موضوعات اصلي
آلرژي هاي بيني در نتيجه برخورد ذرات آلرژي زا با سلول هاي ديواره بيني بروز مي كنند. در اين حالت ابتدا ذرات آلرژي وارد بيني مي شوند. ذرات آلرژي زا عبارت از گروه هاي گياهان، گرد و غبار، كپك‌ها و هاگ كپك ها و پشم حيوانات هستند. اين ذرات با آنتي بادي هاي موجود در سلول هاي بيني موسوم به IGE واكنش نشان مي دهد. اين امر باعث آزاد شدن هيستامين مي شود. هيستامين باعث عطسه، گرفتگي بيني و آب ريزش بيني مي شود. اين سلول هاي بيني مواد ديگري نيز ترشح مي كنند. اين مواد باعث نفوذ گروهي از سلول هاي موسوم به ائوزينوفيل به ديواره بيني مي شود. اين سلول ها طي يك دوره 6 تا 24 ساعته به ديواره بيني سفر مي كنند. اين سلول ها موادي آزاد مي كنند كه مي توانند چندين ساعت پس از بروز علائم اوليه به اين علائم بيافزايند. واكنش اول«واكنش ابتدايي» ناميده مي شود و علايمي كه چندين ساعت بعد از واكنش ابتدايي بروز مي كنند، واكنش مرحله آخر ناميده مي شوند. براي مثال فردي كه نسبت به پشم گربه ها حساسيت دارد به محض برخورد با يك گربه واكنش آلرژيك فوري از خود نشان مي دهد. اين جلمه ابتدايي ممكن است تا زماني كه فرد با حيوان در تماس است ادامه پيدا كند. هنگامي كه فرد محيط را ترك كند، علايم فروكش مي كند. پس از آن حركت سلول هاي ائوزنيوفيل منجر به بروز موج ديگري از علايم مي شود. علايم و نشانه هاي آلرژي بيني شامل ترشحات بيني به صورت مايع سفيد و آبكي، سرفه، خارش گوش، آب ريزش چشم و قرمز شدن آن، خارش بيني، خشك شدن بيني، سختي تنفس و عطسه هستند كه واكنش هاي مرحله دوم نيز بسيار شبيه هستند. در مورد افرادي كه مبتلا به آلرژي مزمن هستند علائم ديگري نيز ممكن است مشاهده شود كه عبارت از خشكي مداوم بيني، كاهش حس بويايي، سردردهاي سينوسي، معمولا در ناحيه پيشاني، چانه و بين چشم ها هستند. افرادي كه مبتلا به آلرژي مزمن هستند حتي ممكن است با محرك هاي غير آلرژيك نيز علائم آنها آغاز شود. اين محرك ها شامل هواي خشك، هواي سرد، دود سيگار و غبار موجود در هوا هستند. عامل اصلي بروز آلرژي هاي بيني همان طور كه در بالا ذكر شد واكنش ميان سلول هاي ديواره بيني و ذرات آلرژي زاست. براي پيشگيري از بروز اين حالت بايد توجه داشت كه بسياري از ذرات آلرژي، در هوا موجود هستند، بنابراين شايد براي برخي افراد پيشگيري امر دشواري باشد. اما اگر عامل آلرژي فرد گربه ها و ساير حيوانات خاص باشد خارج كردن اين حيوانات از منزل در امر پيشگيري بسيار اهميت دارد. هم چنين افرادي كه از گرد و غبار موجود در فضا دچار حالت آلرژي مي شوند، مي توانند در آپارتمان هايي با سقف، كف و ديوار هاي چوبي زندگي كنند. افراد مبتلا به آلرژي شديد بيني بايد از مجاورت با دود تنباكو و دخانيات خودداري كنند. آنتي هيستامين ها از جمله ديفن هيدرامين يا كلورفنيرامين مي توانند علائم بيماري را متوقف كنند. هم چنين، استفاده از افشانه هاي استروئيدي مانند كرومولين به توقف آزاد شدن مواد سلول هاي بيني به داخل مجراي بيني كمك مي كند. اين افشانه ها مانع از ترشح سلول هاي بيني و در نتيجه بروز علائم اوليه مي شوند. تشخيص آلرژي ها اغلب با يك آزمايش سابقه بيماري يا آزمايش جسمي صورت مي گيرد. فرد ممكن است در مورد بروز علايم پس از تماس با عوامل آلرژي زا مانند تماس با گربه گزارش دهد. برخي افراد ممكن است اين علائم را در فصل هاي خاص داشته باشند. براي افرادي كه با علائم پيش رو مانند خشكي بيني مواجه مي شوند آزمايش هاي ديگري نيز تجويز مي شود. آزمايش آلرژي معمولا براي تشخيص فاكتورهاي ويژه كه باعث بروز علائم به طور منحصرا در افراد مي شود صورت مي گيرد. در خصوص تاثيرات بلندمدت اين حالت بايد خاطرنشان كرد كه اين تاثيرات اغلب در افرادي بروز مي كند كه در دوره هاي طولاني و پي در پي از بيماري آلرژي رنج مي برند. بروز حالت آلرژيك در درازمدت احتمال ابتلا به آسم را تا 4 برابر افزايش مي دهد. افرادي كه مبتلا به آلرژي هاي مزمن هستند، مانند افراد حساس به گرد و غبار، نيز بيشتر در معرض علائم مزمن و بلند مدت اين بيماري قرار دارند. هم چنين ابتدا به آلرژي براي دوره هاي طولاني مثلا از ابتداي فصل بهار تا آخر فصل پاييز دچار علائم مزمن و بلند مدت اين بيماري مي شوند. اين علائم مزمن شامل سرفه هاي مزمن، گرفتگي شديد و دائمي بيني، كاهش ضمانت موكوس(مايع مخاطي) بيني، درد در صورت، خستگي، فقدان حس بويايي، سردردهاي سينوسي و در حالت هاي شديد عفونت هاي سينوسي و آسم مي باشد. بهترين و مهم ترين راه درمان جلوگيري از مواجهه با عوامل آلرژيك و حساسيت‌زا است. در موارد كوتاه مدت اغلب مصرف آنتي هيستامين به طور خوراكي توصيه مي شود. در موارد شديدتر تجويز دارو بر عهده پزشك خواهد بود. هم چنين هر نشان جديد يا شديدتر حتما بايد با درمانگر در ميان گذاشته شود. 
