بي شک جوانان از مهم ترين سرمايه هاي يک جامعه به شمار مي آيند؛ چون فطرت و طبيعت پاک جوانان همواره با هيجان و پويايي همراه است. پيشرفت و تعالي هر جامعه در گرو پيشرفت جوانان آن است. جوانان، بازوي قدرتمند دفاع و سازندگي در هر جامعه ميباشند. در تمام جوامع بشري، جوانان، سمبل نشاط و بالندگي هستند و با تحولات اجتماعي و فرهنگي جامعه خود رابطه مستقيم دارند. از اين رو، جوانان، پيوسته مورد عنايت ويژه فرستادگان الهي و مصلحان بودهاند. با توجه به خصلت، مرام و شخصيت جوانان در عصر ظهور، اکثر ياران امام زمان(عج) از اين گروه سني هستند؛ چرا که داراي ويژگي هايي هم چون صفاي باطن، زيباگرايي، شجاعت و شهامت، نوگرايي، وفاداري، آزادگي، فداکاري و... هستند که تمام اين ها در حکومت امام زمان (عج) نمود مي يابد.[۱] حال بايد ديد جواناني که عاشق حضرت هستند، در دوران غيبت چه بايد بکنند؟ وظايف اصلي و مهم جوانان منتظر در چهار بخش، مورد بررسي قرار ميگيرد: ۱. معرفت ۲. محبت ۳. اطاعت ۴. فعاليت. ۱. معرفت: يکي از مسائل حياتي و اساسي شناخت امام عصر(عج) معرفت است که مايه رشد و تعالي است: گر معرفت دهندت بفروش کيميا را امام علي(ع) در فرمايشي به کميل درباره اصل معرفت مي فرمايد: «اي کميل! هيچ حرکت و فعاليتي نيست، مگر اين که در آن نيازمند شناخت و آگاهي هستي[۲].» موضوع مهدويت هم نيازمند معرفت و شناخت است؛ لذا جوانان بايد با امام زمان خود و مسائل پيرامون او به نحو احسن آشنا شوند. ابونصر(از خدمت گذاران امام حسن عسکري(ع) و از کساني که پيش از غيبت امام مهدي(عج) به حضور آن حضرت، مشرف شده است). در ديداري که با امام داشت، امام از او پرسيد: «آيا مرا مي شناسي؟» پاسخ داد: «آري؛ شما سرور من و فرزند سرور من هستيد.» امام فرمود: «مقصد من، چنين شناختي نيست.» ابونصر عرضه داشت: «مقصود شما چيست؟ خودتان بفرماييد.» امام فرمود: «من آخرين جانشين پيامبر(ص) هستم و خداوند به برکت من، بلا را از خاندان و شيعيانم دور مي کند[۳].» شناخت درست امام، هم چنين طريق معرفت واقعي به خدا مي باشد. امام صادق(ع) در اين باره مي فرمايد: «... ما بر شما سه حق داريم: اين که به فضل ما معرفت پيدا کنيد، پيرو ما باشيد و انتظار فرج را بکشيد...»[۴] بنابراين در دوران غيبت، شناخت امام زمان(عج)، رمز حيات و هويت ماست. لازم است به امام خود معرفت داشته باشيم؛ چرا که اگر او را نشناسيم، گمراه خواهيم بود و زندگي جاهلي خواهيم داشت: «هر کس بميرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهليت مي ميرد[۵].» هم چنين امام صادق(ع) مي فرمايد: «خداوند از بندگان عملي را نمي پذيرد مگر به معرفت و شناخت ما[۶].» ۲. محبت: محبت تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بيشتر شود، محبت نيز بيشتر خواهد شد. هرگز دل من، چون تو يار دگري نگزيد ۳. اطاعت: يکي از زيبايي ها و لذت هاي جواني، گذراندن عمر در راه اطاعت الهي است که باعث توجه و عنايت ربوبي مي شود. پيامبر(ص) مي فرمايد: «خداوند جواني را دوست دارد که جواني خود را در راه اطاعت خدا سپري کند»[۷]. بايد دانست اطاعت از ولي خدا همانند اطاعت از پروردگار است و انساني که ادعاي دوستي با خدا و امام زمان(عج) را دارد بايد سعي در اطاعت داشته باشد. در زيارت جامعه کبيره آمده است«مَنْ أَطَاعَکُمْ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّه؛ هر کس شما را اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است». «جابر بن عبدالله انصاري» مي گويد: «امام باقر(ع) به من فرمود: «آيا کسي که ادعاي تشيع مي کند، همين که بگويد ما را دوست دارد، کافي است؟ سوگند به خدا، شيعيان ما نيستند، مگر آنان که از خدا تقوا مي کنند و به امانتداري و زيادي در ذکر خدا و روزه و نماز و نيکي به والدين و... شناخته مي شود». بنابراين جوانِ منتظر بايد ضمن اظهار علاقه مندي و محبت به خدا و اهل بيت(ع) ايشان، مطيع فرمان نيز باشد. با اين حال اگر مرتکب معصيت شد، آستان الهي درگاه نوميدي نيست؛ بلکه راه توبه و انابه باز است. همانگونه که خود امام زمان(عج) هم از خداوند متعال مي خواهد که توفيق بازگشت و توبه را به جوانان ارزاني بدارد: «خدايا! به جوانان توفيق توبه و انابه عنايت فرما»[۸] جوان که با ترک شهوات، راه اطاعت را در پيش مي گيرد، پرواز ملکوتي را آغاز کرده و بسان ملائک مي شود؛ همان گونه که پيامبر(ص) فرمود: «خداوند مي فرمايد: «اي جواني که شهوت هاي مبتذل خود را ترک کردهاي! تو در نزد من همانند بعضي از فرشتگان هستي».[۹] ۴. فعاليت: نقش اصلي جوانان اين است که بايد در عرصه مهدويت، فعال و پويا و به روز باشند؛ چرا که دشمنان مهدويت بسيار فعال هستند در اين بين، توقع از جوانان ايران زمين بيشتر است؛ چرا که در طول تاريخ جايگاه ويژهاي داشته و در آينده هم دارند. پيامبر درباره ياران ايراني امام زمان(عج) دست مبارک خود را به شانه سلمان فارسي؛ نهادند و فرمودند: «منظور از ياران امام مهدي(عج)، هم وطنان اين شخص است.» سپس فرمودند: «اگر دين به ستاره ثريا بسته باشد و در آسمان ها قرار گيرد، مرداني از فارس آن را در اختيار خواهند گرفت»[۱۰] پس ياران و شيفتگان حضرت مهدي(عج) در دوران غيبت، بايد بينش هاي خود را نسبت به خداوند، امام و جهان هستي بالا ببرند چون برنامه امام زمان(عج)، جهاني است، ياران آن حضرت نيز بايد نگاه هاي وسيع و جهاني داشته باشند و استراتژي درستي را جهت زمينه سازي براي ظهور و انقلاب جهاني حضرت(عج) طراحي کنند. از طرفي بايد روحيه شجاعت، ايثار، بردباري، يکدلي و استواري را نيز در خود تقويت کند. خداوند به همه ما توفيق کسب صفات و خصال ياران امام زمان(عج) را عنايت فرمايد تا در مرحله اول يک مهدي باور و در مرحله بعد، يک مهدي ياور و در مرحله پاياني، يک مهدي زيست واقعي باشيم. پي نوشت ها: منبع: سايت سبطين
گر کيميا دهندت، بي معرفت، گدايي
برخاست که بگزيند يار دگرم بودي
اگر انسان داراي همتي بلند باشد، دنبال محبوب حقيقي مي رود. اگر عاشق امام زمان(عج) بشويم و او را دوست بداريم، رنگ محبوب به خود مي گيريم و بوي او را با خود داريم؛ چرا که امام زمان(عج) آنقدر ما را دوست دارد که بلاها را از ما دفع ميکند و در حق ما دعا مي کند. چقدر خوب است اين محبت، طرفيني باشد؛ يعني ما عاشقان هم براي ظهور و سلامتي او دعا کنيم. اين طور نباشد که فقط هنگام مشکل و گرفتاري به سراغ او برويم. بايد نوعي زندگي کنيم که دل آن حضرت، خوشنود شود؛ کسي که ادعاي محبت و دوستي اولياي الهي را دارد بايد عمل به خواسته آن ها را سرلوحه اعمالش قرار دهد.
