زگیل تناسلی توسط یکی از 100 سویه شناخته شده ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود. عفونت های HPV ناشی از سویه های پرخطر، با مرگ و میر قابل توجهی همراه است. زگیل تناسلی با معاینه چشمی تشخیص داده می شود و با سه روش اصلی درمان می شود: درمان موضعی، درمان سیستمیک و درمان های جراحی. هم مردان و هم زنان ممکن است به زگیل تناسلی مبتلا شوند، اما حدود 67 درصد از بیماران زن هستند.
درمان زگیل تناسلی با لیزر CO2 بهترین گزینه درمانی برای زگیل هایی است که به صورت ضایعات مقاوم، ضخیم و گسترده ظاهر می شوند. لیزر CO2 مزایایی مانند یک روش بدون درد، بدون بستری، عوارض جانبی کمتر و کاهش دوره نقاهت را ارائه می دهد.
برای از بین بردن زگیل تناسلی می توان از لیزر استفاده کرد. جراحی لیزر ممکن است در مطب یا کلینیک پزشک، بیمارستان یا مرکز جراحی سرپایی انجام شود.جراحی لیزر اغلب برای از بین بردن زگیل کار می کند. اما زگیل ها ممکن است بعد از جراحی عود کنند.
در حقیقت لیزر زگیل تناسلی جدیدترین روش درمان این عارضه شناخته میشود که نتایج آن در بیش از 90% موارد قطعی است. پرتوهای لیزر با نفوذ به عمق زائده ها آنها را بطور تهاجمی از بین می‌برند و به همین دلیل احتمال بازگشت و عود مجدد در این روش بسیار پایین است. در عین حال عوارض جانبی مثل سوزش و درد بعد از لیزر در مقایسه با سایر روش‌ها به حداقل می‌رسد.
برگرفته از سایت کلینیک پایتخت
بعد از لیزر زگیل تناسلی چه مراقبت هایی لازم است؟
پس از لیزر درمانی، ممکن است:
درد (مثل سوختگی) در ناحیه ای که لیزر شده است احساس کنید
احساس خستگی کنید
احساس بیماری (تهوع)
گرفتگی خفیف داشته باشید
خونریزی خفیف داشته باشید
ناحیه را تمیز و خشک نگه دارید.
در صورت نیاز از کمپرس سرد تسکین دهنده برای ناحیه مورد نظر استفاده کنید.
در روز اول پس از لیزر، قرمزی و تورم ممکن است رخ دهد. درد ممکن است در روزهای دوم تا پنجم پس از جراحی تشدید شود. با بهبودی پوست، ممکن است گاهی خارش داشته باشد. بهبود کامل پوست ناحیه تحت درمان در عرض چهار تا شش هفته اتفاق می افتد.
حذف زگیل تناسلی با لیزر چگونه است؟
لیزر زگیل ها را با پرتوهای نور قدرتمند درمان می کند. آنها نور مادون قرمز منتشر می کنند که سلول های آبکی اپیدرم، لایه بالایی پوست را تبخیر می کند. لیزر رگ های خونی زگیل را از داخل می سوزاند و باعث می شود ظرف چند روز خشک شود. درمان هیچ گونه زخم باز باقی نمی گذارد، بنابراین خطر ایجاد اسکار کمتر است. با این حال، یک تاول می تواند در ناحیه تحت درمان رشد کند که ممکن است 1 تا 2 هفته طول بکشد تا پوسته پوسته شود و از بین برود. باز کردن سقف تاول ممکن است باعث عفونت یا زخم شود.
درمان زگیل تناسلی با لیزر شامل مراحل زیر است:
تشخیص و شناسایی تعداد زگیل هایی که باید درمان شوند.
تزریق بی حسی موضعی
انجام لیزر درمانی تا زمانی که تمام ریشه های زگیل به طور کامل از بین برود.
زمان بهبود زخم ها متفاوت است: زگیل های کوچکتر معمولاً 5 تا 7 روز طول می کشد تا بهبود یابند، در حالی که ضایعات بزرگتر ممکن است 2 تا 3 هفته طول بکشد. این روش دارای میزان موفقیت بالایی است و نزدیک به 100% پاکسازی دارد. با این حال، هنوز احتمال بازگشت زگیل وجود دارد.
