به معنويت فرزندانمان اهميت دهيم

 

تعليم و تربيت فرزندان ، يکي از اصلي ترين وظايف والدين است ، اما متاسفانه در جامعه ما با توجه به اين که نهادهايي همچون آموزش و پرورش و رسانه هاي جمعي قابل اعتماد تلقي مي شوند ، پدران و مادران اين مسووليت سنگين خود را فراموش کرده اند. به عبارت ديگر ، نه فرصتي براي تربيت فرزندان وجود دارد. نه علم آن و نه اهميتي که والدين را وادارد تا بيشتر از غذاي شب و لباس فرزندانشان به فکر تربيت فکري و معنوي فرزندانشان باشند. کودکان در کنار دوستان ، در کوچه ها ، در مقابل تلويزيون ها و مونيتورها بدون داشتن معلمي معنوي به بلوغ مي رسند و والدين درتعجب اند که چرا رفتار کودکانشان اين قدر متفاوت با آنهاست. هنوز مشکل را درنيافته اند. اين مشکل به دليل فراموشي اصلي ترين وظيفه پدري يا مادري يعني تربيت معنوي فرزندان است. تقويت و تکامل شخصيت فرزندان و کنترل و تنزيه آنها از هرگونه عيب و نقص ممکن ، سنگين ترين مسوليتي است که بر دوش والدين است. هر کدام از ما مي دانيم که تمامي انسانها با سرشت و فطرتي پاک متولد مي شوند، که زندگي اسلامي بر آن استوار است. بعدها به واسطه والدين است که کسي مسيحي ، يهودي يا زرتشتي مي شود. تعليم و تربيت اسلامي به مسووليت سنگين پدر تاکيد کرده است و عميقا اين موضوع را مورد توجه قرار داده است ، به نحوي که طبق نظر آيين اسلامي اگر پدر خانواده در پرورش فرزندان مراقبت کمتري داشته و سهل انگاري کند. گناهکار خواهد بود. از پيامبر اکرم ص نقل شده است: «اين گناه کافي است که گناهکار افراد مورد علاقه اش را از دست بدهد.» براساس روايتي پيامبر اسلام ص فرمودند: خداوند از هر چوپاني راجع به گله اش سوال خواهد کرد ، که آيا از آنها بخوبي مراقبت کرده است ، يا اين که آنها را به حال خود رها کرده است. خداوند از پدرها هم در ارتباط با اهل خانواده اش سوال خواهد کرد. ابن ماجه: براساس سند معتبري از ابن عباس نقل مي کند که پيامبرص فرمودند فرزندانتان را گرامي بداريد و براي تعالي ايشان در تربيتشان جد و جهد کنيد. اينها نمونه هايي هستند که نشان مي دهند شريعت و قانون الهي به تعليم و تربيت کودکان اهميت بيشتري مي دهد. قانون اسلام به پدرها حکم مي کند که به معنويات فرزندانشان اهميت بيشتري بدهند و در تهيه لوازم زندگي آنها بکوشند ، تا فرزندانشان رشد متعادلي داشته باشند. پدر بايد فرزندانش را با کتاب خدا و روش زندگي پيامبر بزرگوار تعليم دهد ، تا اينکه باغ فطرت آنها گل دهد و به بار بنشيند و سايه گستراند. والدين با غفلت از کودکانشان بهانه مي آورندکه جامعه باعث شر بارآمدن آنها شده است ما در قرآن مجيد ، امثال و حکم ، تعليمات و بالاخره چراغي داريم که روشنايي مي دهد. خداوند بزرگ در کتاب آسماني خود فرموده است: «اي مومنان خود و خانواده تان را از آتشي حفظ کنيد که هيزم هاي آن مردم و سنگها هستند.» (سوره 66 ، آيه7)يعني به آنها ياد دهيد چه چيز مي تواند آنها را از اين آتش در امان نگه دارد. شيخ ابوحامد غزالي اين آيه را چنين تفسير کرده است: «قطع نظر از اين که چگونه مراقبت پدر ، فرزندانش را از آتش اين دنيا حفظ مي کند، مراقبت او درخصوص رهايي از آتش دنياي آخرت بايد در اولويت قرار گيرد. اين مراقبت بايد در تربيت و تعليم فرزندان به بهترين روش صورت پذيرد و همچنين در دور نگهداشتن آنها از دوستان بد بيشتر