همان طور كه گفتیم انسان به وسیله لباس به خود آراستگی و زیبایی میبخشد . خود آرایی و زینت كردن، نه تنها آثار مثبت روحی و روانی در دیگران داشته و موجب آرامش روحی میشود، بلكه اثرات روانی مثبتی نیز در خود فرد دارد . بنابراین، نه تنها كیفیت لباس پوشیدن حاكی از شخصیت انسان است، بلكه در شكلگیری و تحول شخصیت او نقش دارد . اینك بعضی از موارد ارتباط نوع پوشش و شخصیت آدمی را بر میشماریم:
1 . پوشیدن لباس آراسته و پرهیز از هر نوع آشفتگی و پریشانی، نشانهای از وجود نظام فكری و ذوق سلیم در انسان است . بنابراین میتوان گفت كه آشفتگی برونی، حكایت از آشفتگی درونی میكند; زیرا انسان اگر دارای شخصیت طبیعی و سالم باشد، از آشفتگی و بهم ریختگی گریزان است و نظم و ترتیب و تمیزی را بر ژولیدگی و پریشانی ترجیح میدهد .
2 . پرهیز از خودآرایی و پذیرفتن آشفتگی و ژولیدگی در لباس، به جهت تعارضی كه با خواستههای فطری انسان دارد، اثرات بدی در زمینه روانی بر انسان میگذارد; بطوری كه به تدریجسبب بروز افسردگی روحی و انهدام ذوق سلیم در انسان شده، منجر به بیاعتدالی روانی میشود تا آن جا كه علائق انسان را به زندگی و مواهب موجود در آن، از حد اعتدال كاهش میدهد و او را به شخصی منزوی و گوشهگیر تبدیل میكند .
3 . آراستگی ظاهری اگر با خود آرایی درونی همراه شود، تنها رمز موفقیت انسان در جلب محبت و راه یافتن در دلهاست; به طوری كه بدون برخورداری از چنان شرایط ظاهری و باطنی، انتظار محبوبیت پیدا كردن، انتظاری بیجا خواهد بود .
در این جا بعضی از ویژگیهای لباس را كه با شخصیت انسان مرتبط است، از زبان روایات اسلامی یادآور میشویم:
1 . لباس زیبا، باعث تقرب به خداست . امام صادق (علیه السلام) میفرماید: خود را به وسیله لباس زیبا كنید; زیرا خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد . (1) بنابراین وقتی انسان احساس كند خدا او را دوست دارد، تاثیر مثبتی برشخصیت او میگذارد .
2 . امام علی (علیه السلام) میفرماید: لباس تمیز، غم و ناراحتی را برطرف میكند و برای نماز، یك نوع پاكیزگی است . (2)
بنابراین یكی از عوامل نشاط و شادابی روانی، پوشیدن لباس تمیز است .
3 . لباس تمیز، باعث ذلت و خواری دشمنان میشود و انسان را در مقابل آنان سربلند میكند . امام صادق (علیه السلام) میفرماید: لباس پاكیزه، دشمن را ذلیل مینماید . (3)
4 . لباس مناسب، انسان را در میان مردم عزیز میكند . امام علی (علیه السلام) میفرماید: براستی نیكوترین لباس، آن لباسی است كه تو را با مردم همسان سازد و موجب آرایش تو در میان آنان شود و زبانهای آنان را از بدگویی تو باز دارد . (4)
5 . لباس انسان، باید معرف جنس او نیز باشد; بنابراین لباس مردان باید با لباس زنان تفاوت داشته باشد و هر كدام لباس مخصوص خود را بپوشند . پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) مردانی را كه لباس زنان و زنانی را كه لباس مردان میپوشند، از رحمتخدا دور دانست . (5)
6 . لباس نباید غیر متعارف و به اصطلاح لباس شهرت باشد . گاهی انسان بر اساس خود خواهی و تكبر، لباسی را انتخاب میكند كه نظیرش در هیچ كس نبوده باشد . امام صادق (علیه السلام) میفرماید: برای انسان از نشانههای خفت و خواری همین بس كه لباسی بپوشد كه به آن مشهور شود . (6) بنابراین لباس شهرت، نشانه شخصیتخود خواه و متكبر است .