۱. ر.ک: قرآن، مهدي و جوانان، نگارنده.
۲. تحفالعقول، ص ۱۷۱.
۳. «انا خاتم الاوصياء و بييدفع الله البلاء من اهل و شيعتي» کمال الدين، شيخ صدوق ج ۳، ص ۱۷۱.
۴. اصول کافي، کليني، ج ۲، ص ۱۷۳.
۵. کمال الدين، ج ۲، ص ۴۰۹.
۶. اصول کافي، ج ۱، ص ۱۴۲، باب النوادر.
۷. ميزان الحکمه، ري شهري، ج ۵، ص ۹.
۸. «تفضل ... علي الشباب بالانابه و التوبه» مصباح کفعمي، ص ۲۸۰.
۹. کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۷۸۵، ح ۴۳۱۰۶.
۱۰. «لوکان الدين معلقا بالثريا لتناوله رجال من ابناء الفارس» معجم احاديث الامام المهدي(عج) ج ۱، ص ۳۷۴.
-
جمعه 9 مهر 1389
5:59 AM
نظرات(0)
ماه خدا با بركت، رحمت و مغفرت الهی به بندگان خدا روی می آورد و همگان را به مهمانی خدا فرا می خواند؛ ماهی كه روزهایش بهترین روزها، شبهایش بهترین شبها و ساعتهایش بهترین ساعتهاست؛ ۱ ماهی كه در لحظه لحظه اش خدا جاری است و هر آنش سرمایه ای است كه باید چون جان پاسش داشت و آن را به راحتی از كف نداد.
۱) نقش امام و حجت الهی در جهان هستی
در اعتقاد شیعه، امامت تنها به امور شرعی و اعتقادی مردم و یا حتی امور اجتماعی و سیاسی محدود نمی شود، بلكه امام به عنوان حجت خدا در عالم تكوین نیز نقش داشته و واسطه فیض الهی به بندگان است. به عبارت دیگر آنچه كه خداوند در عالم هستی مقدور فرموده از مجرای امام و حجت عصر بر مردم جاری و ساری می شود و از این رو است كه در زیارت «جامعه كبیره» ـ كه از امام هادی(ع) نقل شده ـ خطاب به ائمه معصومین(ع) عرض می كنیم:
۲) آمادگی برای ظهور دولت كریمه اهل بیت(ع)
در تعدادی از دعاهایی كه در ماه مبارك رمضان وارد شده موضوع انتظار و آمادگی برای ظهور مورد توجه قرار گرفته كه در اینجا به برخی از آنها اشاره می كنیم: یكی از دعاهایی كه خواندن آن در هر شب ماه رمضان سفارش شده، دعای افتتاح است. نكته قابل توجه در مورد دعای یاد شده این است كه بیش از یك سوم آن به دعا برای گشایش و پیروزی قائم آل محمد(ع)؛ درخواست ظهور دولت كریمه اهل بیت(ع)؛ نجوای عاشقانه در فراغ ولی زمان و شكایت از غیبت و دوری او، اختصاص دارد.
