3-سوخت جامد

موشك هاي با سوخت جامد زياد معمول نيست،‌ و در موشك هاي فضايي از سوخت جامد استفاده نمي شود،‌ زيرا سوخت جامد هم قابل كنترل نيست و هم قدرت آن به قدرت سوخت مايع نمي رسد، در حاليكه از لحاظ تركيب از سوخت مايع ساده تر است و موتور آنها فقط از يك اطاقك احتراق و يك نازل تشكيل شده است.
امتياز موشك هاي با سوخت جامد نسبت به سوخت مايع اين است كه سوخت جامد لحظه اي عمل مي كند (اين امتياز در مواقع حمله هاي سريع با موشك هاي هدايت شونده بسيار ضروري است)، چون سوخت جامد را قبلا درست كرده و در موشك قرار مي دهند،‌در صورتي كه سوخت گيري در موشك هاي با سوخت مايع از قبل امكان پذير نيست،‌ بلكه بايد كمي قبل از استفاده، توسط بنزين و اكسيژن مخصوص به نام (آكسيلانت) سوخت گيري انجام پذيرد، و اين عمل مستلزم صرف وقت مي باشد.

4- اقمار مصنوعي ( ماهواره ها )

تجزبه نشان داده كه هر جسمي را كه به فضا پرتاب كنيم پس از طي مسافتي دوباره به زمين سقوط مي كند.
باز هم تجربه نشان داده آن شي مذكور هرقدر با نيروي بيشتر به طرف بالاتر پرتاب شود، سريع تر به بالا رفته و سريع تر به زمين بر مي گردد. اين كارها نشان دهنده اين واقعيت هستند كه ما نيروي جاذبه زمين را به وسيله نيروي سريع تر چند لحظه اي خنثي كرده ايم ( بر نيروي جاذبه غلبه كرده ايم )،‌پس همين عمل سرعت رمز پرواز در فضا را مجسم مي كند.
حال بيائيد، اين موضوع راتجسم بدهيم كه اگر، چيزي را با نيرو و سرعت بسيارزياد به دورترين نقطه در فضا پرتاب كنيم، اين شي پرتاب شده هنگام برگشت با يك سرعت معين مسير حركت خود را با سطح منحني زمين تطبيق مي دهد، و با همان سرعت در همان ارتفاع باقي مي ماند، و به مسير خود ادامه مي دهد، يعني در مدار اطراف زمين قرار گرفته به نام قمر مصنوعي به دور زمين مي گردد. و درست مانند ماه طبيعي زمين عمل مي كند.
سرعتي كه يك جسم احتياج دارد تا در مدار قرار بگيرد، ‌شتاب مداري نام دارد،‌ و اين سرعت براي مدارهاي مختلف متفاوت است. مثلا اگر بخواهيم جسمي را در مدار 200 كيلومتري از سطح زمين قرار دهيم،‌آن جسم سرعتي معادل ( 2800 كيلومتر در ساعت) نياز دارد،‌ولي همان جسم اگر بخواهد در مدار 150 كيلومتري زمين قرار گيرد،‌سرعت كمتري معادل (25500 كيلومتر در ساعت) نياز دارد،‌زيرا در ارتفاع بالا اثر نيروي جاذبه زمين كمتر است.
براي اينكه يك ماهواره در مداري قرار گرفته باقي بماند،‌بايستي سرعت خود را هميشه ثابت نگه دارد، و اگر سرعتش را كم كند از آن مدار بالاتر به مدار پائين و بعد هم به زمين سقوط مي كند و اگر سرعتش را زيادتركند از آن مدار به مدار بالاترمي رود و سقوط نمي كند.

5- كشش جوي در آتمسفر

بيشتر اقمار مصنوعي كه به فضا فرستاده مي شوند در مدارهاي بالاتر از ( 20 كيلومتر ارتفاع) از زمين قرار دارند، ‌زيرا اگر آن اقمار پائين تر از 200 كيلومتري باشند، نيروي اصطكاك جو، از سرعت آنها كاسته هر چه پائين تر بيايند،‌اصطكاك بيشتر سبب توليد حرارت روي پوسته يا بدنه ماهواره مي شود، تا جائي كه ممكن است ماهواره را به كلي بسوزاند. اين عمل درست مانند سنگ هاي فضائي كه به نام شهاب هاي آسماني هستند انجام مي گيرد. يعني درموقع رسيدن شهاب ها به جو زمين گداخته مي شوند و در شب تاريك اين شهاب هاي گداخته در حال سوختن حركت مي كنند كه ما به آنها ستاره دنباله دار مي گوئيم مشاهده مي نمائيم، لكن بايد به اين مسئله توجه كنيم كه اتمسفر يا جو زمين يك مرتبه در يك ارتفاع معين تمام نمي شود، بلكه هرچه ارتفاع از رمين زيادتر باشد، اتمسفر رقيق تر مي شود تا ارتفاع 800 كيلومتري مي رسد كه در آنجا اتمسفر قابل ملاحظه نيست كه به روي سفينه هاي فضائي اثر بگذارد. .