مزایای لیزر زگیل تناسلی چیست؟
لیزر درمانی یکی از موثرترین درمان های زگیل است.
جراحی لیزری موثرتر از سایر درمان های HPV است. لیزر زگیل تا 100٪ پاکسازی انواع زگیل غیر مقاوم را به دست می آورند. همچنین ترکیب لیزر با سایر درمان‌ها رسیدن به پاکسازی بیش از ۹۰ درصد را ممکن می‌سازد.
در حالی که روشهای دیگر به طور بی‌توجهی به بافت‌ها آسیب می‌رسانند، لیزر بهترین نتایج زیبایی و عملکردی را به همراه دارد. لیزر ابزار دقیقی است که بدون آسیب به بافت های اطراف زائده را حذف می کند.
روش های دیگر به مراجعه چندین جلسه ای نیاز دارند اما لیزر تنها در یک جلسه زگیل ها را بر می دارد و نقاهت کمتری دارد.
لیزر زگیل تناسلی به بیهوشی نیازی ندارد و با بی حسی موضعی هم قابل انجام است.
معایب درمان زگیل با لیزر چیست؟
بزرگترین نقطه ضعف حذف زگیل با لیزر هزینه آن است. لیزر درمانی ممکن است یکی از بهترین درمان ها در برابر زگیل باشد، اما یکی از گران ترین ها نیز هست.
پس از لیزر درمانی ممکن است زگیل عود کند. اگرچه احتمال آن به طور قابل توجهی کمتر از سایر روش های درمانی زگیل است.
عوارض حذف زگیل با لیزر چیست؟
شایع ترین عوارض جراحی لیزر درد، قرمزی و تورم است. اینها واکنش های طبیعی بدن به این روش هستند. کبودی، تاول و پوسته پوسته شدن ممکن است در بیماران آسیب پذیر ایجاد شود
از عوارض لیزر درمانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
سوزش ناحیه
مشکلات رنگدانه پوست
عفونت
جای زخم
آسیب چشم
حساسیت به مواد مورد استفاده در حین و بعد از درمان
چگونه می توان از عود زگیل جلوگیری کرد؟
می توانید با چند اصلاح ساده در عادات خود از بازگشت زگیل جلوگیری کنید:
بهداشت را خوب رعایت کنید.
وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید زگیل ها به کندی رشد می کنند و برخی از افراد ممکن است ناقلین عفونی ناآگاه باشند.
از راه رفتن با پای برهنه در استخرها و دوش های عمومی خودداری کنید.
ویروس دوست دارد به پوست شکسته حمله کند. از مرطوب کننده برای تقویت سد پوستی به طور مرتب استفاده کنید.
از نواحی دارای زخم باز محافظت کنید.
تجهیزات عمومی را در محل کار، باشگاه و سایر مکان هایی که اغلب به آن می روید ضدعفونی کنید.
برای جلوگیری از انتشار عفونت از دست زدن به زگیل خودداری کنید.
علیه HPV واکسینه شوید. واکسیناسیون می تواند از عود زگیل جلوگیری کند
درمان زگیل تناسلی با لیزر یکی از بهترین روش های درمانی برای زگیل است. دارای نرخ موفقیت عالی، نرخ عود کم و عوارض جانبی خفیف است. نتایج زیبایی نیز نسبت به سایر روش ها برتر است
کلامیدیا یک عفونت مقاربتی (STI) است که از طریق رابطه جنسی محافظت نشده (رابطه جنسی بدون کاندوم) منتقل می شود. با آنتی بیوتیک درمان می شود. اگر درمان نشود می تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند.
هر کسی که از نظر جنسی فعال است می تواند به کلامیدیا مبتلا شود. باکتری عامل کلامیدیا به نام کلامیدیا تراکوماتیس از طریق مایع واژن و مایع منی منتقل می شود. این بدان معنی است که هر کسی که رابطه جنسی دارد می تواند به کلامیدیا آلوده شود و شریک خود را نیز آلوده کند. اگر باردار هستید و کلامیدیا دارید، می توانید آن را به نوزاد خود منتقل کنید.
