«استاد شهریار»

 1-بیو گرافی   

  سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به «شهریار» (تخلص شهریار در اوایل «بهجت» بوده است.و با آن تخلص به شعر گفتن می پرداخته دوباره به فال حافظ تخلص خواست که این دو بیت از دیوان حافظ آمد و خواجه تخلص خود را شهریار انتخاب کرد.)

که چرخ سکه ی دوست بنام شهریاران زد

                                                                                روم به شهر خود و شهریار خود باشم

فرزند حاج سید آقا خشگنابی که از وکلای درجه ی اول تبریز و از دانشمندان و اهل ادب بود و در سال 1283 هجری شمسی در تبریز متولد شد اصلیت خانوادگی آنها روستای خشگناب است. شاعر ایام کودکی را که مصادف با انقلابات تبریزبود در روستاهای «شنگول آباد» و «قیش قرقاش»و«خشگناب» به سر برد و خاطرات شیرین بسیاری از آن نقاط دارد. وی تحصیلات خود را با قرائت گلستان و مضاب در مکتب آن روستا و پیش پدر شروع کرد و همان دوران با دیوان حافظ که تا آخر عمر عمرش همواره در دسترش قرار داشت آشنایی پیدا کرد به طوریکه استاد شهریار میگوید:           

                                      «هرچه دارم همه از دولت حافظ دارم»

بعد سیکل، اول متوسطه را در مدرسه ی متحده و فیوضات به پایان رساند و در سال 1300 به تهران آمد و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون به پایان رساند(1303) و وارد مدرسه ی طب شد و پس از پنج سال تحصیل به دام عشق نافرجامی گرفتار آمد و این ناکامی موهبتی بود الهی که آتش درون و سوز و التهاب شاعر را شعله ور کرد و تحولات درونی او را به اوج های معنوی ویژه ای کشانید تا جائی که بنده ی علایق دست و در سبک صاحبدلان در آمد و سروده هایش رنگ و بوی دیگری یافت شاعر در آغازین دوران جوانی به وجهی نیکو از عهده ی این آزمون «درد و رنج»بر آمد و پایه ی هنری اش به سر حد کمال رسید و شهریار از این دگرگونی و عوامل روحی خود با این تعبیر یاد می کند: 

         «بت شکنی هایی که به نائب شدن وی انجامیده،برای بسیاری ناآشناست»

شهریار در سال 1310 وارد خدمت دولت شد و تهران را ترک گفت و مدتی به خراسان رفت و تا سال 1314 در آن سامان بود و بعد به تهران بازگشت و وارد خدمت بانک کشاورزی و پیشه ی هنر گردید.شهریار از محل وامی که بانک کشاورزی به اعضای خود می داد منزل کوچک و قابل سکنائی در یکی از کوچه های منشعبه از خیابان پهلوی تبریز به قیمت 24 هزار تومان خرید که 18 هزار تومان آن مقروض بود و ماهیانه اقساط آن را به بانک کشاورزی از محل حقوقش می پرداخت . شهریار در تبریز با یکی از بستگانش ازدواج کرد که ثمره ی این ازدواج دو دختر به نام های «شهرزاد و مریم» بود.

2-سبک استاد

سخن لطیف شهریار، چیرگی بی نظیر او در سرودن شعر به دو زبان «دری و آذری» شهرت ویژه ای به این پیر استاد و عرفان بخشیده بود.وصیت شهرتش از فراسوی مرزهای جغرافیائی ایران به سرزمین های دیگر ره گشود و سخنان دل نشین،رباعیات،دو بیتی ها،قطعه ها،مثنوی ها و هنر سرودن غزل روشنی بخش دل شیفتگان معرفت الهی گشته است و همین نکته است که شهریار را در میان اقران و شاعران بزرگ معاصر ایران ممتاز و بی نظیر نموده است. استاد شهریار غزل سرای معاصر ایرانی پس از 84 سال زندگی ادیبانه و درویشانه و عمری جاودان در سال 1367 هجری شمسی جان به جان آفرین تسلیم کرد و غم بزرگی را در دامان جامعه ی ادبی ایران نهاد .

به هر تقدیر، شهریار شاعری است یکه تاز در میدان توحید و وادی عرفان و خود با اشاره به سروده ی حافظ می گوید:

                             «هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم»

3-آثار استاد

از آثار شهریار میتوان به بهترین اثرش«دیوان پنج جلدی» و «حیدر بابایه سلام» به زبان آذری اشاره کرد و در اشعاری چون صدای خدا،قیام محمد ، مناجات،مولا علی،کاروان کربلا ، هدیه ی عید غدیرو... عمق اعتقادات شهریار را بر آنچه که خود به حق گفته می توان دریافت.

منبع:دیوان پنج جلدی شهریار                                                                                     تهیه کننده:محمد رضا لطفی