موضوعات اصلي
چگونه مي توانم بفهمم كه يكي از استخوان هاي كودك خردسالم شكسته است؟ استخوان هاي كودكان انعطاف پذيرتر بوده و بهتر از استخوان هاي افراد بزرگسال مي توانند ضربات را تحمل كنند و در نتيجه، به سادگي نمي شكنند. اما اگر يك استخوان تحت فشار شديد قرار بگيرد باز هم امكان شكستن آن وجود دارد. البته فهميدن اين كه آيا استخوان شكسته است يا نه، ممكن است براي شما دشوار باشد، اما برخي از نشانه هاي شكستن استخوان عبارتند از: صداي شكستن- كبودي شديد- ورم- حساسيت شديد نسبت به لمس- درد شديد، خصوصا در صورتي كه فقط در يك منطقه باشد- كوفتگي- افزايش درد در صورت حركت. عدم توانايي يا تمايل براي استفاده از اين عضو(اما اگر كودك مي تواند عضو يا انگشتش را حركت بدهد، بدين معنا نيست كه آن استخوان قطعاً سالم است) در صورتي كه عضو يا مفصل، كج، خم يا خارج از جاي طبيعي خود به نظر برسد. اگر كودك شما فقط اندكي ورم داشته و هيچ كدام از ساير نشانه هاي شكستگي استخوان را ندارد، مي توانيد روي جراحت را يخ بگذاريد و صبر كنيد تا مشخص شود آيا جراحت بهتر مي شود يا نه. اگر جراحت بهتر نشد يا حتي بدتر شد، بايستي او را براي معاينه به نزد پزشك ببريد. البته اگر اطمينان نداريد، بهتر است جانب احتياط را نگه داشته و كودك خود را براي معاينه نزد پزشك متخصص ارتوپد ببريد. شكستگي چيست؟ اين واژه براي شكستگي ها(در هر اندازه‌اي) به كار مي رود. چند واژه ديگر كه ممكن است در اين زمينه بشنويد، عبارتند از: آيا بايد با اورژانس تماس بگيرم؟ اگر جراحتي به گردن، پشت، لگن يا جمجمه كودك تان وارد شده است، با اورژانس تماس بگيريد. سعي نكنيد كودك را حركت دهيد. اگر كودك شما تصادفي داشته كه موجب شده است يك استخوان شكسته پوستش را پاره كند و شكستگي باز اتفاق افتاد است، با اورژانس تماس بگيريد يا او را با حداقل حركت در عضو مجروح به اورژانس بيمارستان برسانيد. يك شكستگي باز خطرناك ترين نوع شكستگي است، زيرا خطر خونريزي و عفونت وجود دارد. اگر كودك شما به شكستگي باز دچار شده، به محل جراحت دست نزنيد يا آن را فوت نكنيد. مي توانيد محل جراحت را با گاز استريل بپوشانيد تا زماني كه مراقبت هاي اورژانس به سراغ او بيايد. هم چنين اگر جراحت هاي واضح در سينه يا شكم دارد يا اگر هر كدام از نشانه هاي زير را از خود بروز داده است، سريعا با اورژانس تماس گرفته يا او را به اورژانس برسانيد: ضربان ضعيف، تند يا نامنظم نبض- پوست سرد يا آبي رنگ- تنفس سريع و سطحي- گيجي يا بي هوشي- مشاهده خون در سرفه يا استفراغ خوني- اگر كودك شما شكستگي‌اي دارد كه خطرناك نيست، با متخصص اطفال تماس بگيريد. او احتمالا از شما مي خواهد كه كودك را به مطب او ببريد يا شما را به يك اورژانس(و احتمالا راديولوژي) راهنمايي مي كند. در همين حال، تا جايي كه مي توانيد سعي كنيد كودك تان را آرام كنيد. هرگز سعي نكنيد استخوان شكسته را صاف كرده يا وضعيت آن را