روزی حضرت علی علیه سلام از محلی عبور مینمود. ناگهان متوجه شد که شخصی مشغول فحش دادن و نا سزا گوئی به قنبر ( غلام ان حضرت) است و قنبر میخواست تلافی کند و پاسخ ان مرد را بدهد . سپس فرمود: ساکت باش و با سکوت خویش خدای مهربان را خشنود گردان و شیطان را خشمناک ساز و دشمن خویش را به کیفر خود واگذارش نما. امام علی (ع) پس از ان فرمود: ای قنبر! توجه داشته باش که هیچ مومنی نتواند خداوند متعال را ، جز با صبر و بردباری خشنود سازد ، وهیچ عملی چون خاموشی و سکوت شیطان را خشمگین و زبون نمی گرداند ، و بدان که بهترین کیفر برای احمق ، سکوت در برابر یاوهها و گفتار بیخردانه اوست.
ناگهان علی (ع) به قنبر بانگ زد: که ای قنبر! ارام باش و سکوت خود را حفظ کن و دشمن خود را به حال خود رها ساز تا زبون و خوار گردد.