مزیت های ویندوز 7 (قسمت اول)

بالاخره شرکت مایکروسافت پس از تجربه ی ناموفق ویندوز ویستا، نسخه نهایی ویندوز جدید خود را تحت عنوان ویندوز 7 در تاریخ 22 اکتبر 2009 روانه بازار کرد. این ویندوز از ارائه اولین نسخه های آزمایشی خود محبوبیت خاصی پیدا کرد و به موفقیتهای زیادی دست پیدا کرد.

مایکروسافت پس از ویندوز XP به دنبال ارائه ویندوزی زیباتر و دارای امنیت بسیار بالا بود، بنابر این ویندوز ویستا را روانه بازار کرد. اما ویستا مشکلاتی از قبیل کندی سرعت، عدم سازگاری با برخی نرم افزارها و سخت افزارها، و همچنین استفاده زیاد از منابع سخت افزاری مانند هارد، رم و سی پی یو را به همراه داشت که باعث نارضایتی کاربران از این ویندوز و بازگشت به XP بود. بنابراین در ادامه ویندوز 7 را ارائه کرد که اصلاح شده ی ویستا بود.

در اینجا با درنظر گرفتن چند معیار به معرفی مزیت های ویندوز 7 می پردازم:

سرعت بوت، Shot down و Hibernate

جهت راه اندازی سریع ویندوز 7 ، تعداد پروسه هایی که هنگام بوت شدن ویندوز بارگذاری می شوند، بهینه شده است؛ به عنوان مثال بلوتوث قبلا همزمان با راه اندازی ویندوز اجرا می شد، اما اکنون هرگاه به آن نیاز داشته باشید اجرا می شود. مجله PC Word در شماره جدید خود (اکتبر 2009) به بررسی ویندوز 7 پرداخته است و تست هایی بر رو کامپیوتر با مدل  HP Pavilion a6710t در زمینه سرعت راه اندازی انجام داده است که نتایج آن جدول زیر است.

در مورد سرعت Hibernate باید بگم لپ تاپ من ( VAIO, VGN-N365E 32-bit ) با ویستا حدود 52 ثانیه و با ویندوز 7 حدود 14 ثانیه طول می کشد تا Hibernate شود! و پس از Hibernate شدن پس از فشردن دکمه Power با ویستا 36 ثانیه و با ویندوز 7 فرآیند راه اندازی مجدد حدود 26 ثانیه طول می کشد.

اگر این زمان ها را با XP مقایسه کنید، متوجه می شوید که 7 تقریبا در حد ویندوز XP سبک و سریع است.

زیبایی و ظاهر:

از نظر ظاهری 7 تقریبا شبیه ویستا است، اما تغییراتی نیز در آن ایجاد شده است. از جمله قابلیت ایجاد و استفاده ی راحت تر از Theme های زیبا و متنوع می باشد. یکی دیگر از تغییرات ایجاد شده Taskbar است. در ویندوز 7 در قسمت Taskbar برای هر پنجره ی باز شده بجای یک نوار به همراه توضیح مختصر آن، فقط از یک icon استفاده شده است که اگر موس را روی آن نگه دارید می توانید پیش نمایشی از این پنجره و جزئیات آن را ببینید. می توانید icon مربوط به هر برنامه را جابجا کنید و یا آن را روی Taskbar بچسبانید، بگونه ای که اگر پنجره برنامه جاری را ببندید، این icon در جای خود باقی می ماند.

مورد دیگر اینکه برای پنجره های هم نوع فقط یک icon روی  Taskbar ایجاد می شود و به این ترتیب می توان تعداد زیادی پنجره را همزمان باز و مدیریت کرد، بدون اینکه روی Taskbar با مشکل کمبود مکان برای برنامه ها مواجه شویم.