تغيير دهيد. در صورتي كه مي توانيد، بهتر است از حركت عضو و كودك جلوگيري كنيد تا مبادا بواسطه حركت، آسيب تشديد شود. البته اگر تلاش براي بي حركت كردنِ ناحيه آسيب ديده منجر بدان مي شود كه كودك مضطرب شده و بيشتر حركت كند، نگران نباشيد؛ فقط او را به اورژانس برسانيد. پيش از رفتن، هيچ خوردني يا نوشيدني به كودك ندهيد زيرا اگر او به جراحي احتياج داشته باشد، پزشكان بايد صبر كنند تا معده اش خالي شود و سپس داروي بيهوشي را به او تزريق نمايند. اگر جعبه كمك هاي اوليه با خود داريد، مسكن هاي معمولي كودكان(مانند استامينوفن يا ايبوپروفن) مي توانند به كاهش درد كمك كنند. براي تسكين موقتي درد علاوه بر مصرف دارو، مي توانيد از روش زير استفاده كنيد: - يخ موجب كاهش درد و تورم مي شود. اگر كيسه يخ نداريد، مقداري يخ را در پارچه يا پلاستيك بپوشانيد و آن ها را با چكش يا كوبيدن روي يك چيز سخت(مثل يك ديوار سيماني يا آجري) خرد كنيد. يا مي توانيد از نخودفرنگي يا باقلاي يخزده استفاده كنيد. هر بار كيسه يخ را به مدت 20 دقيقه در نزديكي محل جراحت نگه داريد. - باند پيچي يا فشار ملايم به ناحيه آسيب ديده نيز ورم را كاهش مي دهد. پس از اين كه محل جراحت را با يخ خنك كرديد، يك باند كِشي يا پارچه‌اي را دور عضو مجروح بپيچيد. باند بايد محكم، اما نه بيش از حد سفت، بسته شود: بايد بتوانيد يك انگشت خود را بين باند و پوست فرو كنيد. دائما سفتي باند را بررسي كنيد(اگر تورم اين ناحيه ادامه پيدا كند، باندپيچي ممكن است دردناك شود). - بالاتر قرار دادن عضو مجروح نيز درد و تورم را كاهش مي دهد. اگر مي توانيد، كودك خود را در حالت درازكش و بي حركت قرار دهيد، و يك بالش زير عضو آسيب ديده بگذاريد، به صورتي كه اين عضو حدودا 15 سانتي‌متر بالاتر از قلبش قرار گيرد. - بي حركت كردن عضو با استفاده از يك تكيه گاه مناسب هم به كاهش درد كمك مي كند. باز هم كافي است كه كودك را آتل بندي كنيد، البته اگر موجب نمي شود كه كودك براي مقاومت در برابر كار شما بيشتر پيچ و تاب بخورد و البته اگر واقعا نمي توانيد او را به اورژانس برسانيد. يك چيزي پيدا كنيد كه بتوانيد به عنوان آتل مورد استفاده قرار دهيد: يك شيء محكم و صاف كه بتواند تكيه‌گاه باشد مانند يك خط‌كش، لوله داخلي دستمال كاغذي لوله اي يا مجله يا كتاب لوله شده. سعي كنيد چيزي پيدا كنيد كه اندكي بزرگ تر از استخوان و مفصلي باشد كه مي خواهيد آتل بندي كنيد. يك پوشك يا پارچه نرم دور آن ببنديد تا به پوست آسيب نرسد، سپس از نوارهاي پارچه‌اي، بند كفش، دستمال يا كراوات براي نگه داشتن آن در كنار عضو استفاده نموده و آن را به مفصل هاي بالا و پايين جراحت ببنديد. نكاتي در مورد آتل هاي مرسوم: براي آتل‌بندي پا، يك تخته را در قسمت بيروني پا(از كفل تا پاشنه) قرار دهيد. يك تخته ديگر نيز در داخل پا(از كشاله ران تا پاشنه) قرار دهيد. سطح داخلي تخته ها را كه در تماس با