باشد.» کودکان مسلماني که در کشورهاي غيراسلامي زندگي مي کنند (همانند استراليا) نياز بيشتري به محيط آموزشي فرهنگي دارند ، محيطي که مباني فهم ، درک و تعليم مذهب را بيشتر از کشورهاي مسلمان براي کودکان فراهم آورده و شديدا پايبند آن باشد. محيط سالم ، محيطي است که زندگي روزمره کودک را با تعليمات درستي از اسلام در بر مي گيرد، اين محيط ايده آل متفاوت از محيط فعلي است که جامعه اين کشورها به وجود آورده است ، جامعه اي که نه تنها اساسا به کودک کمکي نمي کند ، بلکه کودک به خاطر چيزهايي که در مدارس و همچنين از طريق وسايل ارتباطجمعي ناسالم ياد مي گيرد ، اثرات منفي و مخربي دريافت مي دارد. درخصوص اين موضوع آنچه تعجب آور است ، غفلت تعدادي از خانواده هاي مسلمان از فرزندانشان است ، آنها فرزندان خود را به جريان هاي آلوده کفر مي سپارند تا آنها را به گونه اي که خوشايندشان است تربيت کنند و وقتي کودکان بزرگ شدند ، ارتباط برقرار کردن با آنها ، نصيحت کردن آنها و هدايت آنها به سوي اخلاقيات دينشان ، فوق العاده مشکل مي شود و آنچه تعجب آور است اين است که والدين با ناديده گرفتن ، غفلت و بي توجهي نسبت به رفتار فرزندانشان در زمان کودکي بهانه مي آورند، که جامعه باعث شر بار آمدن فرزندانشان شده است. بنابراين ، خانواده مسووليت بسيار سنگيني در کنترل عواملي که بر رفتار کودکان تاثير منفي مي گذارد ، دارد. خانواده همچنين وظيفه دارد که کودک را به سويي راهنمايي کند که درک و فهم او را از مذهبش تضمين کند. به همين نحو بايد با مشکلات زيادي که معلول اين عوامل هستند ، دست و پنجه نرم کند. مهمترين راه پيشگيري از رفتار بد و ناشايست ، اين است که در ضمن برآوردن نيازهاي عاطفي عقلاني و جسماني او ، از کودک در خانه مراقبت کنيم. ارضاي اين نيازها به کودک کمک مي کند با ديگران رفتار خوبي داشته باشد و او را از برخي وسايل ارتباطجمعي دور نگاه مي دارد و از تاثيرات منفي آن حفظ خواهد کرد. به طور کلي اينها مسائل عمده اي هستند که والدين مسلمان راجع به فرزندانشان دارند. به هر حال به تعليم و تربيت دختران مسلمان که در قانون و شريعت اسلام به آن تصريح شده است بايد توجه خاصي داشته باشيم. تاکيدهاي خاصي متوجه رسم و رسوم جوامع خارجي است ؛ رسم و رسومي که با اسلام بيگانه است ، ولي متاسفانه در اين کشورها کودکان اسلام را از طريق تهاجم فرهنگي و قوانيني که به دست بشر وضع شده و همواره او را تشويق مي کند که در مقابل خانواده خود تمرد و نافرماني کند ، پيدا مي کنند. با تعمقي بيشتر درمي يابيم که در قوانين اسلام بر اين موضوع و بيشتر روي تربيت دختر مسلمان اشاره شده است و متوجه مي شويم قانون اسلام به ارتقا و منزلت دختر مسلمان همراه با اعتبار بخشيدن و ارزش دادن به او تحکيم کرده و به او مي آموزد که همواره دختر مطيعي باشد. قوانين اسلام روشهايي پيش راه مادر معتقد مسوول گذاشته است ، تا او دخترش را به روش خاصان و برگزيدگان تعليم دهد و در کتاب آسماني به اواجر و پاداشي بزرگ وعده داده شده است. ترمذي حديثي از پيامبر اسلام نقل کرده است: «هر آن کس که زندگي دو دختر را تامين کند، من با او به بهشت وارد خواهم شد ، مثل اين دو» (و او يکي از انگشتانش و انگشت نزديک به آن را نشان داد.) اين به معناي آن است که هر کس دو دختر را تربيت کند در بهشت ، در موقعيتي نزديک پيامبر خواهد بود