۲ـ۲) دعای حج :
یكی دیگر از دعاهای ماه مبارك رمضان كه مضمون انتظار و آمادگی برای ظهور در آن موج می زند دعایی است كه مرحوم شیخ عباس قمی(ره) در مفاتیح الجنان از آن به عنوان «دعای حج» یاد كرده است. مرحوم كلینی(ره) این دعا را از امام جعفر صادق(ع) نقل كرده و خواندن آن در همه ایام مبارك رمضان توصیه نموده است. در بخشی از این دعا چنین می خوانیم: پی نوشتها : منبع: ماهنامه موعود به قلم: ابراهیم شفیعی سروستانی
مگر می توان غیر از ماه مبارك رمضان، ماهی را پیدا كرد كه یك شب از شب های آن ارزشی فزونتر از هزار ماه داشته باشد؟ ۲
مگر می توان غیر از این ماه، ماهی را سراغ گرفت كه در سرتاسر آن درهای بهشت بر روی مردمان گشوده و درهای دوزخ بر روی آنان بسته باشد؟ ۳
مگر می توان ماه دیگری را نشان داد كه در آن نفس كشیدن حكم تسبیح و خوابیدن حكم عبادت داشته باشد؟ ۴
پس بیایید قدر این ماه را بیشتر بدانیم و پیش از آنكه لحظه های ارزشمندش سپری شود از چشمه سار جوشان آن خود را سیراب كنیم.
رمضان، بهار قرآن و بهار دعا و مناجات به درگاه پروردگار بی نیاز است. در هیچ ماهی به اندازه ماه مبارك رمضان، دعا، مناجات، ذكر و نمازهای مستحبی وارد نشده است. هر روز آن، دعایی خاص و هر شبش نماز و ذكری ویژه خود دارد.
اما رمضان، بهار انتظار نیز هست؛ چرا كه در دعاها و مناجات های این ماه به همان اندازه كه روح بندگی و تضرع به درگاه خداوند و طلب آمرزش و رستگاری از او موج می زند؛ روح انتظار و امید فرا رسیدن دولت كریمهٔ اهل بیت(ع) نیز جاری است.
با بررسی اجمالی اعمال ماه مبارك رمضان روشن می شود كه علاوه بر تضرع و بندگی در پیشگاه خالق هستی دو موضوع دیگر نیز در مجموع این اعمال مورد توجه جدی قرار گرفته است؛ كه عبارتند از:
... بكم فتح الله و بك یختم، و بكم ینزّل الغیث و بكم یمسك السماء أن تقع علی الارض إلاّ بإذنه و بكم ینفّس الهمّ و یكشف الضرّه... ۵ .
... خداوند، {هستی را} به وسیله شما آغاز كرد و به وسیله شما { نیز} به انجام می رساند. او به وسیله شما باران را نازل می كند و به وسیله شما، تا زمانی كه خود اراده كند، آسمان را از اینكه بر زمین فرو افتد، نگاه می دارد و هم به وسیله شما غم و اندوه را برمیدارد و سختی ها را برطرف میسازد... .
و یا در زیارت مطلقه حضرت ابا عبدالله، حسین بن علی(ع) ـ كه از امام صادق(ع) نقل شده ـ خطاب به آن وجود مقدس و دیگر ائمه هدی(ع) می گوییم: ... إرادهٔ الربّ فی مقادیر أموره تهبط إلیكم و تصدر من بیوتكم. ۶
ارادهٔ پروردگار در همهٔ آنچه او مقدر داشته به شما محول شده و از خانه های شما صادر می شود.
با توجه به این بینش و این اعتقاد نسبت به امامان معصوم و حجت های الهی(ع) است كه شب قدر مفهوم می یابد؛ شبی كه فرشتگان و روح به اذن پروردگار خویش «كلّ أمر» یا برنامهٔ یك سالهٔ جهان هستی را بر كسی كه از سوی خداوند به ولایت برگزیده شده عرضه می دارند. چنانكه در روایتی كه از پیامبر اكرم(ص) نقل شده آمده است: امنوا بلیلهٔ القدر، فإنّه ینزّل فیها أمر السنهٔ و إنّ لذلك ولاهٔ من بعدی علی بن ابیطالب و أحد عشر من ولده. ۷
به شب قدر ایمان بیاورید همانا در این شب امور یك سال (همه آنچه در یك سال واقع می شود) نازل می گردد و برای این موضوع پس از من پیشوایانی وجود دارند كه عبارتند از: علیبن ابی طالب و یازده تن از نوادگان او.
بنابراین، ماه مبارك رمضان كه شب مقدس قدر را در خود جای داده است فرصت مناسبی است برای توجه دادن مردمان به جایگاه برجستهٔ حجت های الهی(ع)، به طور عام و امام عصر و حجت زمان(ع)، به طور خاص، در عالم هستی و یادآوری وظیفه ای كه آنان نسبت به این واسطه های فیض خداوندی دارند.
