موضوعات اصلي
پاركينسون
بيماري پاركينسون يك بيماري دستگاه عصبی مركزي در بزرگسالان مسن‌تر كه مشخصه آن سفتي عضلاني پيشرونده تدريجي، لرزش و از دست رفتن مهارت‌هاي حركتي است. اين اختلال هنگام رخ مي‌دهد كه نواحي خاصي ازمغز توانايي خود در توليد دوپامين (يكي از ناقلين عصبي در مغز) را از دست مي‌دهند.
علايم شايع
· لرزش، به خصوص در حالت عدم حركت اندام
· سفتي عضلاني و كندي حركت در كل بدن
· راه رفتن نامتناسب به حالتي كه پاها به زمين كشيده مي‌شوند و فاصله پاها از هم بيشتر از حالت طبيعي است.
· قامت خميده
· از بين رفتن حالت چهره
· تغييرات صدا؛ صدا ضعيف و بم مي‌شود.
· اختلال بلع، آبريزش دهان توانايي ذهني تا مراحل پيشرفته بدون تغيير مي‌ماند و در مراحل پيشرفته به آهستگي كاهش مي‌يابد.
· افسردگي، عصبي بودن
علل
علت اين اختلال در اغلب موارد ناشناخته‌است. بعضي موارد آن ناشي از داروهايي نظير فنوتيازين‌ها؛ آسيب مغزي؛ تومورها؛ آنسفاليت پس از آنفلوانزا؛ عفونت با ويروس‌هاي داراي رشد آهسته؛ يا مسموميت با مونواكسيدكربن (احتمالاً) مي‌باشد.
عوامل تشديد كننده بيماري
ناشناخته
پيشگيري
پيشگيري خاصي ندارد.
عواقب مورد انتظار
اين بيماري در حال حاضر غيرقابل علاج محسوب مي‌گردد. ولي، علايم آن با درمان قابل تسكين يا كنترل است. اين بيماري طول عمر را چندان كاهش نمي‌دهد.
تحقيقات علمي علل و درمان اين بيماري ادامه دارد و اين اميد وجود دارد كه درمان‌هاي مؤثر و نهايتاً علاج بخش براي آن ارايه گردند.
تحقيقاتي كه به بررسي پيوند بافت جنيني براي درمان اين اختلال پرداخته‌اند نويدبخش درمان مؤثري در آينده بوده‌اند. با اين درمان به نظر مي‌رسد سلول‌هاي جديد توليدكننده دوپامين در مغز با پيوند بافتي جنيني تشكيل گردند.
عوارض احتمالي
· زوال عقل
· پنوموني (ذات‌الريه(
· يبوست شديد
· احتباس ادرار ناشي از داروهاي تجويز شده براي درمان اين اختلال
· افتادن و بروز شكستگي استخواني
· ناتواني
درمان
اصول كلي
- هيچ آزمون تشخيصي براي اثبات بيماري پاركينسون وجود ندارد. تشخيص بيماري معمولاً مبتني بر معاينه فيزيكي است .بررسي‌هاي طبي براي رد ساير اختلالات ممكن است توصيه گردد
- اصول كلي مراقبت اين بيماران عبارتند از درمان فيزيكي، اميدواركردن و اطمينان دادن به بيماران، و درمان بيماري‌هاي همراه (نظير افسردگي(
- روان درماني يا مشاوره جهت كمك به كاهش افسردگي
- كار درماني و گفتار درماني ممكن است توصيه گردد
- استفاده مكرر از حمام گرم و ماساژ دادن جهت پيشگيري‌از ايجاد سفتي عضلاني
- استفاده از ريش تراش برقي جهت اصلاح
- استفاده‌از كفش‌هاي بدون بند، نظير كفش‌هاي راحتي، كفش‌هاي زيپ‌دار يا كفش‌هاي چسبي
- محيط منزل را طوري طراحي كنيد كه از افتادن و آسيب ديدگي جلوگيري شود.
- محدوديت‌هاي تدريجي بيماري ممكن است باعث عاجز شدن بيمار گردد .براي يافتن راه‌هايي جهت حفظ عملكرد و كارآيي خود از مشاوره تخصصي و اعضاي خانواده كمك بگيرد.
داروها
داروهاي آنتي‌كولينرژيك؛ آنتي‌هيستامين‌ها ، داروهاي ضدلرزش، نظير آمانتادين؛ يا داروهاي ضدپاركينسون از قبيل بروموكريپتين، لوودوپا و كاربي‌دوپا. سلژيلين براي به حداكثر رسيدن اثربخشي لوودوپا و كاربي دوپا تجويز مي‌شود. همه اين داروها لرزش و سفتي عضلاني را كاهش مي‌دهند ولي اغلب عوارض جانبي قابل توجهي نيز دارند.
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري
در حد امكان به فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري هاي خود ادامه دهيد و به دفعات استراحت كنيد. اختلاف زيادي بين توانايي جسمي بيماران دچار اين بيماري وجود دارد. محدوديت فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري تنها در بيماران دچار سفتي عضلاني وجود دارد. درمان فيزيكي كمك كننده است.
رژيم غذايي
رژيم خاصي نياز نيست، در موارد وجود اختلال بلع ممكن است مصرف غذاهاي نرم لازم باشد. براي پيشگيري از يبوست به رژيم غذايي خود فيبر غذايي يا مواد حجم‌افزا(نظير ميوه و سبزيجات) اضافه كنيد.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان داراي‌علايم بيماري پاركينسون بوده يا علايم شما در طي درمان تشديد شده است.
اگر دچار علايم جديد و غيرقابل توجيه به خصوص اختلال در ادرار كردن، گيجي يا تاري ديد. داروهاي تجويزي ممكن است با عوارض جانبي همراه باشند.
-
جمعه 27 آذر 1388
4:10 AM
نظرات(0)
