاهي به نام سينه راما به كار رفت كه نوعي سيستم پخش تصوير روي پرده عريض بود كه در آن تصوير ميدان ديد تماشاگر را پر مي‌كرد و تركيب آن با صداي استريو اين حس را ايجاد مي‌كرد كه شخص واقعا در صحنه حضور دارد. در اواخر دهه 60 طرح دنياي مجازي تحت كنترل كامپيوتر بررسي شد. واقعيت مصنوعي دستگاهي بود كه مايرون كروگر آن را ساخت. با اين دستگاه، حركات و حالت‌هاي بدن شما در حالي كه در اتاق حركت مي‌كنيد تصاوير روي نمايش گر ويديويي را تغيير مي‌دهد؛ يعني تصاوير ويديويي زنده، همراه با صحنه‌هايي كه توسط كامپيوتر توليد شده را مي‌بينيد. ايوان ساترلند در دهه 70 گرافيك‌هاي سه‌بعدي شبكه سيمي را ساخت كه در اولين شبيه سازي كامپیوترهاي توليد شده به كار گرفته شد.
VRML زبان مدل سازي واقعيت مجازي
VRML كه به صورت V-R-M-L يا Vermeil تلفظ مي‌شود، كلمه اي اختصاري براي Virtual Reality Modeling Language يا زبان مدل سازي واقعيت مجازي است. اين زبان در مي1994 توسط مارك بسكي، تن پاريسي و گاوين بل نوشته شد. آن ها در انجمن حرفه‌اي گرافيك كامپيوتري خود براي ايجاد يك برنامه جلوه ويژه براي دنياي انيميشن سه بعدي تعاملي در وب فعاليت مي‌كردند و موتور محرك اين كار زبان VRML بود .
كاربرد محيط‌هاي خلق شده توسط VRML
بيشترين كاربردهاي واقعيت مجازي در يكي از اين سه مقوله جاي مي‌گيرد
VRML در مقايسه با HTML
VRML چيزي شبيه HTML است. برخي آن را HTML سه بعدي دانسته اند، استاندارد جديدي براي توصيف دنيا و اشياء سه بعدي است. خوشبختانه از ابتداي كار اين زبان استاندارد بود. اين زبان به عنوان يك تكنولوژي براي نمايش گرافيك سه بعدي مورد پذيرش قرار گرفته است، زيرا راه قابل دسترس و راحت براي دنياي تعاملي است.
برنامه سازي VRML
با توجه به گستردگي مباحث مربوط به زبان مدل‌سازي حقيقت مجازي در اين نوشتار تنها به طور اجمالي به شرح نحوه طراحي صحنه‌هاي VRML در نسخه دوم اين زبان مي‌پردازيم . علاوه بر آن مبناي كار را بر VRML ايستا مي‌گذاريم.
VRML حدوداً 8 نوع گره اصلي دارد
1- گره‌هاي گروه بندي؛ اين گره‌ها براي ايجاد ساختار سلسله مراتبي ارث بري به كار مي‌روند و فيلد [...] children در آنها حاوي گره‌هاي فرزند است.
اشكال ساده هندسي
به طور پيش فرض، همه اشكال هندسي در مبدا مختصات و با يك اندازه استاندارد ترسيم مي‌شوند. براي اينكه مكان آنها را تغيير دهيم، از گره Transform و فيلد translation داخلش استفاده مي‌كنيم. همچنين براي تعيين ابعاد شكل از واحد متر (مانند دنياي واقعي) با دقت اعشاري استفاده مي‌كنيم.
واقعيت مجازي را اولين بار در 1989 يارون لانير به كار برد. پس از آن مايرون كروگر در 1970 هوش مصنوعي را به آن افزود و گيبسون در 1984 فضاي سايبر را معرفي كرد. در 1990 واژه دنياي مجازي يا محيط مجازي كاربرد بيشتري پيدا كرد و به كليه فضاهاي سه بعدي كامپيوتري اطلاق شد. 
زبان VRML به اين دليل طرِاحي شد تا بتوان با فايل‌هاي بسيار كم حجم، صحنه‌هاي سه بعدي طراحي شده در VR را مستند كرده و آنها را روي شبكه اينترنت (كه در حال حاضر از محدوديت پهناي باند رنج مي‌برد) ارسال كرد. در حقيقت VRML مشخصات لازم جهت تفسير و نمايش اشياء هر صحنه VR را مدل سازي مي‌كند. پس از انتقال فايل روي شبكه و دريافت آن توسط ماشين كاربر، فايل تفسير شده و نمايش داده خواهد شد.
