با هزینه بسیار زیاد، صرف وقت ده ها سال و قانون سازی های پی درپی، همایش کاری های مداوم، فیلم سازهای تبلیغاتی سراپا سیاسی و دمِ انتخاباتی، انجمن و مجله و گفتگو و انواع مصاحبه های عبوس و صادقانه و شوخ و با دریایی از کارهای حاشیه ای یک جزیره ی بزرگ از سیمان و آهن و نخاله و کشتی های به گل فرو مانده ساخته شده است که نامش صنایع دریایی و کشتی سازی ایران است. همه ی دست اندرکاران ستادی و عرشه ای و بندری خیال می کنند این جزیره مرده نهنگ جادویی است که قرار است مدام بچه کند و بر روی دریا شناور سازد تا آنها هم بروند و کالا از این بندر به آن بندر کنند و زنبیل زنبیل درّ و صدف و مرجان و مروارید و کیسه کیسه دلار جمع کنند و بیاورند. کار ما هم شده است هر از چندی به بهانه ای و دلیلی و بنا به خواست هیئت کارشناسی رفتن به سراغ آن جزیره ی نخاله ی اسفنجی و دست به سر و گوشش کشیدن و آمدن و گفتن که بابا آن غول مرده هنوز خواب است و اصلاً قرار نیست بیدار شود و بچه زاید.

رییس جمهور در خرداد ۱۳۸۸ پیش از انتخاباتی که تنها انتخابات جهان است که بحث درباره درستی اش جرم سنگین به حساب می آید، در جلوی دوربین شمقدری (خوب تلفظ کنید و س را چ و اَ را آ نخوانید) که فیلم تبلیغاتی او را می ساخت در جلسه ای هیئت دولت در هرمزگان با عصبانیت و صدای بلند می گفت "چرا این دو کشتی هنوز تمام نشده" و باز بلندتر به طعنه می گفت "لابد در این مدت فعالیت داشته اید آن هم در این دوساعتی که وزیر صنایع و مسئولان برای بازدید آمده بودند".