۱- ازدواج به دليل دوري از خانواده و پدر و مادر: وقتي وضعيت در خانه ‌ي پدري، شوم و اندوه ‌بار باشد، ازدواج يک راه گريز محسوب مي‌ شود. تعجبي ندارد که خيلي ‌ها اين راه گريز را انتخاب مي‌ کنند؛ اما به ‌طور معمول، اين مسيري است که شما را از چاله درآورده و به چاه مي‌ اندازد. يکي دو سال ديگر در خانه‌ ي پدر و مادر ماندن، بهتر از آن است که با نخستين پيشنهاد ازدواج، تن به تاهل دهيد، چون آن ‌وقت ممکن است شريک زندگي ‌تان تا آخر عمر سبب رنجش و آزار شما گردد.

۲- ازدواج به دليل نگرش يک جانبه ‌ي پدر و مادر شما به شخص مورد نظر: البته جاي تعجب دارد که پدر و مادر شما به ‌طور واقعي، همسر آينده ‌ي شما را دوست بدارند؛ اما دوست داشتن اين فرد از سوي آنان، دليل کافي براي مدنظر قرار دادن ازدواج با آن فرد نيست. سال‌ هاي آينده، زماني که(بعد از ۱۲۰ سال) از ميان شما رفتند، شما کماکان بايد اسير فرد روياهاي آنان باشيد؛ فردي که شايد مرد يا زن روياهاي شما نباشد.

۳- ازدواج فقط به دليل پول و ثروت: اگر شما شيفته ‌ي فردي هستيد که ثروتمند است و فقط به همين دليل حاضريد با او ازدواج کنيد و به ديگر ابعاد توجه نمي‌ کنيد، اين ملاک مناسبي نمي ‌باشد. ايده ‌ي ازدواج کردن با يک فرد، بدون توجه به احساس و عاطفه‌ ي قلبي و فقط از روي نگاه مادي گرايانه، به ‌طور يقين، عقلاني نيست و اشتباه مي ‌باشد.

۴- ازدواج به دليل ترحم و دل ‌سوزي به يک فرد: گاهي انگيزه ‌ي فرد براي ازدواج، نجات دادن شخص مقابل از تنهايي، فشارهاي زندگي، مشکل‌ هاي اقتصادي و اجتماعي و دليل ‌هاي ديگر است. براي نمونه، دختري که به پسري وابستگي شديد دارد، مسئوليت زندگي او از جمله کار، مسکن و مسائل مادي را مي ‌پذيرد. چنين انگيزه ‌هايي بعد از مدتي کوتاه، رو به خاموشي مي‌ رود و در نهايت، زندگي مشترک را با بحران مواجه مي ‌سازد.

۵- ازدواج به دليل خو گرفتن به ارتباط در طي زمان طولاني: هنگامي که دو نفر پس از آشنايي ، تصميم به ازدواج با يکديگر مي ‌گيرند، اشکالي ندارد؛ اما موقعي اجبار به دليل«عادت محض» خطرناک مي‌ شود که دو نفر که با هم ازدواج کرده ‌اند و بعد، از يکديگر طلاق گرفته و به هم عادت کرده‌ اند، تصميم بگيرند دوباره شانس خود را امتحان کنند؛ مطمئن باشيد هرگاه بار نخست، کارساز نبوده باشد، بار دوم نيز، کارساز نخواهد بود.

۶- فردي که براي رسيدن به شما از همسرش جدا مي ‌شود: به ‌طور معمول، اين ‌گونه ازدواج ‌ها، زياد دوام نخواهد آورد و پايه ‌اي براي يک رابطه‌ ي دراز مدت نخواهد بود. فردي که به خاطر شخصي حاضر است به همسر يا نامزد خود خيانت کند، به‌ طور مسلم رابطه‌ ي آنان، استحکامي نخواهد داشت؛ زيرا کسي که توسط شما به فرد ديگري خيانت کرده، روزي نيز به خود شما خيانت خواهد کرد.

منبع: سايت وفاق