جوان بودن خيلي هم سهل و آسان نيست. اين سنين همواره با فراز و نشيب، و تغييرات و تجارب جديد همراه است. همه ي جوانان دوره يا دوراني را طي خواهند كرد كه احساس خوبي نسبت به خودشان ندارند يا احساس افسردگي مي كنند. ما همواره بدترين منتقد خود هستيم و به همين دليل خودمان بهتر از هر كس ديگري مي دانيم كه از زندگي چه مي خواهيم و چه طور مي توانيم به خواسته هايمان برسيم. ما نمي توانيم همواره طبق سفارشات پدر و مادر، مجلات، تلويزيون و... عمل كنيم، يا همواره به ما گفته شود كه چطور رفتار كنيم، چطور لباس بپوشيم و.... جامعه اي كه ما در آن زندگي مي كنيم در موفقيت ما نقش مهمي دارد، حتي ارزشي هم كه ما براي خود قائل هستيم ريشه در ارزش هاي فرهنگي جامعه ما دارد. بنابراين عجيب نيست كه بسياري از نوجوانان سراسر دنيا دچار كمبود اعتماد به نفس هستند و اين در حالي است كه دوران نوجواني و بلوغ مهم ترين زماني است كه علاقه به خود و اعتماد به نفس مي تواند در شخصيت يك فرد شكل بگيرد. به هر حال كمبود اعتماد و احترام به نفس، اثر خود را در زمينه هاي مختلف نشان مي دهد:

1– دروغ گفتن: اين كه نوجوانان به اجبار در مورد خود و توانايي هايشان دروغ مي گويند يكي از علائم بارز ضعف شخصيتي آن هاست. شما در دوره اي از خودتان متنفر مي شويد پس دور"خود واقعي تان" حصاري مي كشيد و در كمال نااميدي شروع به ساختن شخصيت ايده آل خود مي كنيد. به جاي اين كه در خواب و خيال و دروغ هاي خود يك شخصيت ايده آل بسازيد سعي كنيد"خود واقعي" تان را به آن شخصيت ايده آل هر چه بيشتر شبيه كنيد. چرا كه دروغ گفتن در مورد خودتان نه تنها شما را به خواسته هايتان نخواهد رساند بلكه اگر زماني واقعيت هويدا شويد، همه ي اطرافيان تان نه فقط به خاطر اين كه شما آن چيزي كه گفتيد نبوديد بلكه به خاطر اين كه به آن ها دروغ گفته ايد از شما فاصله خواهند گرفت.
2– نياز به تأييد: انسان ها وقتي به چيزهايي كه مي خواهند نمي رسند، منتظر تأييد ديگران مي شوند. اين تنها چيزي است كه به آن ها اعتماد به نفس مي دهد. اتكاء به ديگران و عقيده اي كه آن ها نسبت به ما دارند براي اكثر ما بسيار مهم است. چنين حالتي ما را در يك وضعيت سست و ناپايدار قرار خواهد داد. چرا كه ديگران هيچ وقت به  اندازه خودمان براي ما نگران نخواهند بود.
3– تحكم كردن به ديگران: اين حالت يك مثال قديمي از ضعف شخصيتي است. وقتي احساس بدي در مورد خودتان داريد، دوست داريد شخصيت ديگران را خرد كنيد و اگر بالاتر از شما هستند آن ها را تا سطح خود پايين بياوريد. در نتيجه سعي مي كنيد نقاط ضعف اطرافيان را بزرگ جلوه دهيد، به هر حال بد نيست بدانيد كه اين روش چندان موثر نخواهد بود.
4– افسردگي: گاهي از اوقات، افسردگي  يكي از نتايج ضعف اعتماد به نفس است؛ چون احساس بدي كه نسبت به خودتان داريد ديد شما را نسبت به جهان تغيير مي دهد و طرز فكر شما به طور كلي عوض مي شود. اما چطور مي توان از پس اين همه مشكل برآمد؟ چيزي كه بايد بدانيد اين است كه اصلاً سخت نيست:

1- اولين گام اين است كه تصميم بگيريد به خودتان مثبت تر نگاه كنيد و البته كمي هم تلاش كنيد.
2- ليستي از چيزهايي كه در خودتان سراغ داريد و به آن ها علاقه منديد درست كنيد. هيچ وقت نگوييد"چيزي نيست كه به آن علاقه داشته باشم" بدانيد كه مطمئناً نكات خوبي هم در شخصيت شما پيدا مي شود.
3- در اين ليست كارهايي را هم كه در آن ها مهارت داريد بنويسيد و سعي كنيد هر روز حداقل يكي از آن كارها را انجام دهيد. پس از اين، هر بار به مشكلي برخورديد به ليست خود نگاهي بيندازيد تا خود را انسان بي فايده اي ندانيد.
4- فكر نكنيد همه ي كارهايتان بايد مورد تصديق و قضاوت ديگران واقع شود. شما دوست داشتني هستيد، فردي هستيد با همه موفقيت ها و شكست هايتان و بدانيد كه همواره در دنيا كساني هستند كه شما را دوست دارند و به شما احترام مي گذارند و هميشه لازم نيست شما انسان كاملي باشيد تا مورد علاقه ديگران قرار گيريد.