فرزند خواندگي پديده اي است با تاريخچه طولاني. در كشور آمريكا 1/3 ميليون كودك زير 18 سال فرزند خوانده هستند (2درصد جمعيت) كه نيمي از آنها در خانواده بستگان خود و نيمي ديگر در خانواده هاي غريبه به فرزندخواندگي پذيرفته شده اند. اين كودكان اغلب قبل از فرزندخواندگي مدتي بي پناهي را تجربه كرده اند چه جسماني و چه عاطفي، مكاني ثابت و مشخص براي زندگي نداشتند و توسط مراقبان متعددي نگهداري مي شده اند.

 

بسياري از كودكان در دوره نوزادي به والدين رضاعي سپرده مي شوند و اطلاعات كمي بين والدين تني و رضاعي آنان مبادله مي شود. آنها نيازمند عشق، پرورش، محبت، انضباط و راهنمايي هستند.

 

 

 

نوزاداني كه به فرزندخواندگي پذيرفته مي شوند، نياز به محيطي قابل پيش بيني دارند تا احساس امنيت را در آنها شكل بدهد و بتواند آسيب ناشي از رويدادهاي پيشين را التيام ببخشد. آشنايي با مراحل طبيعي رشد و نيازهاي كودكان در سنين مختلف مي تواند موجب كاهش تنش ميان والدين و كودك شود.

توصيه هايي براي والدين رضاعي

1- انتظارات واقع بينانه از خود و فرزندتان داشته باشيد و محدوديتهاي خود را بپذيريد.

2- به كودكان اجازه بدهيد در مورد والدين تني خود احساسات و افكار خود را داشته باشند، سعي در تغيير يا مقابله با اين احساسات و افكار نداشته باشيد.

3- اگر زوجي هستيد كه با مسأله نازايي خود كنار نيامده ايد و كودك را براي رسيدن به رؤياهاي مربوط به داشتن يك فرزند تني ايده آل پذيرفته ايد، هماهنگي بين كودك و شما دشوار مي شود.

كودكان در سنين قبل از مدرسه توان درك مسأله فرزندخواندگي را ندارند و تفكر آنها عيني است، لذا فاش كردن اين پديده در اين سنين مي تواند موجب اغتشاش ذهن آنها گردد.

در سنين مدرسه با افزايش توانايي هاي شناختي كودكان، درك اين پديده ممكن مي شود، با اين حال كودكان در مواجهه با اين حقيقت واكنشهاي مختلفي نشان مي دهند، گروهي دچار ناراحتي و فشار روحي مي شوند و برخي با اين قضيه براحتي كنار مي آيند.

كودكان دبستاني اغلب بدنبال مقصري براي توجيه اين اتفاق مي گردند و معمولاً تخيلات پيچيده اي در رابطه با والدين تني خودشان دارند. رو به رو شدن با واقعيت فرزندخواندگي در سنين نوجواني مشكل تر است. دوره نوجواني همراه با بحران هويت مي باشد و فرد را به سوي مستقل شدن پيش مي برد. آگاه كردن نوجوان در اين سنين موجب سردرگمي او مي شود و همانند سازي او را با والدين رضاعي سخت مي كند.

4- تفاوت خود را با والدين تني درك نماييد و سعي كنيد خود را آماده سازگاري با شرايط متفاوت رشدي كودك بنماييد، چون هماهنگي بهتري با كودك و وظيفه فرزند پروري خواهيد داشت.

5- به سؤالات كودكان بي اعتنايي نكنيد.

6- قبل از گفتگو با كودك، به احساسات خود در مورد والدين تني او بپردازيد.

7- هرگز از والدين تني كودك تصويري بد ارايه ندهيد.

8- سعي كنيد در ذهن كودك تصويري واقعي از والدين تني اش به وجود آوريد.

9- كودك را مطمئن سازيد كه به شما تعلق دارد، و والدين تني او سعي در بازگرداندن او نخواهند داشت.

10- اگر اطلاعاتي از والدين تني كودك داريد، در صورت درخواست او، به ميزان مناسب اين اطلاعات را در اختيارش قرار دهيد.

11- كودك را متوجه كنيد كه در فرزندخواندگي خود نقشي نداشته است (بچه بد يا زشت يا ناخواسته نبوده است).

12- از گفتن جملات متناقض خودداري كنيد، مثلاً به علت اينكه تو را ديوانه وار دوست داشتند اين اتفاق افتاد.

13- خود را به عنوان ناجي كودك از شرايط بد و دهشت آور نشان ندهيد.

 

14- اين مسأله را به عنوان يك واقعيت بازگو كنيد و شايد بتوانيد بگوييد كه اين خواست خدا بوده است كه شما فرزندي مثل او داشته باشيد.

15- و در نهايت اين واقعيت را بپذيريد كه اين حق طبيعي كودك شماست كه از فرزندخواندگي خود اطلاع داشته باشد. به كودكتان منتقل كنيد اين پيوندهاي اجتماعي و قراردادي است كه افراد را به هم نزديك مي كند، نه صرفاً داشتن ارتباط خوني.