مرحوم مجلسی(ره) در بیان اعمال ماه مبارك رمضان می گوید: از جمله وظایفی كه در هر شب (ماه رمضان) مقرر شده این است كه بنده در آغاز هر دعای نیكو و در پایان هر عمل پسندیده آن كس را كه جانشین خداوند، جل جلاله، در میان بندگان و سرزمین های او می داند، یاد كند؛ زیرا آن جانشین عهده دار همه نیازمندی های روزه دار است؛ از خوراكی و آشامیدنی او گرفته تا همه آنچه كه او در نظر دارد؛ یعنی همه اسباب و وسایلی كه در اختیار جانشین پروردگار بزرگ (ربّ الارباب) است. همچنین هر روزه دار وظیفه دارد كه آن جانشین خدا را، به آنچه كه شایسته مانند اوست، دعا كند و معتقد باشد كه خداوند، جل جلاله، و جانشین او بر او منت گذاشته اند كه چنین جایگاه و منزلتی را به او بخشیده اند. ۸
مرحوم مجلسی پس از این عبارت روایتی را از كتاب «إبن أبیقرّه» نقل میكند كه در آن به نقل از صالحین(ع) چنین آمده است: در شب بیست و سوم ماه رمضان، ایستاده و نشسته و در هر حالی كه هستی، و همچنین در تمام این ماه و به هر صورت ممكن، بلكه در تمام مدت روزگارت، پس از بزرگداشت نام خدای تعالی و درود و صلوات بر پیامبر و خاندان او بگو: أللّهم كن لولیّك القائم بأمرك، محمد بن الحسن المهدی ـ علیه و علی آبائه أفضل الصلاهٔ والسلام ـ فی هذه الساعهٔ و فی كل ساعهٔ، ولیّاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دلیلاً و مؤیّداً حتی تسكنه أرضك طوعاً و تمتّعه فیها طولاً و عرضاً... . ۹
خداوندا! ولی و برپا كننده امرت، محمد، زادهٔ حسن، مهدی را ـ كه برترین درودها و سلام ها بر او و پدرانش باد ـ در این ساعت و در همه ساعت ها، سرپرست، نگهدار، راهبر، یاور، راهنما و پشتیبان باش تا او را {نه از سر زور بلكه} به اختیار {مردم} در زمین جایگاه بخشی و او را در درازا و پهنای زمین بهره ور و كامران سازی.
با توجه به آنچه كه گذشت بر همهٔ ما لازم است كه در فرصت به دست آمده در ماه مبارك رمضان از یك سو به نقش و جایگاهی كه حضرت بقیهٔ الله الاعظم ـ ارواحنافداه ـ به عنوان حجت خدا و امام عصر در سراسر جهان هستی و در زندگی همه انسانها دارند، توجه كنیم و آن را به درستی بشناسیم و از سویی دیگر به وظیفه و تكلیفی كه در برابر آن وجود مقدس ـ كه ولی نعمت همه ما و واسطه همه فیوضات الهی هستند ـ به خوبی واقف شویم و بدانیم كه همه نعمت ها و بركت های الهی به سبب وجود ایشان بر ما جاری شده و بنابراین بی توجهی و غفلت نسبت به آن حضرت، ناسپاسی و قدرناشناسی بزرگی است كه خداوند به سادگی از آن نخواهد گذشت.
۱ـ۲) دعای افتتاح:
در قسمتی از دعای افتتاح چنین می خوانیم: أللّهمّ و صلّ علی ولیّ أمرك القائم المؤمّل والعدل المنتظر و حفّه بملائكتك المقرّبین وأیّده بروح القدس یا ربّ العالمین؛ أللّهمّ اجعله الداعی إلی كتابك و القائم بدینك استخلفه فیالارض كما استخلفت الذین من قبله... .