تصاویر کلامیدیا
کلامیدیا توسط باکتری ایجاد می شود. عفونت کلامیدیا قابل درمان است. با این حال، علائم آن اغلب غیر قابل توجه است. درمان کلامیدیا در اسرع وقت بسیار مهم است. در صورت عدم درمان، کلامیدیا می تواند منجر به عوارض جدی و آسیب دائمی به اندام تناسلی شود. در ادامه تصاویر کلامیدیا و عفونت را مشاهده میکنید:
کلامیدیا چیست
کلامیدیا یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی (STIs) است. شما می توانید کلامیدیا را از رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا رابطه جنسی دهانی دریافت کنید. از آنجایی که کلامیدیا اغلب علائمی ایجاد نمی کند، بسیاری از افرادی که کلامیدیا دارند آن را نمی دانند و ناآگاهانه افراد دیگر را آلوده می کنند. غربالگری های منظم می تواند به کاهش شیوع کلامیدیا کمک کند.
کلامیدیا پنومونیه
کلامیدیا پنومونیه گونه ای از کلامیدیا، یک باکتری داخل سلولی اجباری است که انسان را مبتلا می کند و عامل اصلی ذات الریه است. عفونت های کلامیدیا پنومونیه توسط باکتری هایی که از طریق سرفه یا عطسه پخش می شوند ایجاد می شود.
کلامیدیا تراکوماتیس
کلامیدیا تراکوماتیس معمولاً هنگام تولد از مادر به نوزاد منتقل می شود. باعث انواع عفونت های چشمی، تنفسی و دستگاه تناسلی می شود و مسئول بیشترین تعداد عفونت های مقاربتی و اکثر نابینایی های مرتبط با عفونت در سراسر جهان است.
کلامیدیا چگونه منتقل می شود؟
هنگامی که فرد مبتلا به کلامیدیا است، از طریق مقاربت جنسی، مقعدی یا رابطه جنسی دهانی آن را به شریک خود منتقل می کند. یا اگر فرد مبتلا به کلامیدیا اسباب بازی های جنسی را با فرد دیگری به اشتراک می گذارد، عفونت می تواند رخ دهد.
آیا می توان بدون رابطه جنسی به کلامیدیا مبتلا شد؟
بله. آمیزش جنسی تنها راهی نیست که می توانید به کلامیدیا مبتلا شوید. به عنوان مثال، به اشتراک گذاشتن اسباب بازی های جنسی با فردی که مبتلا به عفونت است راه دیگری برای ابتلا به آن است.
اگر فقط با یک نفر رابطه جنسی داشته ام چگونه به کلامیدیا مبتلا شدم؟
اگر شریک جنسی شما با فردی که آلوده بوده و سپس با شما رابطه جنسی داشته باشد، ممکن است به کلامیدیا مبتلا شوید.
شروع علائم کلامیدیا ممکن است هفته ها، ماه ها یا سال ها طول بکشد. اغلب، هیچ علامتی ندارد و نمی دانید که آن را دارید. ممکن است کلامیدیا را از شرکای جنسی قبلی خود دریافت کرده باشید. اگر شرکای جنسی زیادی داشته اید و رابطه جنسی محافظت نشده دارید، بهتر است آزمایش کلامیدیا بدهید.
عوامل خطر کلامیدیا
هر سال حدود 1.5 میلیون مورد کلامیدیا گزارش می شود که احتمالاً حتی بیشتر است. اکثر موارد کلامیدیا بدون علامت هستند، به این معنی که هیچ علامت یا نشانه ای از عفونت وجود ندارد.
برخی از ویژگی ها (مانند سن، جنسیت و نژاد) ممکن است احتمال ابتلا به کلامیدیا را افزایش دهد. افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به کلامیدیا هستند عبارتند از:
جوانان و نوجوانان بالغ 15 تا 24 ساله (در زنان بیشتر است). به همین دلیل، غربالگری برای کلامیدیا بین 15 تا 24 سال توصیه می شود.
مردان همجنسگرا
سیاه پوستان
کلامیدیا در جوامعی که نرخ عفونت بالاتری دارند، بیشتر سرایت می کند. و به احتمال زیاد در کشورهایی که دسترسی آسان به آموزش جنسی یا کاندوم ندارند، شیوع پیدا میکند.
