موضوعات اصلي
داستان علاقه مندي به هنر در نوجوانان و جوانان ما، متأسفانه گاهي در اين حد است که بيش از آن که به اصل هنر و هنرمند بپردازند، به جمع کردن امضاي اين و آن و عکس گرفتن و سؤال کردن هاي بي دليل و بي جا و حتي گاهي مضحک مي پردازند.
هر چند تمام اين گزينه ها از روي علاقه شديد و در موارد زيادي متعصبانه اتفاق مي افتد، به هر حال نيازمند بحث و بررسي است. حال اگر اين عمل از سوي يک نوجوان ١٤-۱۳ ساله انجام شود، تا حدودي توجيه پذير است، اما وقتي همين حرکت از سوي يک انسان ٤٠-۳۰ ساله اتفاق مي افتد، چه بايد گفت؟
متأسفانه در خيلي از برنامه هاي هنري و به خصوص موسيقي، امکان ارتباط مستقيم هنرمند با مخاطب اش خيلي وجود ندارد؛ چرا که تعداد علاقه مندان آن قدر زياد است که باعث آزردگي جسمي و روحي وي مي شود. از سوي ديگر خيل مشتاقان اين انتظار و توقع را از هنرمند محبوب شان دارند.
تلاش براي گرفتن امضا و عکس يادگاري به تنهايي افتخار به حساب نمي آيد، هر چند در مجموع هم به عنوان نشان قهرماني نيست، اما براي آن دسته از افراد که جز علاقه مندي، دخالت ديگري در هنر ندارند، گرفتن عکس و امضا از هنرمند مورد علاقه شان، حتي اگر او با قيافه ي عبوس در کنار آنها قرار گرفته باشد، معادل چنين نشاني است که به زعم آنها، به سادگي به دست نمي آيد!
ديدگاه سطحي نگر، يکي از مهم ترين عوامل اصرار بر گرفتن امضا و عکس - البته از نوع اجباري و بي دليل آن!- و طرح پرسش هاي فاقد وجاهت عقلاني از سوي گروهي است که با وجود علاقه مندي، به چند دليل امکان حضور حقيقي و جدي آنها در عرصه ي هنر فراهم نشده است: ديدگاه و شرايط خانواده، سستي و کاهلي در انجام تکاليف موسيقي و پي گيري نکردن آن با حضور يکي دو جلسه اي، چشم و هم چشمي هاي دوستانه و خانوادگي. شايد در نگاه نخست بررسي روانشناسي اين مسأله، استهزا آميز به نظر بيايد، اما حقيقت آن است که توجه به همين اصول و امور بديهي است که راه را براي رسيدن به موفقيت هاي جامع و امور کلي باز مي کند. 
ذهن وسيع گرا و ايده آل خواه به کوچک ترين جزييات توجه مي کند تا در راه رسيدن به پيروزيهاي فردي و عمومي، از وجود آنها استفاده نمايد. ذهن خردگرا آن قدر توانايي نخواهد داشت که راه پر پيچ و خم موفقيت را به پايان برساند.
بنابراين از همين مسأله ي به ظاهر کوچک عکس و امضاي نامناسب -نامناسب از آن لحاظ که وقتي با يکي عکس مي گيري، حداقل طرف مقابل بايد راضي باشد و بخندد!- و پرسش هاي نا به جا، ديدگاه افراد را مي توان دريافت، چرا که آن عکس و امضا يا بعد از مدتي، فراموش مي شود، يا دور ريخته مي شود يا اصلاً به خاطر آن که بايستي به عنوان مدال افتخار به همه نشان داده شود، گم مي شود، آن هم امضاهايي که روي اسکناس و دفترچه ي تلفن و جزوه ي دانشجويي درج شده است!!!
حال آن که آدم ژرف انديش، نگرش عميق اش را در همين جا هم نشان مي دهد که هم خوب تلاش مي کند، هم ذهن اش براي دنبال کردن پرسش هاي منطقي و پر محتوي پويا است و اگر هم عکس بگيرد، مي داند که هنرمندش راضي است و مي خندد، و امضا هم که به طور کلي به درد او نمي خورد، نه به درد اين دنياياش و نه آن دنيا!