استاندارد قبلي VRML 0.1، VRML بود كه با استفاده از آن تنها مي‌شد مناظر ايستا ايجاد كرد. هم اكنون اين استاندارد به فراموشي سپرده شده و جاي خود را به استاندارد جديد VRML 97 داده كه در مرحله طراحي با نام2,0 VRML شناخته شده است. 79 VRML بسيار پيچيده تر از 1,0 VRML است. صوت، تعامل اشياء با يكديگر و حركت شيء ميان اشياء ديگر از مزاياي آن نسبت به 1,0 VRML به شمار مي‌رود. نسخه آينده VRML امكان چندكاربري را فراهم مي‌سازد كه به‌عنوان مثال در نوعي تكنولوژي استاندارد چند كاربري و محاوره اي كاربرد خواهد داشت.
شبيه سازي؛ دنياهاي مجازي برگردان‌هاي دنياي واقعي اند، مانند شبيه سازي پرواز يا رانندگي در محيط‌هاي مختلف مثل محيط فيزيكي فضايي و تجسم ؛ به معناي مجسم كردن، قابل مشاهده ساختن به‌خصوص در ذهن. دنياهاي مجازي با نشان دادن اطلاعات به صورت تصاوير سه بعدي كمك مي‌كنند كه اين اطلاعات آسان تر فهميده شوند. مثل تجسم‌هاي مجازي از فعاليت‌هاي پزشكي، نظامي و آموزشي
واقع گريزي؛ به معناي تمايل به خلاصي از واقعيت دنياهاي مجازي كه با تخيل خلق مي‌شوند، شبيه بازي‌هاي ماجرايي.
مهمترين كاربرد واقعيت مجازي در آموزش، تجارت الكترونيكي، پژوهش‌هاي تجربي، عملي و آزمايشگاهي، معماري و توليد صنعتي است. علاوه بر اين، فروشگاه‌ها و دانشگاه‌هاي مجازي، شبيه سازي حركت وسايل نقليه و آموزش رانندگي، خلباني؛ شبيه سازي انواع ورزش، جراحي از راه دور، كتابخانه و مراكز اطلاعاتي، بازي‌هاي واقعيت مجازي چند نفره و ابزارهاي سرگرمي‌مجازي از ديگر كاربردهاي آن است.
VRML در حقيقت يك زبان پويانمايي تعاملي است و اجازه مي‌دهد طراحان صفحات وب با آن فضاي سه بعدي بسازند و اشياء سه بعدي در وب را ببينند VRML يك ابر فضاي سه بعدي را پديد مي‌آورد كه با فشردن كليدهاي روي كامپيوتر مي‌توان در اين جهان سه بعدي به هر سو رفت. در ارتباطات با سرعت كم قادر است كار كند و به خوبي download مي‌شود و كدهايش به‌راحتي به ويندوز و Linux منتقل مي‌شود.
HTML براي طراحي يك صفحه دو بعدي و VRML براي ساخت صحنه‌هاي سه بعدي كه اصطلاحا به آنها Virtual World گفته مي‌شود، به كار مي‌رود. نتيجه اجراي فايل‌هاي HTML يك محيط دو بعدي با اصطلاح صفحه Page است، ولي اجراي فايل‌هاي VRML توسط مرورگر، يك فضاي سه بعدي را مي‌سازد كه اصطلاح صحنه Scene را برايش به كار برده‌اند.
VRML به نحوي توسعه داده شده كه به HTML وابسته نباشد، با اين حال در VRML نيز از همان پروتكل‌ها براي انتقال فايل از طريق اينترنت استفاده شده است .بنابراين هر چيز كه در مورد اينترنت و وب آموخته ايد، در VRML هم كاربرد خواهد داشت .شما مي‌توانيد فايل‌هاي ساخته شده توسط VRML را با مرورگرهاي VRML يا مرورگرهاي معمولي HTML مثل 5 Internet Explorer به بالا مشاهده كنيد.
آدرس (URL) فايل‌هاي VRML شبيه فايل‌هاي HTML به نظر مي‌رسد، با اين تفاوت كه پسوند فايل‌هاي HTML به صورت html. و htm. است، در حالي كه در فايل‌هاي World files) VRML) از پسوندهايflr , .wrz. و wrl. استفاده مي‌شود.فايل‌هاي VRML فقط حاوي متن هستند، با اين حال پس از خوانده شدن توسط مرورگرها، يك محيط كاملا گرافيكي را مي‌سازند.
مهمترين وظيفه VRML اين است كه مشخص كند چگونه يك صحنه سه بعدي در دنياي مجازي ساخته شود. اگر بخواهيم تخصصي‌تر بگوييم ،VRML يك زبان صحنه پردازي است.
