موضوعات اصلي
14-مرحله برخاستن موشك از زمين
معمولا پنج روز از بلند شدن موشك از زمين شمارش معكوس توسط متخصصين شروع مي شود. همه قسمت هاي مختلف دستگاه ها با دقت هر چه تمام تر آزمايش مي گردند، ويك روز قبل از ساعت حركت (شماره صفر) مخازن بزرگ و حجيم موشك ها سوخت گيري مي شوند، چند ساعت قبل از پرواز فضانوردان بايك آسانسور به داخل مدول فرمان، داخل مي شوند،آنها هم بررسي هاي لازم را انجام داده آماده پروازمي گردند.
15- مرحله رسيدن به ماه
درمدار توقف، تمام سيستم هاي اصلي آزمايش مي شوند، در صورت حصول اطمينان از خوب كار كردن آنها، موشك مرحله سوم دوباره روشن مي شود و به مدت پنج دقيقه سرعت فضاپيما را به ( 38000 كيلومتر در ساعت) مي رساند. اين سرعت فضاپيما ي آپولو را در مدرا ماه قرار مي دهد.
16- مرحله تجسس در سطح ماه
اولين وظيفه يكي از فضانوردان جمع آوري نمونه هائي از خاك و سنگ اطراف خود در ماه مي باشد، بعد هم وسايلي علمي خود را از داخل مدول به سطح ماه آورده، آنها را در نزديكي مدول مستقر و آماده كار مي كنند. همچنين وسيله نقليه مخصوص ماه را از مدول جدا ساخته آن را آزمايش مي كنند. اين وسيله مخصوص به نام Moondagg طوري طراحي شده كه بتواند دو فضا نوردي را با وسايل آنها با سرعتي معادل 15 كيلومتر در ساعت حمل نمايد.
آسانسور از موشك جدا مي شود، آخرين لحظات مي گذرد، موشك روشن مي شود، شعله دود از انتهاي موشك زبانه مي كشد، غول عظيم الجثه بالا مي رود، اولين مرحله سوخت موشك دو دقيقه طول مي كشد، كه در هر ثانيه پانزده تن سوخت مصرف مي نمايد.
دراين دو دقيقه موشك به شصت و پنج كيلومتري زمين رسيده (از زمين 65 كيلومتر فاصله گرفته) و سرعتش معادل ده هزار كيلومتر در ساعت مي باشد. مرحله دوم شروع مي شود و به مدت دو دقيقه ديگر فضا پيما را به اعماق فضا مي راند و بالاخره با جدا شدن برج قرار از موشك اصلي مرحله سوم فضا پيما را به ارتفاع 185 كيلومتري مي رساند. دراين حال سرعت فضاپيما معادل 2800 كيلومتر در ساعت مي باشد. با اين سرعت در مدار توقف (پاركينگ) قرار مي گيرد.
پس از حركت و مانور، سه مدول را براي نشستن به طور ترتيب در روي سطح ماه تنظيم مي كنند، در اين هنگام مدول فرمان، و مدول سرويس، از مدول مه نورد جدا مي شود، و مدول فرمان پس از زدن يك دور به مدول ماه نشين متصل مي گردد. دراين موقع قسمت بالاي مدول فرمان، با مدول ماه نشين متصل است. در آن هنگام، موشك مرحله سوم جدا مي شود، و مدول ها به طرف ماه مي روند.
و براي كنترل مسير صحيح از اين پس موتورهاي جانبي مدول سرويس روشن مي شوند. و به محض رسيدن آپولو به ماه فضانوردان فضاپيما را 180 درجه گردانده، موتورهاي ترمز كننده را روشن مي كنند كه سرعت را به 5800 كيلومتر در ساعت، برسانند. در اين سرعت است كه دو نفر فضانوردان به مدول مه نشين مي روند،پس از آزمايش دستگاه ها، مدول ماه نشين از مدول مادر جدا مي شود و با همان موتورهاي كاهش دهنده سرعت (موتورهاي ترمز كننده) مدول ماه نشين را به سطح ماه فرود مي آورند.
پس از نشستن درماه و چند ساعت استراحت، اولين ماموريت خود را با استفاده از وسايل محركه اضافي E.V.A شروع مي كنند. آن وسايلي ايمني را از قبيل لباس فضائي، كپسول اكسيژن، دستگاه ارتباطي راديوئي و غيره را آزمايش مي كنند و پس از آن فشار داخل مدول را تخليه مي نمايند و از مدول پياده شده به سطح ماه قدم مي گذارند. 
