پرخاشگري و خشونت در نوجوانان دو دليل عمده دارد. يکي اين که بسياري از نوجوانان براي مقابله با تهديدهاي جسمي و رواني محيط به خشونت روي مي آورند. يعني وقتي در محيط زندگي نوجوان شامل خانه، مدرسه و کوچه و خيابان خشونت حاکم باشد، نوجوان هم ياد مي گيرد براي مقابله با تهديدهاي مستمر زندگي به خشونت متوسل شود. علت ديگر پرخاشگري و خشونت در نوجوانان اختلالات رواني بعضي از آن ها است. نوجواناني که از نظر رواني دچار اختلال هستند و غالباً نسبت به افراد بزرگسال و همسالان شان احساس بدبيني و بدگماني دارند، به اين دليل براي حفاظت رواني از خود به پرخاشگري و خشونت روي مي آورند.

 بسياري از پسران و دختران احساس مي کنند که در بسياري از مسايل زندگي تحت فشار و تحميل قرار دارند يکي از منابع پرخاشگري و خشونت در دوره نوجواني، نياز شخص به قدرت است. بسياري از پسران و دختران احساس مي کنند که در بسياري از مسايل زندگي تحت فشار و تحميل قرار دارند. وقتي که والدين اين افراد سلطه گر و خشن، معلمان سرد و بي تفاوت و همسالان شان نيز پرخاشگر باشند، تنها وسيله اي که براي دفاع از خود و به دست آوردن احساس قدرت شخصي برايشان باقي مي ماند اين است که به خشونت و پرخاشگري روي بياورند. اين دسته از نوجوانان از خشونت استفاده مي کنند تا قدرت نمايي کنند.
 
پرخاشگري چيست؟
 
پرخاشگري يک رفتاري دفاعي آموختني است که در انسان براي مقابله با خطر يا تهديد بروز مي کند. اين رفتار دفاعي باعث تحريک سريع بدن مي شود و امکان مقابله با خطر يا فرار از خطر را به وجود مي آورد. ريشه خشونت و پرخاشگري تداوم تاريخي مبارزه و مقابله انسان با خطرها و تهديدهاي محيط زندگي اوست. براي مثال وجود مردان جواني که از طرف نزديکان و خانواده شان براي دفاع از خود به جنگ و دعوا و خشونت ترغيب مي شوند حاکي از مبارزه با تهديدات محيط زندگي است که مردان از نظر تاريخي وظيفه انجام آن را به عهده داشتند. هم چنين نوجواناني که در جمع دوستانه شان براي ابراز مردانگي به خشونت متوسل مي شوند، تمايل بيشتري براي پرخاشگري دارند و در مقابل تهديدهاي کوچک پاسخ خشونت آميز مي دهند.