بناي فوق واقع در روستاي كاروانسرا در حاشيه غربي رشته كوههاي هفتاد قله و در 35 كيلومتري شهر اراك مي باشد به سبب نبود سندي دال بر تاريخ دقيق ساخت بنا تنها از روي مشخصه هاي آن چهار ايواني بودن قرار گرفتن در جاده هاي كوهستانيسبك و سياق و مصالح به كار رفته در بنا مي توان حدس زد كه به احتمال بسيار بناي فوق مربوط به عصر طلائي ايجاد كاروانسرا در ايران يعني دوره صفويه مي بوده است فرم كلي اين بنا به شكل تقريبا" مربع با چهار ايوان در جهات اصلي و يك حياط مركزي است در نماي خارجي ضلع شمالي در قسمت دروازه ورودي داراي 12 طاقنما مي باشد كه طاقنماهاي اطراف ورودي از باقي طاقنماها بزرگتر بوده و بر آمدگي بيشتري دارند جلوي خان يا سر در ورودي بسيار بلند بوده و در حال حاضر سقف گنبدي آن فرو ريخته است. در دو طرف دالان ورودي 2 اتاق به صورت قرينه براي سرايدار تعبيه شده است وسط هر ضلع داخلي رباط مذكور بجز ورودي يك ايان رفيع قرار داشته و در طرفين آنها در هر ضلع سه حجره با ايوانهايي كوچك قرار دارد .
ورودي انبارها و مالبندها در اين بنا به صورت دو به دو با هم قرينه بوده و در گوشه هاي شمال غربي- شمال شرقي و جنوب غربي جنوب شرقي قرار گرفته اند به سبب سردسير بودن منطقه سقف تامين مي شده است . انبارها و مالبندها سرتاسر پشت حجره ها را شامل مي شوند. در ساخت سقوف ازدو شيوه طاق زني استفاده شده قوسها و زنجيره ها ار نوع جناقي تاق و تويزه زده اند ونوع ديگر بهشكل گهواره اي مي باشد در زير يكي از سقوف گنبدي ضلع جنوب شرقي انبار يا مالبند و زتئينات آجر كاري گل اند از به صورت فرورفته كار شده است. از كاروانسراي فوق به عنوان بنايي عام المنفعه جهت استفاده كاروانيان بهره برداري مي شده كه همجواري آن با بقاع شاه غريب و شاه قلندر انجدان اهميت آن را دو چندان كرده است. حياط مركزي رباط مذكور فاقد هر گونه كف سازي است و باي انتقال آب از پشت بام به خارج از كاروانسراي بر روي ديوارهاي بيروني با فواصل معين از ناودانهاي سنگي يكپارچه اي استفاده كرده اند. كاروانسراي شاه عباسي كاروانسرا در تاريخ 25/12/1378 به شماره 2616 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است .