علت ابتلا به کلامیدیا و راه های انتقال
عفونت کلامیدیا از طریق تماس جنسی گسترش می یابد، زمانی که مایع واژن یا مایع منی حاوی باکتری عامل کلامیدیا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. تماس جنسی شامل همه انواع رابطه جنسی است، از جمله رابطه جنسی که شامل دخول یا انزال نمی شود. راه‌های زیادی وجود دارد که مایعات ناحیه تناسلی یک فرد می‌توانند باکتری‌های ایجادکننده کلامیدیا را منتقل کنند:
رابطه جنسی واژینال: باکتری ها از آلت تناسلی فرد به واژن شریک او یا برعکس منتقل می شوند.
رابطه جنسی مقعدی: باکتری ها از آلت تناسلی یک فرد به مقعد شریک او یا بالعکس منتقل می شوند.
رابطه جنسی دهانی: باکتری ها از دهان یک فرد به آلت تناسلی، واژن یا مقعد منتقل می شوند.
رابطه جنسی شامل اسباب بازی ها
تحریک دستی اندام تناسلی یا مقعد
به ندرت، مایع واژن یا مایع منی آلوده می تواند با چشم فرد تماس پیدا کند و باعث عفونتی به نام ورم ملتحمه (چشم صورتی) شود. به عنوان مثال، اگر ابتدا اندام تناسلی یک فرد مبتلا را لمس کنید و سپس چشمان خود را بدون شستن دست های خود بمالید، این اتفاق می افتد.
کلامیدیا از راه های زیر منتقل نمی شود:
بوسیدن
به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی
در آغوش گرفتن یا گرفتن دست
استفاده از توالت بعد از دیگری
استنشاق قطرات بعد از سرفه یا عطسه شخصی
علائم کلامیدیا
گاهی اوقات کلامیدیا را یک عفونت خاموش می نامند زیرا اکثر افرادی که کلامیدیا دارند (بین 50 تا 70 درصد) هرگز متوجه علائم نمی شوند.
افرادی که متوجه علائم میشوند اغلب علائم کلامیدیا را تا چند هفته پس از آلوده شدن تشخیص نمی دهند. از آنجایی که موارد کلامیدیا اغلب بدون علامت هستند، انتقال کلامیدیا به شخص دیگری بدون اینکه متوجه شود آسان است.
For most people, symptoms of chlamydia show up between one week and three months after unprotected sex. But, it can take longer than three months.
برای اکثر افراد، علائم کلامیدیا بین یک هفته تا سه ماه پس از رابطه جنسی محافظت نشده ظاهر می شود. اما ممکن است بیش از سه ماه طول بکشد.
هنگامی که علائم ظاهر می شوند، ممکن است شامل درد هنگام ادرار و ترشح غیر معمول باشد. باکتری کلامیدیا اغلب علائمی شبیه به عفونت دهانه رحم یا عفونت دستگاه ادراری (UTI) در زنان ایجاد می کند:
رنگ عفونت کلامیدیا : ترشحات سفید، زرد یا خاکستری از واژن که ممکن است بدبو باشد.
درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن (دیسوریا Dysuria)
خونریزی بین پریودها
دوره های دردناک
مقاربت دردناک دیسپارونی (Dyspareunia)
خارش و سوزش در داخل و اطراف واژن
درد مبهم در قسمت پایین شکم
خونریزی بعد از رابطه جنسی یا بین قاعدگی
علائم کلامیدیا در مردان
باکتری کلامیدیا اغلب مجرای ادرار مردان را آلوده می کند و علائمی شبیه به اورتریت غیرگنوکوکی یا NGU ایجاد می کند. ممکن است متوجه شوید:
رنگ عفونت کلامیدیا در مردان: ترشحات موکوس مانند، سفید، کدر و شفاف و آبکی از آلت تناسلی
درد و سوزش ادرار
سوزش و خارش در اطراف بیضه ها و آلت تناسلی
درد و تورم در بیضه ها
سایر علائم کلامیدیا در مردان و زنان
کلامیدیا می‌تواند سایر قسمت‌های بدن را که با مایع منی یا واژن تماس دارند، تحت تاثیر قرار دهد و باعث شود:
درد، خونریزی و ترشح از پایین بدن
گلو درد: اگر باکتری در گلو شما باشد، معمولاً علائمی را متوجه نخواهید شد.