خدایا! بر ولی امرت، آن قیام كنندهٔ مورد آرزو و آن عدالت مورد انتظار درود فرست و او را با فرشتگان مقربت در برگیر و با روح القدس یاری كن؛ ای پروردگار جهانیان، خدایا! او را فراخواننده به سوی كتابت و برپا كنندهٔ دینت قرار ده و او را بر روی زمین جانشین قرار ده، چنانكه كسانی را كه پیش از او بودند جانشین قرار دادی... .
و باز در همین دعا می خوانیم: أللّهمّ إنّا نرغب إلیك فی دولهٔ كریمهٔ تعزّ بها الاءسلام و أهله و تذلّ بها النفاق و أهله و تجعلنا فیها من الدعاهٔ إلی طاعتك والقادهٔ إلی سبیلك و ترزقنا بها كرامهٔ الدنیا والاخرهٔ... ۱۰
خدایا ما به راستی آرزو داریم از تو دولت بزرگ منشی را كه به واسطه آن اسلام و اهل آن را عزیز گردانی و نفاق و اهل آن را خوار و ذلیل گردانی و در آن دولت ما را از جمله كسانی قرار دهی كه به سوی طاعت تو فرامی خوانند و به راه تو راهبری می كنند به واسطهٔ آن دولت كرامت و بزرگواری را در دنیا و آخرت روزی ما قرار ده... .
گفتنی است كه این بخش از دعای افتتاح در دعای مفصلی كه از امام صادق(ع) در هنگام دخول ماه مبارك رمضان وارد شده، نیز آمده است. ۱۱
و أسئلك أن تجعل وفاتی قتلاً فی سبیلك تحت رأیهٔ نبیّك مع أولیائك و أسئلك أن تقتل بی أعدائك و أعداء رسولك... ۱۲
و از تو می خواهم كه مرگ مرا كشته شدن در راه خودت، زیر پرچم پیامبرت و همراه با بندگان خاص خود، قرار دهی، و از تو می خواهم كه دشمنانت و دشمنان پیامبرت را به دست من نابود سازی...
چنانكه برخی مفسران كتاب الكافی گفته اند مراد از پرچم پیامبر(ص) در این دعا همان پرچمی است كه در حال حاضر در اختیار حضرت قائم(عج) است. این احتمال هم وجود دارد كه چون پرچم پیامبر و پرچم قائم هر دو در حق بودن مشتركند از پرچم قائم به عنوان پرچم پیامبر یاد شده است. ۱۳
دعاهای دیگری نیز در این ماه وجود دارد كه در آنها به نوعی به موضوع انتظار و آرزوی برپایی دولت كریمهٔ اهل بیت(ع) اشاره شده است. دولتی كه در پناه آن همه فقرا بی نیاز می گردند؛ همهٔ گرسنگان سیر می شوند؛ همه برهنگان پوشیده می شوند؛ همه بدهكاری ها ادا می گردد؛ از همه گرفتاران رفع گرفتاری می شود و بالاخره همه امور مسلمانان اصلاح می گردد.
در پایان یادآوری می كنیم كه یكی از نشانه های اصلی ظهور؛ یعنی ندای آسمانی نیز در ماه رمضان رخ می دهد. چنانكه در روایتی كه از امام باقر(ع) نقل شده آمده است:
آن ندای آسمانی برنخواهد خاست مگر در ماه رمضان كه ماه خداست. آن ندا از جبرییل است كه خطاب به مردم سر داده می شود و نام قائم را در همه جا طنین انداز می سازد، تا آنجا كه همهٔ ساكنان زمین از شرق تا به غرب، آن ندا را خواهند شنید. از وحشت شنیدن آن ندا هر كس كه در خواب فرو رفته بیدار می شود و هر كس برپا ایستاده ناچار به نشستن می شود و هر كس بر زمین نشسته، به ناگاه از جای برمی خیزد. پس رحمت الهی بر كسی باد كه این ندا را بشنود و به آن پاسخ گوید. ۱۴
امید كه خداوند به همهٔ ما توفیق دهد كه آن ندای آسمانی را درك كنیم و آن را چنان كه شایسته است پاسخ گوییم و در خیل یاران حضرت مهدی(ع) درآییم.
