در يكي از روزهاي سال 1786، يك دختر جوان شير فروش، براي مشورت درباره موضوعي به مطب يكي از دكترهاي شهر«گلاوسسترشاير» انگلستان رفت. در آن موقع، مرض آبله به طور وحشتناكي در سراسر اين كشور، تازيانه مي كوفت. در مطب دكتر هم همه درباره اين مرض صحبت مي كردند. دخترك شيرفروش موضوع جالبي را بيان كرد. او اظهار داشت كه هرگز آبله نخواهد گرفت. آبله گاوي، مرضي است كه نشانه هاي آن خيلي شبيه به آبله بوده ولي به شكل خيلي خفيف تر آن است. اهميت اظهارات دخترك، توجه يكي از حاضرين را كه دانشجوي پزشكي بوده و«ادوار جنر» نام داشت، به شدت جلب كرد و اتفاقاً اين عقيده و فكر، بعداً هم در تمام مدت تحصيلش در لندن، فكر او را به خود مشغول كرد و بعد از اين كه تحصيلاتش را به پايان رساند، در سال 1773، به همان دهكده زادگاهش يعني«گلاوسستر شاير» برگشت تا به پزشكي مشغول شود. و در ضمن اوقات فراغتش را هم به تحقيق و رسيدگي علمي اختصاص داد. تا اين كه بالاخره بعد از چند سال تحقيق و كاوش، متوجه شد كه دخترك شير فروش حق داشته است، يعني به اين نتيجه رسيد كه كساني كه به آبله گاوي، مبتلا بوده اند ديگر بندرت به مرض آبله دچار مي شوند. در 1796، او اولين تجربه خود را در اين زمينه به دست آورد.

يعني بايد يك مقدار كمي از ميكروب هاي بيماري آبله گاوي را به مردم ترزيق مي كرد؛ تا بتواند بعداً آن ها را در مقابل بلاي خانمان برانداز آبله، بيمه كند. در سال 1798، جنر اولين آزمايش قطعي خود را انجام داد و در ميان خوشحالي زايدالوصف او، چهار بچه اي كه در معرض خطر بودند، هيچ كدام به اين مرض ترسناك يعني آبله مبتلا نشدند. بنابراين او كشف بزرگ و «واكسيناسيون» را انجام داده بود كه امروزه اين مرض كشنده را در بيشتر نقاط دنيا تقريباً مهار كرده است. «واكسيناسيون» در ابتدا مخالفين زيادي داشت؛ ولي عاقبت ارزش آن چنان بر همه آشكار گرديد كه امروزه، در تمام كشورهاي پيشرفته دنيا، واكسيناسيون براي تمام مسافران خارجي امري اجباري مي باشد و علاوه بر آن، واكسيناسيون در دسترس همه مردم بوده و معمولاً هر طفلي از 15 ماهگي به بعد واكسينه مي شود.