روي اين وسيله نقليه يك دوربين تلويزيوني سوار شده كه تصاوير بسيار روشني از كار ها و عمليات فضانوردان را به زمين و به كنترل كنندگان زميني مي فرستند. سفر فضانوردان در سطح ماه طبق يك مسير تعيين شده و توقف هاي پي درپي پيش بيني شده،كه براي جمع آوري نمونه هاي رسوبات و سنگ هاي معدني جهت آزمايش انجام مي گيرد.
لازمه نمونه برداري خوب آن است كه يك لوله توخالي كه فضانوردان با خود حمل مي كنند، به سطح ماه فرود مي برند، تا خاك و مواد نسبتا عميق تري نسبت به لايه خارجي در آن جمع شوند، در همين اثناء فضانورد ديگر، مرتبا عكس برداري كرده، چيزهاي جالب و ديدني را گزارش مي نمايد.
يكي ديگر از كارهاي جالب فضانوردان، تاسيس يك آزمايشگاه خودكار و موقتي است كه در سطح ماه به كار مي اندازند. اين آزمايشگاه داراي تعدادي وسايل حساس (مانند چشم الكترونيكي، مغناطيس سنج، اندازه گيري هاي ديگر) مي باشد، كه به طور خودكار، وضعيت اطراف خود را براي كنترل كنندگان زمين مخابره مي كند.
نيروي لازم براي اين آزمايشگاه،توسط يك مولد راديوايزوتوپ ترموالكتريك (تبديل حرارت به اكلتريسيته) همراه با يك ميله پلوپونيم به وجود مي آيد. درضمن اين آزمايشگاه داراي يك زلزله سنج براي ارسال اطلاعات مربوط به زلزله و تكان هاي سطح ماه به زمين مي باشد. يك مغناطيس سنج و يك دستگاه براي كشف وآشكار ساختن موادي كه داراي بار (منفي ومثبت) هستند، و يك دستگاه حرارت سنج و حركت جريان حرارتي در كره ماه مي باشد.
17-مرحله بازگشت فضانوردان ازماه به زمين
فضانوردان پس از انجام برنامه هاي تعيين شده داخل مدول ماه نشين شده درها را مي بندند، فشار داخل را به اندازه نياز بالا مي برند، دستگاهها را آزمايش مي كنند، وآماده بلند شدن از سطح ماه مي شوند.
مدول ماه نشين كه از دو قسمت (فوقاني و تحتاني)تشكيل شده و تا آن لحظه به هم متصل بوده اند، از يكديگر جدا مي شوند، قسمت تحتاني نقش سكوي پرتاب را براي قسمت فوقاني كه سرنشينان را در خود دارد، بازي مي كند. سرنشينان موتور فوقاني را روشن كرده از سطح ماه بلند مي شوند و به مدار ماه مي روند. پس از انتقال فضانوردان به مدول مادر و ملحق شدن به فضانوردي كه منتظر آنها بوده، قسمت ماه نشين ازآن جداشده به سطح ماه مي افتد.
براي برگشت به زمين سرنشينان، براي چند ثانيه موتور مدول سرويس را روشن مي كنند تا سرعت به 8500 كيلومتر در ساعت برسد، اين سرعت، آنها را از مدار خارج كرده به طرف مدار زمين هدايت مي كند. همين طوري كه فضاپيما به طرف زمين فرود مي آيد، سرعتش نزديك به ( 40000 كيلومتر درساعت ) مي رسد. (اين سرعت به دليل اثر نيروي جاذبه زمين بر روي فضاپيماست.)
دراين موقع فضاپيما خود را دروضع صحيح ورود به دالان اصلي دخول در مي آورد، كه اين يكار اصولي ترين طريق ورود به جو زمين مي باشد، چون در غير اين صورت اگر با زاويه اي غير از زاويه ورود به مناسب وارد جو شود، يا مانند توپ به زمين مي خورد و بر مي گردد،يا خاكستر مي شود.
درست قبل از ورود به جو زمين مدول سرويس از مدول سرنشين جدا شده به فضا پرتاب مي شود و حالا مدول فرمان طوري كنترل مي گردد كه سپر حرارتي، جلوي حرارت بيش از اندازه كه از برخورد مدول با جو پيدا مي شود، را بگيرد و جو واصطكاك آن به شدت از سرعت مدول مي كاهد و در ارتفاع 7500 متري يك چتر ترمز باز مي شود تا 3000 متري و از نقطه سه هزار متري چتر اصلي باز مي شود كه سرعت را تا چند كيلومتر در ساعت پائين مي آورد. در زماني كه مدول به دريا مي افتد، از آن غول عظيمي كه از زمين جدا شده بود،فقط يك مدول سياه و نيم ساخته باقي مانده ويك مسافت يك ميليون كيلومتري.