قرمزی چشم، درد و ترشح
علائم کلامیدیا در گلو
اکثر افراد مبتلا به کلامیدیا در گلو هیچ علائمی ندارند. با این حال، برخی از افراد ممکن است گلو درد، قرمزی، تورم لوزه‌ها یا ترشح غیرطبیعی در پشت گلو را تجربه کنند.
تست کلامیدیا و تشخیص
رایج ترین تست کلامیدیا، آزمایش تقویت اسید نوکلئیک NAT (Nucleic acid testing) می باشد. پزشک در مورد علائم و شرکای جنسی شما می پرسد. ممکن است آلت تناسلی یا واژن هم بررسی شود. برای تشخیص عفونت کلامیدیا:
پزشک با سواب واژینال (سرویکس) یا جمع‌آوری نمونه ادرار، نمونه‌ای از مایع را می‌گیرد. سپس، نمونه را به آزمایشگاه می‌فرستد تا باکتری‌های ایجادکننده کلامیدیا را بررسی کند.
از آنجایی که اکثر موارد کلامیدیا بدون علامت هستند، مهم است که غربالگری کلامیدیا را انجام دهید، حتی اگر هیچ نشانه‌ای از عفونت را مشاهده نکنید. CDC توصیه می کند که زنان فعال جنسی که در معرض خطر ابتلا به کلامیدیا هستند، به طور منظم غربالگری شوند. زنان بیشتر از مردان شدیدترین عوارض ناشی از کلامیدیا را تجربه می کنند.
اگر:
زیر 25 سال
حامله هستند
شریک جنسی جدید داشته باشید.
شرکای متعدد داشته باشید
قبلاً عفونت کلامیدیا داشته اید.
مردان باید از نظر کلامیدیا غربالگری شوند اگر:
در محیطی زندگی می کنند یا کار می کنند که کلامیدیا به طور مکرر در آن گسترش می یابد، مانند مراکز اصلاحی، کلینیک های ترک اعتیاد و کلینیک های سلامت جنسی.
با مردان دیگر رابطه جنسی دارند.
ممکن است نیاز به گرفتن سواب از مقعد، گلو یا چشمان شما داشته باشند (اگر این نواحی تحت تأثیر قرار گرفته باشند)
اگر کلامیدیا دارید، شریک جنسی فعلی و اخیر شما باید آزمایش بدهند.
درمان کلامیدیا
کلامیدیا را می توان با آنتی بیوتیک در حدود یک یا دو هفته از بین برد. مصرف دارو را صرفاً به دلیل بهبود علائم قطع نکنید. عفونت کلامیدیا ممکن است عود کند.
بخشی از درمان باید شامل پرهیز از فعالیت‌های جنسی پرخطر باشد:
تا زمان رفع عفونت از رابطه جنسی خودداری کنید.
به هر شریک جنسی در سه ماه گذشته بگویید که شما آلوده شده اید تا آنها نیز آزمایش شوند.
برای سایر بیماری های مقاربتی (زگیل تناسلی، اچ آی وی/ایدز، سیفلیس، تبخال، سوزاک) آزمایش دهید.
داشتن چندین بیماری مقاربتی معمول است و دریافت درمانی متناسب با هر عفونت بسیار مهم است.
اگر باردار هستید، 4 هفته پس از درمان مجدداً آزمایش خواهید شد.
درمان خانگی کلامیدیا
کلامیدیا فقط با درمان آنتی بیوتیکی قابل درمان است. درمان خانگی کلامیدیا نمی‌تواند عفونت را درمان کند. هیچ درمان خانگی موثری برای کلامیدیا وجود ندارد. از آنجایی که این یک عفونت باکتریایی است، تنها راه درمان کلامیدیا استفاده از آنتی بیوتیک است که اثر آن حدود یک هفته طول می کشد.
آنتی بیوتیک برای درمان کلامیدیا
آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت را از بین ببرند، اما نمی توانند هیچ آسیبی را که باکتری ممکن است قبل از درمان به بدن شما وارد کرده باشد، جبران کنند. به همین دلیل است که بسیار مهم است که به طور منظم از نظر کلامیدیا غربالگری شوید، با مشاهده اولین علائم به پزشک مراجعه کنید و در صورت ابتلا، فوراً تحت درمان قرار بگیرید.
