مسجد جامع خرم آباد در سال 970 هجري قمري به دستور شاه پرور سلطان دختر آغوز بيك ( همسر شاه رستم از اتابكان لر كوچك) ساخته شد. اين مسجد در سال 1110 هجري قمري به دستور شاه سلطان حسين صفوي تعمير شد و سنگ نوشته مربوط به اين فرمان هم اكنون در بخش سنگ نوشته هاي تاريخي «دژ شاه پور خواست» نگه‌داري مي‌شود. در سال‌هاي بعد نيز مسجد دوبار تعمير شده است يك بار توسط خدايي خان حسنوند (جد اعلاي طايفه حسنوند) و بار دوم به وصيت ملا محمد تقي خرم آبادي در دوره كريم خان زند و توسط شخصي به نام زكي خان.بيش از نيم قرن پيش هنگام خيابان كشي، قسمتي از مسجد قديمي ويران شد. بناي مسجد كنوني خرم آباد كه روي خرابه هاي قبلي ساخته شده است چندان هم قديمي نيست و در ساختمان آن ريزه كاري هاي هنري چشم‌گير ديده نمي‌شود. اين بنا تا پس از جنگ جهاني دوم رونقي نداشت. در سال 1322 هجري شمسي گروهي از اهالي منطقه ان را ترميم كرده و در شمال و جنوب آن حجره هايي ساختند و آ ‎ ن را به حوزه علميه تبديل كردند گويا در گذشته نيز حوزه درس طلاب ديني بوده و از قديم به نام مدرسه اشتهار داشته داست در رواق خاوري مسجد، كتاب‌خانه اي با كتاب هاي اهدايي مرحوم آيت الله كمالوند وجود دارد .