موضوعات اصلي
* شش مرحله ساده دستيابى به هدف در ۶۰ ثانيه
۱۰ ثانيه اول : واكنش سريع- اول ماژيك را از كودك بگيريد و اگر با خواهر يا برادرش دعوا مى كند، آنها را از هم جدا كنيد و كودك را به اتاق ديگر ببريد. بنا به عقيده يكى از متخصصين به اين كار مداخله سريع مى گويند. توقع نداشته باشيد كه تا به كودك فرمان ايست داديد، او هم اجرا كند، حفظ امنيت كودك بر مسائل ديگر مقدم است.
هر چيزى را كه موجب به وجود آمدن ديگر مشكلات مى شود از دسترس كودك دور كنيد. كودك تان بايد به شماو موقعيت موجود توجه كند وگرنه خوردن شيرينى و آزار و اذيت خواهر و برادر تبديل به نوعى سرگرمى براى او خواهدشد. در صورت لزوم خودتان و فرزندتان را از صحنه هياهو و جار و جنجال دور نگاه داريد در نتيجه امكان اين كه كارى انجام دهيد يا حرفى بزنيد كه بعداً از يادآورى پشيمان شويد از بين مى رود.
۱۰ثانيه دوم: حفظ آرامش- عصبانى شدن كار راحتى است اما كنترل آن بسيار سخت است. ذهن كودكان كاملاً باز و منطقى است چون به خوبى مى دانند كه چه وقت عصبانى مى شويد، حتى اگر سعى كنيد آن را بروز ندهيد. بيان احساسات كار بسيار مشكلى است بنابراين بايد كوتاه ترين و مناسب ترين راه را از بين راه هاى گوناگون پيدا كنيد. به جاى اين كه بگوييد«اى پسر بد» با صداى بلند بگوييد«آ.آ.آ» اين كار موجب آرامش شما مى شود و كودك نيز احساس حقارت نمى كند. خونسردى شما فرصت خوبى براى كودك است تا حرف هايتان را بهتر بشنود. اگر فرياد بزنيد همه چيز از پايه خراب خواهد شد.
۱۰ثانيه سوم:شناخت موقعيت- براى چندثانيه هم كه شده، وقايع را مرور كنيد. مانند اتفاقى كه در اول اين مطلب ذكر شد: ديوارهاى خط خطى شده اتاق خواب با مداد بنفش موجب عصبانيت شما شده است، در و ديوارها همه خط خطى شده اند و پسر شما، به خاطر عصبانى شدن شما از كار خود پشيمان شده و به خاطر واكنش شما قلبش شكسته است. چند لحظه بعد متوجه مى شويد كه كار او تقليدى از كتاب «هرى و مداد بنفش» بوده و در واقع او به نظر خودش كارى خلاقانه و سازنده انجام داده است. در نظر داشتن موقعيت كار سختى است ، شايد بداخلاقى كودك سه ساله مربوط به گرسنگى او باشد، بنابراين بهتر است موقعيت خود را در نظر بگيريد و از خودتان بپرسيد عواملى وجود دارد كه بتوان با كمك آنها از بروز اين رفتار در آينده جلوگيرى كرد هيچ وقت به فرزندتان نگوييد «چند بار به تو گفتم كه...»
حتى اگر بعضى چيزها را ۱۰۰ بار به فرزندتان گفته ايد مهم نيست باز هم دوباره و دوباره بگوييد؛ فقط دوباره.
۱۰ثانيه چهارم: حرف زدن با كودك- اگر به كودك تان فرصت هيچ كارى نمى دهيد بهتر است به جاى كنترل كردن وى و نظم بخشيدن به رفتارش به او مسئوليت بدهيد و به جاى تنبيه به او بگوييد چرا اجازه نمى دهيد بعضى كارها را انجام دهد. او دوست دارد از شما بشنود كه چه كار اشتباهى كرده و چگونه مى تواند كار بهترى انجام دهد. براى مثال به او بگوييد كه ما روى ديوار خط نمى كشيم ، روى كاغذ نقاشى مى كشيم. بحث و جدل با فرزندان بى فايده است و موجب كاهش تأثيرپذيرى كودك مى شود.
۱۰ثانيه پنجم: زمان نتيجه گيرى- بعضى از والدين فكر مى كنند تنبيه ، ركن اصلى تعليم و تربيت است ، اما بيان چهار يا پنج كلمه ساده براى گرفتن شيرينى از دست كودك و گفتن «قبل از شام شيرينى نخور» از قاپيدن شيرينى بهتر نيست
با تنبيه كارى از پيش نمى رود. اگر كودك داخل خانه توپ بازى مى كند، به جاى تنبيه، توپ را از دسترسش دور كنيد. اگر نتيجه اى كه انتظار داريد گرفتيد، خواهيد ديد كه كم كم اثربخشى كلامتان تقويت مى شود. موضوع مهم و مؤثر ، فرصت دادن به كودك براى به دست آوردن تجربه و نتيجه اعمالش است. براى مثال اگر او بچه ها را بزند ديگر نمى تواند با آنها بازى كند.
۱۰ثانيه ششم: رفتارهاى منطقى-ذهن كودك كاملاً باز و منطقى است. اين كه دائم او را زير نظر داشته باشيد، كار خسته كننده اى است. والدين قوانين و نظرات مختلفى دارند ولى در به اجرا درآوردن هركدام از آنها، به زمان خاصى نياز دارند بنابراين، خطرات را جدى بگيريد و كارى را كه خودتان نمى توانيد انجام دهيد، تحميل نكنيد. گفتن اين كه «اين آخرين شيرينى است كه تو مى خورى» يا «تا يك ماه ديگر از بازى خبرى نيست» نه تنها موجب ناراحتى كودك مى شود بلكه قواى جسمانى خودتان رانيز تحليل مى برد.
نقشه ۶۰ثانيه اى خيلى ساده است ، اما براى اجراى آن، نياز به تفكر به منظور رسيدن به اهدافتان و به همان ميزان نياز به كنترل رفتارتان داريد.
