درسهايي از مکتب اسلام _شماره 1 (سال 76)

داود الهامى

يكى از مشكلات بزرگ اجتماعى كه همواره دامنگير جوامع بشرى شده است، مشكل عظيم اختلافات طبقاتى است . به اين معنى كه فقر و نادارى در يك طرف و تراكم ثروت در طرف ديگر قرار دارد، بديهى است جامعه اى كه وضع آن اين چنين باشد، آن اجتماع قابل دوام نيست و مرگ آن حتمى مى باشد .

در جهان امروز دو راه حل براى از بين بردن اختلاف طبقاتى بين فقير و غنى وجود دارد: راه حل اول راه حل اشتراكى و كمونيستى است كه درآن با محو مالكيت خصوصى سرمايه، سرمايه دارى را از بين مى برند و لذا سرمايه دارى وجود ندارد كه كارگر را استثمار كند ولى اين راه حل خود مشكل و مساله اى را آفريده كه آن از بين رفتن آزادى و شور و نشاط كار است كه به علت مغاير بودن آن با فطرت بشر قابل دوام نيست و علاه بر اين، در اين سيستم اگرچه سرمايه داريهاى پراكنده از ميان رفته اند، ولى به جاى آن يك سرمايه دارى عظيم و خشن و متمركز استقرار يافته كه چيزى از مالكان بزرگ كم ندارد .

راه حل دوم، راه حل كاپيتاليستى و سرمايه دارى است كه از يك طرف با خرج مبالغ هنگفت تبليغاتى بر ضد مرام اشتراكى مى كوشد تا خود را خوب جلوه دهد و در اين كار ناموفق مى باشد واز طرف ديگر مى كوشد تا قسمتى از سود (ارزش اضافى حاصل از استثمار را) به بيت المال جذب كند كه اين نيز مانع از وجود اسرافكارى و استثمار موجود در رژيم سرمايه دارى نمى شود .