شارون آستیک

«اعطای تکه نانی برای سیر کردن انسانی گرسنه، کاری شایسته است، اما بهتر آن است که دیگر گرسنه ای نداشته باشیم تا صدقه ای به او بدهیم.»

اس.تی آگوستین

همزمان با نگارش کتاب اخیرم پیرامون غذا، انرژی و آب و هوا، سؤالات زیادی ذهن مرا به خود مشغول کرده بود. اما پرسشی که از همه مهم تر بود، این است: «در سایه رویکرد جهانی به کشاورزی صنعتی و نهضت انقلاب سبز، ما به چه دستاوردهایی دست یافته ایم و چه آسیب هایی متحمل شده ایم؟»

اگرچه از دیرباز انتقادات زیادی علیه انقلاب سبز، وجود داشته، اما هنوز هم افراد بسیار زیادی چنین فرض می کنند که بدون اقدامات نورمن بورلاگ و سایر دانشمندان، که بذرهای هیبریدی، کودهای شیمیایی نیتروژنه و مسموم ساخته شده از سوخت های فسیلی را برای ما به ارمغان آوردند، ما نمی توانستیم مواد غذایی مورد نیاز دنیای خود را تأمین کنیم. اما من نسبت به درست بودن این ادعا تردید دارم و مدت ها نیز این موضوع، فکر مرا به خود مشغول کرده بود. به هرحال، مطمئناً در سایه انقلاب سبز، محصولات کشاورزی برداشت شده، با رشد زیادی رو به رو شده، اما این دستاوردها به چه بهایی به دست آمده اند؟