با توجه به هشدار هایی که طی سه سال گذشته چه از طرف خودم و چه از طرف ده ها نفر از اساتید دانشگاه های سراسر کشور، صاحب نظران، خبرگان و کارشناسان دلسوز بخش کشاورزی در مورد روند تخریبی عوامل پایه تولید در بخش کشاورزی داده شده است و از سوی دیگر با توجه به مجموع مکاتبات و ملاقات هایی که با مسوولان ارشد کشاورزی کشور صورت گرفت و در نهایت پس از ناامیدی از آنها مجبور به ارائه مجموعه ای از مصاحبه ها و مقالات در نشریات کشور شدم، امروز ناگزیر از بیان واقعیت تلخ هستم و معتقدم که مجموع این موارد باعث شده بی انصافی و کم لطفی در قضاوت کارشناسان کشاورزی صورت نگیرد. آنچه که در بخش کشاورزی می توان بیان کرد در دو دسته تقسیم بندی می شود:

۱) وعده هایی که مهندس اسکندری در هنگام اخذ رای اعتماد در مجلس شورای اسلامی به نمایندگان داده بود و تحقق آنها از یک سو و از سوی دیگر تحقق سند چشم انداز توسعه نظام در افق ۱۴۰۴ و همچنین سیاست های کلی برنامه چهارم توسعه کشور

۲) وضعیتی که کشاورزی کشور در انتهای سال ۸۳ داشت و مقایسه آن با وضعیتی که امروز شاهد هستیم.