موضوعات اصلي
اگر نور سفيد(نور خورشيد) را به وسيله منشور مثلث القاعده تجزيه کنيم، نواري از يک سلسله رنگ هاي پيوسته از قرمز، نارنجي، زرد، سبز و آبي گرفته تا بنفش به وجود مي آيد. اگر اين اشعه رنگين به وسيله يک عدسي جمع شود، از تجمع آن ها مجددا نور سفيد حاصل مي گردد. اين تجزيه طيف نور بعد از باران به اسم قوس و قزح(رنگين کمان) ديده مي شود. وقتي نور سفيد به يک جسم رنگي مي تابد، شي مزبور قسمتي از آن را جذب و نور را منعکس مي کند. هر جسمي بر حسب رنگ خود، نور همرنگ خويش را منعکس مي کند. مثلا يک جسم قرمز، نور قرمز را منعکس مي کند و ساير نورها را به خود مي گيرد. هر گاه جسمي تمام طول موج ها را جذب کند به رنگ سياه ديده خواهد شد و اگر همه آن ها را منعکس نمايد، سفيد به نظر خواهد آمد.
خواص رنگ
رنگ ها داراي خواص زير مي باشند: 
1- شدت رنگ: که مربوط به پر رنگي و کم رنگي آن است. رنگ هاي اصلي داراي بالاترين شدت رنگ يا درخشندگي مي باشند.
2- ارزش رنگ: روشني يا تاريکي رنگ هاي مختلف را ارزش رنگ مي گويند. رنگ هاي تاريک تر و شفاف تر از نظر بصري سنگيني و وزن بيشتري از رنگ هاي روشن تر و خفه تر دارند. رنگ هاي تيره به نظر کوچک تر از رنگ هاي روشن مي آيند.
3- ته رنگ(Hue) هيو: هيو اسامي رنگ هاي مختلف مثل قرمز، آبي و يا سبز است.
رنگ هاي سرد و گرم
شايد صحبت از گرمي و سردي رنگ عجيب به نظر برسد اما تجربه علمي نشان داده است که در يک اتاق سبز يا آبي(سبز و آبي جزو رنگ هاي سرد هستند) احساس سرما به انسان دست مي دهد. در حالي که اتاقي به رنگ قرمز يا نارنجي حس گرما را در انسان بيدار مي کند. در تجربه مذکور، افرادي که در اتاق سبز يا آبي بوده اند در حرارت 15 درجه احساس سرما کرده اند، حال آن که ساکنان اتاق نارنجي يا قرمز در حرارت 11 تا 13 درجه سانتيگراد احساس سرما نکرده اند. در حقيقت رنگ هاي سرد، گردش خون را کند مي کنند و رنگ هاي گرم باعث سرعت جريان آن مي گردند. براي نمايش اجسام نزديک از رنگ هاي گرم و براي نمايش اجسام دور از رنگ هاي سرد استفاده مي شود. رنگ هاي گرم مانند انواع زرد، قرمز و نارنجي و رنگ هاي سرد مانند انواع آبي، سبز و بنفش.
رنگ مايه(توناليته)
غرض از توناليته يا رنگ مايه درجات مختلفي از رنگ مي باشد که با نور منعکس شده از ماده رنگي رابطه دارند. درجات مختلف رنگ را يک بار به وسيله ترکيب با سفيد و نيز به وسيله رقيق کردن رنگ با آب مي توان به دست آورد.
رنگ هاي اصلي و فرعي
رنگ اصلي، رنگي است که آن را از ترکيب رنگ هاي ديگر نتوان به دست آورد. بر اساس تئوري کلاسيک رنگ، رنگ هاي اصلي عبارتند از: زرد، قرمز و آبي. از حيث نظري، با استفاده از اين سه رنگ و افزودن سفيد، تمام رنگ هاي طيف را مي توانيم به دست آوريم. رنگ هاي اصلي در نهايت درخشندگي و اشباع مي باشند. رنگ هايي که مستقيما از ترکيب رنگ هاي اصلي به دست مي آيند به رنگ هاي فرعي معروفند و عبارتند از: نارنجي که از ترکيب قرمز و زرد، بنفش که از ترکيب قرمز و آبي و سبز که از ترکيب آبي و زرد به وجود مي آيند.
رنگ هاي مکمل و متضاد
دو رنگ مکمل دو رنگي هستند که تمام رنگ هاي طيف را در خود داشته باشند. مثلا رنگ هاي قرمز و سبز دو رنگ مکمل يکديگرند. زيرا رنگ سبز ترکيبي از زرد و آبي است و قبلا گفتيم که زرد و آبي و قرمز رنگ هاي اصلي هستند که از ترکيب آن ها مي توانيم تمام رنگ هاي طيف را به دست بياوريم. بنابراين، رنگ مکمل هر رنگ اصلي عبارت است از ترکيب دو رنگ اصلي ديگر. هر دو زوج رنگ مکمل با يکديگر متضاد نيز مي باشند. يعني در کنار يکديگر اختلاف شديدي را به چشم مي آورند. به طور مثال در يک فضاي وسيع سبز رنگ چند لکه کوچک قرمز به راحتي به چشم مي خورد و خود را نمايان مي سازد و با درخشندگي، تضاد خود را با زمينه سبز نشان مي دهد و تعادل لازم را در چشم برقرار مي کند.
ترکيب رنگ ها
(قرمز+ زرد)= نارنجي، (صورتي+ زرد)= کرم، (قرمز+ سفيد)= صورتي، (قرمز+ مشکي)= زرشکي، (آبي+ مشکي)= سورمه اي، (آبي+ سفيد)= آبي کمرنگ، (سبز+ مشکي)= سبز يشمي، (نارنجي+ قهوه اي)= حنايي، (سفيد+ سياه)= خاکستري، (قرمز+ آبي)= بنفش، (قهوه اي+ قرمز)= گلبهي، (سفيد+ زرد)= شيري
(قرمز+ مشکي+ زرد)= قهوه اي روشن، (بنفش+ قرمز)= سرخابي، (قرمز+ سبز)= قهوه اي.
