موضوعات اصلي
سخنان گهربار امام پنجم امام محمد باقر
چيزي با چيزي بهتر از حلم با علم، در نياميزد.
تمامي كمال در فهم در دين، صبر بر ناگواري و اندازه نگه داشتن در مخارج زندگي است.
در هر قضاي الهي براي مؤمن خيري نهفته است.
هر آن كس كه ظاهرش بر باطنش بچربد، ميزان عملش سبك باشد.
دانشمندي كه از علمش استفاده شود، بهتر از هفتاد هزار عابد است.
(جايگاه) دوستي (خويش) را در دل برادرت، از ميزان دوستي خودت نسبت به او بفهم.
ايمان، دوستي و دشمني است.
چهار چيز از گنجهاي نيكويي اند: نهان داشتن نياز، پنهان داشتن صدقه، پوشيده داشتن درد و نهان داشتن مصيبت.
خداوند، دشنام گوي بي آبرو را دشمن مي دارد.
برترين عبادت، عفت و پاكي شكم و عورت است.
ايمان، اقرار و عمل است و اسلام اقرار بدون عمل.
چاپلوسي و حسد، از اخلاق مؤمن نيست مگر براي كسب دانش.
صله رحم، اعمال را تزكيه و اموال را نمو مي دهد. بلا را دفع، حساب را آسان و عمر را دراز مي كند.
تنبلي به دين و دنيا زيان مي رساند.
خداوند، آشكار سلام كردن را دوست مي دارد.
مؤمن برادر مؤمن است. نه دشنامش مي دهد، نه از وي دريغ مي كند و نه به او بدگمان مي شود.
چهره خرم و روي باز، وسيله دوستي و نزديكي به خداست و ترش رويي و بد برخورد كردن وسيله دشمني و دوري از خداوند.
هر كه راستگو باشد، كردارش پاكيزه است، هر كه خوش نيت باشد، روزي اش فزون است و هر كس با خانواده اش خوش رفتار باشد، عمرش افزايش مي يابد.
كسي كه با دست خويش حسد ورزيده و پايين دست خود را خوار بشمارد، بنده دانايي نيست.
منبع: تحف العقول، حسن شعبه حراني، به تصحيح علي اكبر غفاري
پيروزي در امر خير فضيلت است و پيروزي در كار زشت، جهالت.
آن مقدار كه ستمديده از دين ستمگر مي ستاند، به مراتب بيشتر از چيزي است كه ستمگر، از دنياي ستمديده گرفته باشد.
منبع: سخنان معصومين(ع)، اثر شهيد اول، ترجمه علي كاظمي
برادري داشتم كه در نظرم بزرگ و با عظمت بود. به اين جهت كه دنيا در نظر او كوچك بود. حليه الاوليائ، ج2ع ص186
در مصايب شكيبا باش، به حقوق ديگران تجاوز مكن و نسبت به ديگران تا آن حد كارسازي كن كه ضررش براي تو بيش از سود آن نباشد.
اسلام بر پنج پايه نهاده شده است: برپا داشتن نماز، پرداخت زكات، روزه ماه رمضان، حج خانه خدا و ولايت (اعتقاد به امامت و حكومت) ما اهل بيت.
سوگند به خدا، شيعه ما نيست مگر كسي كه پرهيزكار بوده و از خدا اطاعت كند.
به ولايت و دوستي ما جز از راه انجام عمل نيك و پرهيزكاري نمي توان رسيد.
سامان يافتن شئون همه معاش زندگي و معاشرت همانند پيمانه پري است كه دو سوم آن هوشياري و زيركي و يك سوم ديگرش چشم پوشي و گذشت باشد.
اسلحه و ابزار افراد پست و فرومايه، سخنان زشت و نيش دار است.
هر كس به راحتي از چيزي كه از دست داده صرف نظر كند، جسمش نيز آرامش و آسايش خواهد يافت.
هر آن كس گرفتار ناداني و ناسازگاري شود، ايمان او پرده مي افكند (و از دستش مي رود).
هر كس موهاي خويش را نگه مي دارد، در تميز نگه داشتن آنها بكوشد يا آنها را كوتاه كند.
هر كه براي انجام كار (و رفع مشكل) برادر ديني خويش همراهش برود، چه آن كار را انجام دهد، چه به انجام نرساند مانند اين است كه سراسر عمر خود را به عبادت پرداخته باشد.
هر كس با زبان خويش ما را در برابر دشمن مان ياري كند، خداوند متعال زبان او را در روزي كه در پيشگاهش قرار مي گيرد، به دليل و برهانش گويا مي كند.
مصونيت اطفال از خطرات و انحراف ها در پرتو صلاحيت و شايستگي پدران آنان است.
هيچ فضيلتي به اندازه جهاد، از ارزش معنوي برخوردار نيست و هيچ جهادي مانند مجاهده در راه غلبه بر هواي نفس نيسست.
هيچ نكبتي دامن گير شخص نمي شود مگر به واسطه گناهي كه مرتكب شده است.
حسد ايمان را مي خورد و نابود مي كند، همان گونه كه آتش هيزم را.
دروغ گويي مايه ويراني ايمان است.
