موضوعات اصلي
نمایش موفق اولین فیلم های ۳بعدی در کنار تولید بازی ها و تلویزیون های ۳بعدی باعث شده پیش بینی های متعددی در مورد آینده این فناوری مطرح شود. فکر می کنید فناوری ۳بعدی تا کجا با زندگی ما عجین خواهد شد؟ استقبال از اکران اولین فیلم های سه بعدی در سینما، ظهور تلویزیون ها و طراحی بازی های سه بعدی نشان می دهد مقاومت در برابر گسترش فناوری سه بعدی دیگر چندان ممکن نیست؛ اما فکر می کنید این فناوری چه تأثیری روی زندگی ما خواهد داشت؟ آیا فناوری سه بعدی جزیی جدایی ناپذیر از تمام صفحات نمایش از تلویزیون ها گرفته تا دستگاه های خودپرداز خواهد شد؟ یا به کلاس های درس خواهد آمد تا بخشی از فرایند یادگیری را شکل دهد؟ و شاید در نهایت تغییر چندانی نخواهد کرد و تنها در فیلم ها یا انیمیشن ها باقی خواهد ماند تا دایناسورهایی را شکل دهد که می توانند دم شان را به بینی تماشاچیان مشتاق نزدیک و نزدیک تر کنند. مدیر جامعه بین المللی فناوری سه بعدی معتقد است این فناوری به تمام صفحات نمایش موجود در جهان سرایت خواهد کرد چون هزینه سه بعدی سازی یک صفحه نمایش از هزینه رنگی کردن یک تلویزیون سیاه و سفید بیشتر نیست. او می گوید: «فناوری سه بعدی به یک تراشه و کمی گاز بیشتر نیاز دارد». اما در عمل فقدان استاندارد تعریف شده برای عینک های سه بعدی و عوارضی که می تواند استفاده از این دوربین ها برای بعضی از کاربران داشته باشد، این تغییرات را کمی پیچیده تر می کند. علاوه بر این تفاوت اندک میان فناوری دو بعدی و سه بعدی چیزی نیست که برای مصرف کنندگان بدیهی باشد. این فناوری مورد علاقه استودیوهای فیلم سازی و سازندگان سخت افزار است اما هنوز کاربران نمی دانند که چطور می شود با آن کنار بیایند. از سوی دیگر مصرف کنندگان باید هزینه بیشتری را برای خرید تلویزیون های سه بعدی بپردازند و هزینه ارسال فایل های سه بعدی در فضای مجازی بسیار بیشتر از فیلم های دو بعدی خواهد بود. حتی اگر این فایل ها تا حد امکان فشرده شوند باز هم حجم بالایی خواهند داشت و ارسال آنها توسط گردانندگان تلویزیون های کابلی به مشتریان هزینه بر خواهد بود. کارشناسان می گویند نمی شود یک فیلم با کیفیت پایین را به فیلمی سه بعدی تبدیل کرد. بنابراین اگر کیفیت محتوای ارسالی را در نظر بگیریم شاید بتوان از بخشی از هزینه ها چشم پوشی کرد. البته تبدیل محتوای دو بعدی به یک فیلم سه بعدی چیزی نیست که مورد توافق همه تولیدکنندگان باشد. عده ای معتقدند تمامی مراحل تولید یک فیلم سه بعدی باید از ابتدا صورت بگیرد و عده ای دیگر هموار کردن مسیر برای این فیلم های تازه را مستلزم تبدیل فرمت ها به یکدیگر می دانند. اگر فیلم دو بعدی تهیه شود و سپس به یک فیلم سه بعدی تبدیل شود بین ۱۵ تا ۳۰درصد از هزینه های تولید کاسته خواهد شد. با این حال این تبدیل هزینه بر و وقت گیر است و باید با هزینه بلیط بیشتر در سینماها جبران شود. مسئله دیگر استفاده از عینک های مخصوص دید سه بعدی است که باید برای تماشای فیلم های سه بعدی مورد استفاده قرار گیرند و استفاده از آن در منازل چندان ساده به نظر نمی رسد. علاوه بر این فرد نمی تواند از عینک های طبی همراه با عینک سه بعدی استفاده کند و تماشای فیلم ها یا بازی های سه بعدی بدون استفاده از عینک وعده ای است که به این زودی ها محقق نخواهد شد. به نظر می رسد حداقل برای چند سال آینده استفاده از فناوری سه بعدی در سینماها بهترین گزینه باشد. خبر آنلاین 