تفاوت ديگر VRML با HTML در اين است كه مي‌تواند به مرورگر دستوراتي را در مورد محل قرار گيري اشياء سه بعدي و رنگ آنها بدهد و به‌طور اساسي اين امكان را فراهم مي‌كند تا مرورگر نقطه‌ها را به هم متصل كند. در حالي كه HTML فقط گونه‌هاي ساده متن و تصاوير از پيش ساخته شده را براي ساخت يك صفحه دو بعدي در كنار هم قرار مي‌دهد.
به ياد داشته باشيد كه VRML يك زبان حساس به متن (Case Sensitive) است و بي‌توجه به كوچك يا بزرگ بودن حروف كلمات، ممكن است باعث بروز خطا شود. البته ويرايشگر 21 VrmlPad داراي امكان Auto Complete بوده و تا حد زيادي به نوشتن شما كمك خواهد كرد. توصيه مي‌كنم از آن براي نوشتن فايل‌هايتان استفاده كنيد.
2- گره‌هاي خاص؛ كه اطلاعات مربوط به فرزندانشان را از مكاني در WWW مي‌خوانند.
3- گره‌هاي معمول؛ كه براي نور، صدا،script ها و ... به كار مي‌روند.
4-حسگرها؛ اين گره‌ها وقوع رويدادي را به اطلاع ما مي‌رسانند. مثلاً حسگرهاي هندسي براساس اعمال كاربر (كليك ماوس، نزديك شدن به يك شيء و ...)، و حسگر زماني با گذشت زمان event توليد مي‌كنند.
5- گره‌هاي هندسي؛ براي اينكه اين گره‌ها توسط كاربر قابل ديدن باشند، بايد درون يك گره Shape نوشته شوند. همچنين درون فيلد geometry گره Shape تنها يك گره هندسي مي‌تواند قرار گيرد.
6- ظاهر يا Appearance ؛اين گره ويژگي‌هاي بصري شكل‌ها را به وسيله گره‌هاي Material و Texture تعيين مي‌كند.
7- درج كننده‌ها يا Interpolators ؛كه براي طراحي انيميشن به كار مي‌روند.
8- گره‌هاي Bindable
هنگامي كه يك CD يا DVD از دوست خود به امانت مي‌گيريم اگر از محتواي آن خوشمان بيايد بلافاصله با استفاده از رايتر خانگي، يك نسخه از آن را براي خود كپي مي كنيم. رايترهاي خانگي اساسا براي همين امر به كار مي‌روند. نهايت كاري كه ممكن است از يك رايتر خانگي بكشيم آن است كه در طول يك روز چند ديسك با آن رايت كنيم.
تكثير
زماني كه صحبت از تكثير يك ديسك ليزري به ميان مي‌آيد، ديگر نمي‌توان به رايترهاي معمولي خانگي اميد داشت.
DVD Duplicator
اين دستگاه وسيله‌اي است كه مي‌تواند به طور همزمان چند ديسك را از روي نسخه اصلي آن رايت كرده و تحويل دهد.
زيرا اولا مدت زمان زيادي طول مي‌كشد تا بتوان تعداد زيادي ديسك را كپي كرد و ثانيا در كنار اين صرف زمان، زحمت زيادي نيز متوجه كاربر مي‌شود و او را از اين كار خسته خواهد كرد. هر زمان كه قرار است كاري زمان‌بر، خسته‌كننده و تكراري انجام شود، طراحان سخت‌افزار به اين فكر مي‌افتند كه چگونه مي‌توان اين كار را به رايانه محول كرد. براي اين كار نيز راه‌حلي كه پيشنهاد كرده‌اند تكثير كننده CD يا DVD و به اصطلاح CD/DVD Duplicator است. 
تعداد ديسك‌هايي كه مي‌تواند به طور همزمان توسط اين دستگاه رايت شود به مدل و نوع آن بستگي دارد. مثلا يك مدل از اين دستگاه‌ها مي‌تواند تا 20 عدد ديسك را به طور همزمان رايت كند.
در مورد اين دستگاه‌ها ذكر دو نكته خالي از لطف نيست. اولا آنها مي‌توانند به طور مستقل از رايانه عمل كنند و كنترل و كار با آنها با استفاده از دكمه‌ها و نمايشگر روي آنها انجام مي‌شود.
ثانيا برخي از اين دستگاه‌ها قابليت سري شدن با يكديگر را دارند، به عبارتي مي‌توان با بستن هر تعداد (حداكثرتا 255دستگاه) به يكديگر، تعداد ديسك‌هاي رايت شده نهايي به صورت همزمان را افزايش داد.
به عنوان مثال با سري كردن 10 عدد تكثير كننده 20 تايي مي‌توان پس از گذشت چند دقيقه 200 نسخه از يك dvd را از آنها دريافت كرد. معمولا اين‌گونه تكثيركننده‌ها از تعدادي رايتر معمولي تشكيل مي‌شوند و به Tower Duplicator يا manual Duplicator نيز معروفند.
