تا کی کنی زندگی خویش را به حرف دیگران دوا زندگی به غیر از چاره ساز خود نیست مرهم و شفا تاکید می کنم که ندیده ام به خوبیه مرهم خدا شفا
پس فکر بر چاره خود کن و آشکار کن دوا
وقت آن رسیده که خود مرهمی به زندگی کنی روا
اما مرهم خدا پس از مرهم خویش می شود روا