ستون فقرات ما نه تنها بايد وزن بخش بالا يي بدن را تحمل كند، بلكه اغلب همچنين ناچار است دوام مقدار زيادي از فشارهاي روحي را بياورد. براي 90 درصد از دردهاي ستون فقرات و كمر، هيچ علت جسمي مشخص وجود ندارد. افكار و روحيه انسان ها در اين رابطه نقش بسيار مهمي را ايفا مي كنند.
در ستون فقرات ما، با قوسي زيبا و انعطاف پذير، مهره ها، مرتب و منظم، در يك خط دنبال يكديگر جاي گرفته اند. اين ستون مهره ها در عكس هاي راديو گرافي يك پديده ديدني است، اما از زماني كه انسان ها روي دو پا راه مي روند، ستون فقرات تا حد زيادي تحت فشار قرار دارد، چراكه اين ارگان بايد تمامي وزن قسمت بالا يي بدن را متحمل شود، در حالي كه ساختمان آن بسيار حساس است تا زماني كه اجداد ما در علفزارها به شكار و جمع آوري غذا مشغول بودند، ستون مهره ها تاب تحمل همه چيز را مي آورد، چراكه ماهيچه هاي ورزيده همانند يك كرست آن را در فرم خود مستحكم مي ساختند. در اين ميان ما بيشترين ساعات روز را در حالت نشسته به سر مي بريم و اينجاست كه ستون مهره ها، ديگر تاب تحمل اين فشارها را نمي آورد.
تقريبا 80 درصد از مردم آلمان به گونه اي دچار درد در ناحيه ستون مهره ها هستند، اغلب در ناحيه گردن يا كمر و در اكثر موارد علت مشخصي براي اين آلا م وجود ندارد. دو سوم از اين بيماران پس از مدتي دوباره مي توانند بدون درد زندگي كنند، اما براي 35 درصد از آنها اين درد به صورت مزمن درمي آيد. درد ستون فقرات نه تنها براي افراد مبتلا به آن بلكه همچنين براي اقتصاد كشور نيز بسيار گران تمام مي شود. تقريبا 17 ميليارد يورو مخارج درمان يا كار نكردن افرادي است كه به اين درد مبتلا هستند. علا وه بر اين تقريبا نيمي از بيماران مبتلا به كمر درد مزمن اصولا ديگر قادر به كار كردن نيستند.
پژوهش هاي جديد ناظر اين بوده اند كه اگرچه بسياري از افراد بالا ي 30 سال در ناحيه ستون فقرات خود دچار آسيب بوده و از يك ديسك خفيف برخوردارند، اما كاملا فعال و سالم هستند. از سوي ديگر 40 درصد از كساني كه از ديسك كمر رنج مي برند با وجود اقدامات درماني مثلا عمل جراحي يا استفاده از داروهاي مسكن و فيزيوتراپي همچنان از درد رنج مي برند.
بايد گفت كه در درجه اول اين روح و روان انسان هاست كه رنج بيماران را غير قابل تحمل مي سازد. متخصصان روان درماني باليني معتقدند كه مسايل جسمي و تاثيرات رواني در اين مورد تنگاتنگ يكديگر عمل مي كنند. آنچه كه براي بازيافتن سلا مت مهم است آن است كه ما چگونه با درد روبه رو مي شويم؟ چه فكر مي كنيم، چه احساسي داريم و در اين رابطه چه كار مي كنيم؟ و بسياري از افراد، همه اين كارها را غلط انجام مي دهند.
فشار روحي، ترشح هورمون هايEndorphin را كه در بدن باعث كاهش درد مي شوند، پايين مي آورد. بدين ترتيب روحيه بد باعث افزايش حساسيت بدن در مورد درد مي شود.
بر اساس اينكه افراد چگونه با درد خود روبه رو مي شوند، آنها را به 3 گروه مختلف تقسيم مي كنند. اينها كساني هستند كه به خاطر رويه خود مسايل را مشكل تر مي سازند، اما در اين زمينه شيوه ديگري نيز وجود دارد.
هر كسي به شيوه مخصوص خود با درد و بيماري روبه رو مي شود، اما مساله اين است كه هر شيوه اي براي مقابله با اين مشكلا ت و علا ج دردها مناسب نيست.
گروه اول كساني هستند كه از درد هراس داشته و سعي دوري كردن از آن را دارند. اين افراد تمايل بسيار به اين دارند كه همه چيز را يك فاجعه تلقي كنند. زماني كه نقطه اي از بدن آنها مختصر ناراحتي اي را احساس مي كند، آنها بر جاي خود خشك مي شوند و ديگر حركتي نمي كنند، اما اين واكنش كاملا غلط است. به خاطر كاهش تحرك بدن، ماهيچه ها تضعيف شده و بدين ترتيب ستون فقرات بيشتر تحت فشار قرار مي گيرد. از آنجايي كه احساس درد در مورد كساني كه به صورت خفيف دچار افسردگي هستند شديدتر است، اين شيوه اشتباه تقويت شده و سرانجام منجر به آلا م مزمن مي شود كه غير قابل علا ج هستند.
گروه دوم را بايد افسردگان مبارز ناميد كه دندان روي هم مي سايند و به آژيرهاي خطر بدن توجهي نمي كنند. آسودگي خاطر و جسم براي آنها معنايي ندارد و آنها ساعت تفريح را تنها ويژه ضعيفان مي دانند. اين اشخاص فشار روحي و مسايل را در خود مي ريزند و اينكه حال خوبي ندارند را تنها مي توان در چهره رنجديده يا پيكر خميده آنها نظاره كرد، اما غرور و فعاليت و تحرك بيش از اندازه ماهيچه هاي پشت را كه به هر صورت مصدوم و خسته هستند، بيشتر تحت فشار گذاشته و رويه غلط مواجهه با آن را وخيم تر مي سازد. به اين ترتيب دردها شدت يافته و به صورت مزمن در مي آيند.
گروه سوم كساني هستند كه با خوش رفتاري، سعي بر اين دارند كه درد خود را فراموش كنند. آنها بر اين اعتقادند كه صدمه ناپذيرند و درد را بي اهميت مي دانند. آنها به آساني حواس خود را وامي دارند كه به درد اعتنايي نكنند. اين استراتژي كه در واقع مثبت به نظر مي رسد، به يك تله تبديل مي شود زماني كه بيماري هاي مهم پيش بيايند.