مسجد جامع بروجرد يكي ازكهن ترين مساجد غرب ايران است . بخش قديمي اين بناشبستان جنوبي و گنبد آن است كه همانند چهارطاقهاي زمان ساسانيان مي باشد . نقشه مسجد از نوع يك ايواني است واز يك قسمت وسط به ابعاد10×10و دوقسمت طرفين به ابعاد20×10مترتشكيل شده است ارتفاع گنبد آن كه در وسط بنا ايجادشده تا كف مسجد نزديك به20 متر است. و زمان ساخت آن به عهد سلجوقي برمي گردد. براساس كتيبه هاي موجود اين مسجد در زمان شاهان صفوي ، در سالهاي 1022 هجري 1023 هجري ، 1091 هجري و سرانجام در سال 1209 هجري تعميرومرمت شده است مسجد داراي تزئينات آجري و كاشيكاري بوده است كه در طول زمان و براثر عوامل طبيعي چون زلزله تخريب شده اند . مواد و مصالح آن از آجر ، كاشي ، ملات است . اين بن مربوط به دوره سلجوقي است وبه شماره 228 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است .