در دنياي علم و فناوري، گاهي وجود نيازها موجب طراحي و عرضه يك محصول به بازار مي‌شود و كاربر نيز به دنبال برآورده شدن نياز خود محصولي را تهيه مي‌كند. گاهي نيز با امكانات و فناوري‌هاي موجود و برقراري ارتباط بين آنها به محصولاتي مي‌توان رسيد كه بعضا راه‌حل مناسب و كارآمدي براي برخي امور به شمار رفته و گاهي خود تبديل به يك نياز جديد مي‌شوند. البته هيچگاه به طور دقيق نمي‌توان گفت كه يك محصول توليدشده، در اصل به كداميك از گروه‌هاي بالا تعلق دارد و اين تا حدودي به ديدگاه كاربران و نوع نياز آنها وابسته است.
صوت و تصوير و شبكه
بسياري از افراد در منزل خود، دستگاه پخش‌كننده CD و DVD دارند كه با اتصال به تلويزيون و قرار دادن ديسك مربوطه مي‌توانند به مشاهده فيلم يا هر ويدئوي ديگري بپردازند.
امكانات اضافه
برخي از اين دستگاه‌ها طوري طراحي شده‌اند كه شخص با استفاده از كنترل از راه دور مي‌تواند از طريق شبكه به اينترنت و سايت youtube وصل شده و پس از جستجوي ويدئوي مورد نظر خود، آن را در تلويزيون مشاهده كرده و در حافظه دستگاه ذخيره كند. بزرگ‌ترين مزيت اين دستگاه نسبت به دستگاه‌هاي معمولي پخش‌كننده CD و DVD آن است كه چون اين وسيله به يك شبكه متصل است، در واقع تمام منابع و رسانه‌هاي ذخيرهسازي اعضاي شبكه را در اختيار دارد و گويا دستگاهي با ظرفيت بسيار بالا با منابع نامحدود در اختيار داريم. ضمنا اين محصولات به Codec هاي متفاوت مجهز مي‌شوند تا بتوانند قالب‌هاي فايلي متعددي را شناخته و پخش كنند و معمولا تعداد قالب‌هاي قابل پخش توسط آنها، بيش از دستگاه‌هاي معمولي پخش ويدئو است. معمولا دستگاه‌هاي معمولي چند قالب پركاربرد مثل AVI ، DIVX ،VOB و MWV را پخش مي‌كنند، اما Networked Media Player بعضا قالب‌هايي چون MKV، FLV، 3GP و ... را نيز پخش مي‌كنند تا با موردهاي بيشتري سازگار باشند.
دستگاه‌هاي جديدي هم به بازار آمده‌اند كه درون آنها ديسك سخت با ظرفيت‌هاي گوناگون تعبيه شده تا امكان ذخيره فايل‌هاي صوتي و تصويري را فراهم آورند تا كمتر نياز به تعويض ديسك باشد. ضمن اينكه برخي نيز با اتصال رسانه‌هاي ذخيرهسازي USB از قبيل حافظه‌هاي فلش، كارت‌هاي حافظه، ديسك‌هاي سخت بيروني و... امكان پخش مستقيم فايل‌ها از درون آن رسانه را مهيا مي‌سازند. اما انواع ديگري از دستگاه‌ها طراحي شده‌اند كه در واقع نمونه پيشرفته‌تر و گسترش‌يافته دستگاه‌هاي ذكر شده هستند. اين دستگاه‌ها كه Networked Media Player نام دارند امكان پخش فايل‌ها و Streamهاي صوتي و تصويري را از طريق شبكه فراهم مي‌سازند. به اين معنا كه بسته به نوع فناوري به كار رفته در ساخت دستگاه، مي‌توان اطلاعات صوتي و تصويري را از طريق شبكه كابلي يا بي‌سيم، از رايانه شخصي و يا حتي اينترنت به دستگاه مورد نظر ارسال كرده و دستگاه نيز با اتصال به تلويزيون آنها را پخش كند. ضمن اينكه امكان ضبط تصاوير نيز روي ديسك اين دستگاه وجود دارد. 
اين دستگاه‌ها مدل‌ها و انواع مختلف دارند؛ برخي تنها شبكه بي‌سيم يا كابلي و برخي هر دو نوع را پشتيباني مي‌كنند. داشتن حافظه داخلي، امكان اتصال رسانه خارجي، پخش CD و DVD، كنترل از راه دور و ... نيز امكاناتي هستند كه ممكن است در برخي از انواع موجود و در برخي ديگر در نظر گرفته نشده باشد كه كاربر مي‌تواند با توجه به نياز خود و هزينه، وسيله مورد نياز خود را تهيه كند.