-
دوشنبه 12 بهمن 1388
7:46 AM
نظرات(0)
«معذرت خواهي» اسلحه ي بچههاست و هر لحظه از آن استفاده مي كنند. شما بايد كاملاً آماده باشيد و انتظار آن را داشته باشيد. در صورت تخلف و عذرخواهي هاي مکرر، سعي كنيد كه خواسته هاي خود را بيشتر كنيد و به او بيشتر سخت بگيريد.
در دوران بلوغ، سطح فكر افراد گسترش پيدا مي کند و تعالي مي يابد. نوجوانان همزمان با شناختن هويت خود قادر به تفكر انتزاعي هستند. آنها درباره ي مسايل كاملاً جدي فكر مي كنند، سؤالاتي چون: من که هستم؟ چه چيزهايي اهميت دارند؟ معني و مفهوم زندگي چيست؟ آنها درباره ي جهاني كه در آن به سر مي برند قضاوت مي كنند.
برخورد با نوجوانان بايد به گونه اي باشد كه به تشديد عصبانيت، عصيانگري و عناد منجر نگردد. بسياري از شيوههايي كه در برخورد با كودكان كارايي قابل ملاحظه اي دارند در صورت تجويز براي برخورد با نوجوانان، مسئله ساز مي شوند. والدين بايد متوجه باشند كه دوران بلوغ، دوران انتقال است، از اين رو بايد شيوه ي برخورد خود را به روش برخورد با افراد بالغ تغيير دهند.
در اين زمينه بايد محدوديت هاي خود را مشخص كنيد
كنترل والدين بر روي نوجوانان، متأثر از واكنشهاي آنان نسبت به رفتار نوجوان است. هركاري كه نوجوان انجام مي دهد انتخاب اوست. والدين به طور طبيعي در چنين مواردي فرياد مي كشند، كتك مي زنند، گريه مي كنند يا نقش يك قرباني را بازي مي كنند. در عوض نوجوان به سرعت ياد مي گيرد كه مهارتهاي خود را در مواجهه با والدين افزايش دهد.
پدر و مادرها با معماي لاينحلي روبرو مي شوند كه چرا كسي به حرف آنها گوش نمي كند و از آنها فرمان نمي برد.
به دنبال سابقه ي رفتار سلطه طلب نوجوان خود باشيد
رفتار قديمي آسان ترين روش مقابله است. شما تصور مي كنيد كه با افزايش فشار به خودتان تا حد مرگ، او را مجبور به تجديد نظر خواهيد كرد. كمي به عقب برگرديد و فكر كنيد كه او واقعاً به دنبال چيست؟ شما به وضوح در خواهيد يافت كه رفتار او بيانگر خواستههايش است. بچه هايي با طرز فكر منفي، به دوستانشان راه و روش تسلط بر والدين را ميآموزند؛ طبيعي است كه او از اين روشها براي تسلط بر شما استفاده كند. به كارهايي كه او مي كند و واكنشهاي خود به كارهاي او دقت كنيد.
غيرقابل پيش بيني باشيد
به خاطر داشته باشيد كه فرزند شما مطابق با نقشه عمل مي كند. براي مقابله با او هر پدر يا مادري بايد پيشاپيش يک ضد حمله را طراحي كرده باشد. در اين ميان افرادي كه داراي عكسالعملهاي قابل پيشبيني باشند به راحتي مغلوب مي شوند.
واكنش شما در مقابل بچه هاي سلطه طلب بايد غير قابل پيش بيني باشد (اما عواقب احتمالي آن بايد پيش بيني شده باشد).
روبرو شدن با يك بچه ي سلطه جو مثل يك بازي شطرنج است؛ فقط كافيست چند حركت بعدي را طراحي كنيد تا بفهميد كه او دنبال چيست.