پوست است با پارچه يا پوشك بپوشانيد تا از پاي كودك محافظت شود. سپس با استفاده از نوارهاي پارچه‌اي، تخته ها را در محل كشاله ران، ران، زانو و قوزك پا به يكديگر ببنديد يا با لوله كردن يك پتو و قرار دادن آن بين دو پاي كودك، يك آتل درست كنيد. سپس پاها را در محل كشاله ران، ران، زانو و قوزك پا، به يكديگر ببنديد. اگر مشكوك به شكسته شدن بازو، دنده يا ترقوه هستيد، بازوي طرف آسيب ديده را در يك بند حمايل(از جنس پارچه يا دستمال) قرار داده و آن را دور شانه طرف ديگر بيندازيد. براي انگشت شكسته، يك تكه دستمال يا پارچه را بين انگشت آسيب ديده و يكي از انگشتان سالم قرار داده و دو انگشت را به هم ببنديد. آيا شكستگي استخوان هاي بچه ها، سريع تر از استخوان هاي شكسته در افراد بزرگسال ترميم مي شوند؟ در واقع استخوان شكسته كودك معمولا اگر فقط در يك قالب مناسب و بي حركت قرار گيرد به خوبي بهبود خواهد يافت، در حالي كه افراد بزرگسال غالبا براي ترميم آن منطقه به جراحي نياز دارند. البته اگر شكستگي استخوان كودك در محل صفحه رشد استخوان قرار داشته باشند(جايي كه سلول هاي جديد استخواني توليد مي شوند)، ممكن است مشكلات درازمدت رشدي ايجاد نمايند. در اين صورت پزشك از شما خواهد خواست كه اين منطقه را براي مدت يك سال يا بيشتر مورد نظارت قرار دهد، تا مطمئن شود كه روند بهبود به خوبي طي مي شود. بهترين راه براي جلوگيري از شكستن استخوان ها چيست؟ بايد مطمئن شويد كه خانه شما كاملا ايمن است. هم چنين بايد از يك صندلي ماشين ايمن كه به درستي نصب شده است استفاده كنيد. هنگامي كه كودك به دوچرخه سواري، اسكيت يا اسكي مي پردازد نيز مطمئن شويد كه لباس ها و تجهيزات ايمني و محافظتي لازم را پوشيده است.
Greenstick Fracture: يا شكستگي از نوع تركه سبز كه در آن يك طرف از استخوان خم مي شود يا مي شكند. اين وضعيت در وسط استخوان هاي بلند اتفاق مي افتد، مثلا در بازوها يا پاها.
Torus Fracture: يك طرف از استخوان روي خودش خم مي شود، اما مشكلي براي طرف ديگر ايجاد نمي شود. در اين حالت، استخوان در واقع نشكسته است بلكه ضعيف شده است.(اكثر شكستگي ها در كودكان، از نوع Greenstick يا Torus هستند).
شكستگي كامل(Complete Fracture): استخوان به طور كامل مي شكند.
شكستگي بدون جابجاشدگي(Non-displaced Fracture): استخوان به طور كامل مي شكند اما دو تكه استخوان در جاي خود و در امتداد يكديگر باقي مي مانند.
شكستگي همراه با جابجاشدگي(Displaced Fracture): انتهاي استخوان ها(در محل شكستگي) جدا مي شوند و ديگر در امتداد يكديگر قرار ندارند.
شكستگي بسته(Closed Fracture): پوست روي استخوان شكسته شده سالم مانده است.
شكستگي باز يا مركب(Open or Compound Fracture): استخوان شكسته از زير پوست بيرون مي زند.
مو برداشتن(Stress or Hairline Fracture): به حالتي گفته مي شود كه بواسطه فشار مكرر بر روي استخوان، در آن ترك ايجاد شود.
