چگونه شرکت روزافزون بسیاری از کشورهای در حال توسعه در تجارت بین الملل نرخ رشد اقتصادی آنان را متاثر ساخته است و این خود چه معانی ضمنی ای برای توزیع بین المللی درآمد و شیوع پدیده فقر در پی داشته است؟ در دو دهه اخیر جهان از حیث اندازه به مراتب کوچک تر شده است. طی این دوره تجارت بین الملل با سرعتی دو برابر سرعت درآمد عمومی جهانی رشد کرده است. تحت تاثیر پیشرفت های اخیر در تکنولوژی اطلاعات سهم فزاینده تجارت به ویژه در میان کشورهای ثروتمند، متعلق به بخش خدمات بوده است تا بخش کالا. سرمایه گذاری مستقیم بین المللی و همچنین سرمایه گذاری در دارایی اسنادی (خرید اوراق بهادار) نیز در این دوره تا اندازه زیادی فراریز شده است.
اما همچنین ادغام بین المللی _ یا جهانی سازی _ چه دلالت های ضمنی برای نابرابری و فقر به همراه دارد؟ نگارندگان اخیراً طی تحقیقی (دالر و کری، b ۲۰۰۱) با مطالعه تجارب گروهی از کشورهای در حال توسعه که به طور چشمگیری درهای خود را به روی تجارت بین المللی طی دو دهه گذشته گشوده اند، به بررسی پرسش یاد شده پرداخته اند. آنها مدارکی را ارائه می دهند که مطابق با آن برخلاف آرای عمومی، تجارت افزوده به شدت به رشد و کاهش فقر کمک کرده و به کاهش شکاف بین فقرا و ثروتمندان در عرصه جهانی منجر خواهد شد.