آرامش خانواده، آرامش جامعه

خانواده در اسلام يعني محل سکونت دو انسان، محل آرامش رواني دو انسان، محل انس دو انسان با يکديگر، محل تکامل يک نفر به وسيله ي يک نفر ديگر، آن جايي که انسان در آن صفا مي يابد، اين محيط خانواده است. کانون خانواده در اسلام اين قدر اهميت دارد. اين آرامش، سکونت و نجات از تلاطم هاي روحي و اضطراب هاي زندگي است. ميدان زندگي، ميدان مبارزه است و انسان در او دائما در معرض نوعي اضطراب است، اين بسيار چيز مهمي است. اگر اين آرامش و سکونت به نحو صحيحي تحقق پيدا کند، زندگي سعادت مندانه مي شود، زن خوشبخت مي شود، مرد خوشبخت مي شود، بچه هايي که در اين خانه متولد مي شوند و پرورش مي يابند، بدون عقده رشد خواهند ياقت و خوشبخت خواهند شد. يعني از اين جهت، زمينه براي خوشبختي همه اين ها فراهم است. انسان که ماشين نيست، انسان روح است، انسان معنويت است، انسان عواطف و احساسات است. حالا مي خواهد آرامش پيدا کند. اين آرامش کجاست؟ محيط خانواده است.

انسان که ماشين نيست!

وقتي که زن و شوهر در پايان کار روزانه يا در وسط روز به هم مي رسند، و همديگر را مي بينند، هر دو از هم توقع دارند که توانسته باشند محيط را شاد، سرزنده، قابل زيست و رفع کننده ي خستگي ساخته باشند. اين توقع به جايي است. اگر چنان چه بتوانيد اين کار را بکنيد، زندگي شيرين مي شود. انسان در تلاطم هاي زندگي که ناشي از برخودهاي ناگزير است، به دنبال يک فرصت مي گردد تا به آن پناه برد. اگر يک زوج باشند، در اين تلاطم ها به يکديگر پناه مي برند، زن به شوهرش پناه مي برد و شوهر هم به زنش پناه مي برد. مرد در کشاکش زندگي مردانه خود، احتياج به يک لحظه ي آرامشي دارد تا بتواند راه را ادامه بدهد. آن لحظه ي آرامش کي است؟ همان وقتي است که او در محيط سرشار از محبّت و عطوفت خانوادگي خودش قرار مي گيرد. با همسر خودش که به او عشق مي ورزد، با اوست، در کنار اوست و با او احساس يگانگي مي کند. وقتي با همسر خود مواجه مي شود، اين همان لحظه آسايش و آرامش است. انسان که ماشين نيست، انسان روح است، انسان معنويت است، انسان عواطف و احساسات است. حالا مي خواهد آرامش پيدا کند. اين آرامش کجاست؟ محيط خانواده است.

فرصتي براي تجديد قوا

در داخل خانواده است که مرد و زن- که زوجين هستند- مي توانند تجديد قوا کنند، مي توانند همت خودشان را براي ادامه راه آماده کنند. مي دانيد که زندگي يک مبارزه است، کل زندگي عبارت است از يک مبارزه ي بلند مدت، مبارزه با عوامل طبيعي، مبارزه با موانع اجتماعي، مبارزه با درون خود انسان که مبارزه ي با نفس است. دائم انسان در حال مبارزه است. بدن انسان هم در حال مبارزه است. جسم انسان هم دائم دارد با عوامل مضر مبارزه مي کند، قدرت اين مبارزه وقتي در جسم باشد، جسم سالم است. در انسان، اين مبارزه بايد صحيح، منطقي، در جهت درست، با رفتارهاي صحيح و با ابزارهاي درست باشد. اين مبارزه گاهي يک استراحت، يک باراندازي لازم دارد. اين يک سفر و يک حرکت است. اين نقطه ي استراحت، داخل خانواده است. اسلام مي خواهد اين پشتوانه را از خانواده نگيرد. اسلام مي خواهد اين انسان ها بيرون از محيط خانواده اين غريزه را اشباع نکنند، تا نسبت به خانواده بي قيد و بي اعتنا و لا ابالي بشوند، لذاست که جلوي راه را سد مي کند. غريزه جنسي يک پشتوانه ي مهم، اسلام همين غريزه ي جنسي را پشتوانه ي بناي خانواده قرار داده است. يعني، وسيله ي استحکام خانواده قرار داده است. يعني چه؟ يعني وقتي زن و مرد عفيف اند و متدين و خدا ترس اند و طبق دستور اسلام از گناه در باب غريزه ي جنسي اجتناب مي کنند، طبعاً نياز زن و مرد به يکديگر در اين مورد بيشتر خواهد شد. وقتي به هم زيادتر احتياج داشتند، اين بناي خانواده که پايه ي اصلي اش زن و مرد است، مستحکم تر خواهد شد. اسلام مي خواهد اين پشتوانه را از خانواده نگيرد. اسلام مي خواهد اين انسان ها بيرون از محيط خانواده اين غريزه را اشباع نکنند، تا نسبت به خانواده بي قيد و بي اعتنا و لا ابالي بشوند، لذاست که جلوي راه را سد مي کند.

منبع: کتاب برويد با هم بسازيد - توصيه هاي رهبر معظم انقلاب به همسران