روي رفتار آنها دقت كنيد
نوجوانان تمايل دارند زماني كه شما بر روي اعمال و رفتار آنها كه نشانه ي عدم مسئوليت و تعهد به مقررات است بحث مي كنيد، موضوع را عوض كنند. آنها با استادي تمام سعي مي كنند با مطرح كردن مسائل ديگر خود را از زير ضربات اتهامات شما خارج كنند. شما منحرف نشويد و موضوع اصلي مربوط به آنها را فراموش نكنيد.
پيگير باشيد
او در تمام طول روز در خانه قدم زده است. او عصباني مي شود. پيشنهادات گمراه كننده مي دهد. اهل خانه را نديده مي گيرد و احساس گناه را به آنها منتقل مي كند. ما نبايد ميدان را خالي كنيم. او تمام شگردهاي خود را كه قبلاً طرح كرده به كار مي گيرد و سرانجام تسليم مي شود. پس از آن ما نبايد به او اجازه دهيم كه رفتار خود را به ما تحميل كند.
در صورت معذرت خواهي، بر اجراي تنبيهات انضباطي اصرار ورزيد
معذرت خواهي او را بپذيريد ولي او بايد تاوان جرايم را بپردازد. فرزند من مرتباً عملي را تكرار مي كرد و مدام معذرت خواهي مي كرد. در اين موقع متوجه شدم كه عذرخواهي به تنهايي كافي نيست و تنبيه انضباطي هم لازم است.
در دوران بلوغ، سطح فكر افراد گسترش پيدا مي کند و تعالي مي يابد. نوجوانان همزمان با شناختن هويت خود قادر به تفكر انتزاعي هستند. آنها درباره ي مسايل كاملاً جدي فكر مي كنند، و درباره ي جهاني كه در آن به سر مي برند قضاوت مي كنند.
او را به حال خود رها کنيد
بگذاريد تا مزه ي رفتارهاي خودش را بچشد. گاهگاهي مانند خودش رفتار كنيد. وقتي بر سر شما فرياد مي كشد او را تنها بگذاريد.
تمام نكات را با دقت بررسي كنيد
دقت كنيد كه نوجوانان چه چيزهايي مي گويند اما فقط به گفته هاي آنها متكي نباشيد. والدين معمولاً در گفتار فرزندانشان دروغ هاي زيادي را مي يابند و داستانهاي كاملاً دروغين آنها را مرور مي كنند. زمانهاي مدرسه رفتن و برگشتن را كاملاً چك كنيد. وقتي به خانه ي دوستش مي رود به بهانه اي او را كنترل كنيد؛ هر چيزي را كه به شما مي گويد امتحان كنيد تا از صحت و سقم آن اطمينان يابيد. (اما کنترل شما بايد حتي الامکان نامحسوس باشد).
اجازهي بازي با موضوع را به او ندهيد
از اين شاخه به آن شاخه پريدن و اجتناب از پاسخ به سؤالات به منظور يافتن پاسخ مناسب، مي تواند علامت هشدار دهنده اي باشد. قبول نكنيد. جمله ي«من از خانه بيرون مي روم» غير قابل قبول است.
مذاكره در مورد مسائل اصلي ممنوع است
در مورد مسائل اساسي كه سلامت خانواده را تهديد مي كند جدي باشيد. براي نرفتن به مدرسه هيچ عذر و بهانه اي پذيرفته نيست. مواظب باشيد بچهها دنبال يك نقطه ضعف مي گردند. شما بايد براي او محدوديتها و دلايل ايجاد قوانين و مقررات خانوادگي را به خوبي تصوير كنيد؛ پس دليلي براي اينگونه درخواست ها وجود ندارد. به او اجازه ندهيد كه براي شما گزينه اي انتخاب كند يا شما را محدود نمايد. زماني كه شما شرايط را تعيين مي كنيد بايد كاملاً آگاه باشيد كه از او چه انتظاراتي داريد..
-
دوشنبه 12 بهمن 1388
7:45 AM
نظرات(0)
-
جمعه 2 بهمن 1388
5:17 AM
نظرات(0)