۱ . برگرفته از خطبه شعبانیه رسول اكرم(ص). ر.ك: محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۹۳، ص۳۵۶. به نقل از: شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۹۵.
۲ . ر.ك: سوره قدر (۹۷)، آیه ۳.
۳ . برگرفته از خطبه شعبانیه رسول اكرم(ص)، ر.ك: محمدباقر مجلسی، همان، ص۳۵۷-۳۵۶.
۴ . همان.
۵ . ر.ك: شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه كبیره، به نقل از: شیخ صدوق، همان.
۶ . ر.ك: شیخ عباس قمی، همان، زیارت مطلقه امام حسین(ع)، زیارت اول، به نقل از: محمد بن یعقوب كلینی، الكافی.
۷ . محمد بن یعقوب كلینی، همان، ج۱، ص۵۳۳، ح۱۲؛ شیخ مفید، الارشاد فی معرفهٔ حجج الله علی العباد، ج۲، ص۳۴۶-۳۴۵.
۸ . محمدباقر مجلسی، همان، ج۹۴، ص۳۴۹-۳۴۸، به نقل از: سید علی ابن طاووس، إقبال الاعمال، ص۸۶ .
۹ . همان، ص۳۴۹؛ همچنین ر.ك: محمدبن یعقوب كلینی، همان، ج۴، كتاب الصیام، باب فی لیلهٔ القدر، ص۱۶۲، ج۴. مرحوم كلینی این روایت را به نقل از محمد بن عیسی و او نیز با اسناد خود از صالحین (ع) نقل كرده است. در این روایت دعای مزبور به این صورت آمده است: «أللّهمّ كن لولیّك فلان بن فلان فی هذه الساعهٔ و فی كلّ ساعهٔ ولیّاً و حافظاً و ناصراً و دلیلاً و قاعداً و عوناً ] عیناً [ حتّی تسكنه أرضك طوعاً و تمتّعه فیها طویلاً».
۱۰. شیخ عباس قمی، همان.
۱۱. محمدباقر مجلسی، همان، ج۹۴، ص۳۳۲.
۱۲. محمدبن یعقوب كلینی، همان، ج۴، كتاب الصیام، باب مایقال فی مستقبل شهر رمضان، ص۷۴، ح۶؛ همچنین ر.ك: شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان.
۱۳. همان.
۱۴. همان.
-
جمعه 22 مرداد 1389
6:16 AM
نظرات(0)
فرزند بزرگ سيدالشهداء و شبيه پيامبر که روز عاشورا فداي دين شد. مادر علي اکبر، ليلا دختر ابي مره بود. در کربلا حدود 25 سال داشت. سن او را 18 سال و 20 سال هم گفته اند. او اولين شهيد عاشورا از بني هاشم بود.(1) علي اکبر شباهت بسياري به پيامبر داشت، هم در خلقت، هم در اخلاق و هم در گفتار. به همين جهت روز عاشورا وقتي اذن ميدان طلبيد و عازم جبهه پيکار شد، امام حسين(ع) چهره به آسمان گرفت و گفت: «أللهُم اشهَدْ عَلي هؤُلأ القَومِ فَقَد بَرَزَ إلَيهِم غُلامٌ اَشبَهُ الناسِ بِرَسُولِک مُحَمدٍ خَلقا وَ خُلقا وَ مَنطِقا وَکنا اِذَا اشْتَقْنا اِلي رُؤ يةِ نَبِيک نَظَرنا اِلَيهِ...»(2) شجاعت و دلاوري علي اکبر و رزم آوري و بصيرت ديني و سياسي او، در سفر کربلا بويژه در روز عاشورا تجلي کرد. سخنان، فداکاري ها و رجزهايش دليل آن است. وقتي امام حسين از منزلگاه«قصر بني مقاتل» گذشت، روي اسب چشمان او را خوابي ربود و پس از بيداري«إناللهِ وَ إنا إلَيهِ راجِعُون» گفت و سه بار اين جمله و حمد الهي را تکرار کرد. علي اکبر وقتي سبب اين حمد و استرجاع را پرسيد، حضرت فرمود: در خواب ديدم سواري مي گويد اين کاروان به سوي مرگ مي رود. پرسيد: مگر ما بر حق نيستيم؟ فرمود: چرا. گفت: «فَإننا اِذَنْ لانُبالي اَنْ نَمُوتَ مُحِقين» پس باکي از مرگ در راه حق نداريم!(3) روز عاشورا نيز پس از شهادت ياران امام، اولين کسي که اجازه ميدان طلبيد تا جان را فداي دين کند او بود. گر چه به ميدان رفتن او بر اهل بيت و بر امام بسيار سخت بود، ولي از ايثار و روحيه جانبازي او جز اين انتظار نبود. وقتي به ميدان مي رفت، امام حسين(ع) در سخناني سوزناک به آستان الهي، آن قوم ناجوانمرد را که دعوت کردند ولي تيغ به رويشان کشيدند، نفرين کرد. علي اکبر چندين بار به ميدان رفت و رزم هاي شجاعانه اي با انبوه سپاه دشمن نمود. هنگام جنگ، اين رجز را مي خواند که نشان دهنده روح بلند و درک عميق اوست: اَنَا عَلِيبنُ الحُسَينِبنِ عَلِي پيکار سخت، او را تشنه تر ساخت. به خيمه آمد. بي آن که آبي بتواند بنوشد، با همان تشنگي و جراحت دوباره به ميدان رفت و جنگيد تا به شهادت رسيد. قاتل او مرة بن منقذ عبدي بود. پيکر علي اکبر با شمشيرهاي دشمن قطعه قطعه شد. وقتي امام بر بالين او رسيد که جان باخته بود. صورت بر چهره خونين علي اکبر نهاد و دشمن را باز هم نفرين کرد: «قَتَلَ اللهُ قَوما قَتَلُوک...» و تکرار مي کرد که: «عَلَي الدنيا بَعْدَک العَفا» و بي ارزشي دنيا را پس از شهادت او بيان مي کرد. و جوانان هاشمي را طلبيد تا پيکر او را به خيمه گاه حمل کنند.(5) علي اکبر، نزديک ترين شهيدي است که با حسين(ع) دفن شده است. مدفن او پايين پاي اباعبدالله الحسين(ع) قرار دارد و به اين خاطر ضريح امام، شش گوشه دارد.(6) الگوي شجاعت و ادب، اکبر پي نوشت ها: منبع: سايت حوزه تبيان اردبيل
نَحنُ وَ رَب البَيتِ اَولي بِالنبي
تَاللهِ لا يحکمُ فينَا ابنُ الدعِي
اَضرِبُ بِالسيفِ اُحامي عَن أبي
ضَرْبَ غُلامٍ هاشِمي عَرَبي(4)
دُر دانه فاطمي نسب، اکبر
فرزند يقين ز نسل ايمان بود
پرورده دامن کريمان بود
آن يوسف حسن، ماه کنعاني
در خلق و خصال، احمد ثاني
آن شاهد بزم، سروْ قامت بود
دريا دل و کوه استقامت بود
آن دم که لباس رزم مي پوشيد
از کوثر عشق، جرعه مي نوشيد
از فرط عطش فتاده بود از تاب
گرديد ز دست جد خود سيراب
در راه خدا ذبيح دين گرديد
بر حلقه عاشقان نگين گرديد
داغش کمر حسين را بشکست
با خون سرش حناي خونين بست
ديباچه داستان حق، اکبر
قرباني آستان حق، اکبر(7)
1- حياة الامام الحسين، ج 3، ص 245 و مقاتل الطالبيين.
2- بحارالانوار، ج 45، ص 43.
3- اعيان الشيعه، ج 8، ص 206.
4- همان، ص 207.
5- حياة الامام الحسين، ج 3، ص 248.
6- از جمله براي شرح حال او ر.ک:«علي الاکبر» از عبدالرزاق الموسوي، چاپ 1368 قمري، نجف، 146 صفحه.
7- از نويسنده.
-
جمعه 1 مرداد 1389
9:01 AM
نظرات(0)