رایج ترین آنتی بیوتیک برای درمان کلامیدیا عبارتند از:
داکسی سایکلین: معمولاً بیش از هفت روز مصرف می شود.
آزیترومایسین: معمولاً به صورت تک دوز مصرف می شود و به عنوان اولین انتخاب در بارداری توصیه می شود.
کلامیدیا با آنتی بیوتیک درمان می شود. ممکن است یک دوز واحد یا قرص هایی باشد که برای 7 تا 14 روز مصرف می کنید.
درمان کلامیدیا با مترونیدازول
مترونیدازول کلامیدیا را درمان نمی کند و یک درمان توصیه شده برای کلامیدیا نیست، اما اگر علائم کلامیدیا پس از اتمام دوره درمان های خط اول کلامیدیا مانند داکسی سایکلین، آزیترومایسین یا لووفلوکساسین باقی بماند، ممکن است مترونیدازول تجویز شود.
بهترین قرص برای کلامیدیا
سازمان بهداشت جهانی (WHO) و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) آزیترومایسین یا داکسی سایکلین را به عنوان درمان های خط اول برای کلامیدیا توصیه می کنند. اگرچه هر دو موثر هستند، CDC اشاره می کند که داکسی سایکلین ممکن است کمی موثرتر باشد.
چگونه از ابتلا و انتشار کلامیدیا پیشگیری کنیم؟
کلامیدیا از طریق مایع واژن و مایع منی پخش می شود. با داشتن رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی بدون کاندوم از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.
اگر در دوران بارداری به کلامیدیا مبتلا هستید، ممکن است در هنگام تولد به کودک شما منتقل شود.
کارهایی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از ابتلا به کلامیدیا و سرایت آن به دیگران انجام دهید:
در صورت داشتن رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید
در صورت داشتن رابطه جنسی دهانی از کاندوم برای پوشاندن آلت تناسلی یا از کاندوم های مخصوص برای پوشاندن واژن استفاده کنید.
اگر شریک جنسی جدیدی دارید یک بار در سال آزمایش دهید
اگر شما یا شریک جنسیتان کلامیدیا دارید، دوره کامل درمان را تکمیل کنید
اسباب‌بازی‌های جنسی را به اشتراک نگذارید
فقط با یک نفر رابطه جنسی داشته باشید
عوارض کلامیدیا
اگر کلامیدیا درمان نشود، می تواند منجر به عوارض جدی از جمله:
عفونت رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها (بیماری التهابی لگن) که می تواند منجر به ناباروری یا حاملگی خارج از رحم شود.
عفونت بیضه ها (اپیدیدیمیت)
کاهش باروری مردان: کلامیدیا می تواند به اسپرم آسیب برساند و بر توانایی برای باردار شدن تاثیر منفی بگذارد.
کلامیدیا درمان نشده می تواند به جریان خون شما سرایت کند که:
خطر ابتلا به آرتریت واکنشی را افزایش می دهد، که باعث تورم مفاصل و احساس درد می شود.
احتمال ابتلا به HIV را افزایش می دهد.
هر چه زودتر به درمان بپردازید، این عوارض راحت تر درمان می شوند.
کلامیدیا در بارداری
اگر باردار هستید و کلامیدیا دارید که درمان نمی شود، می تواند در حین تولد به کودک شما منتقل شود. عفونت درمان نشده می تواند منجر به زایمان زودرس شود.
If this happens, it can cause an infection in your baby’s eyes (conjunctivitis) or lungs (pneumonia). These infections can be treated with antibiotics.
اگر این اتفاق بیفتد، می‌تواند باعث عفونت چشم‌های کودک (ورم ملتحمه) یا ریه‌ها (پنومونی) شود. این عفونت ها با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند.
جراحان کولورکتال ( Colorectal surgery) یا پروکتولوژیست ها (proctology) و جراحان آنورکتال متخصصین پزشکی هستند که می توانند به طور موثر کیست مویی را تشخیص داده و درمان کنند.
متخصصانی که می توانید برای درمان کیست مویی مراجعه کنید:
فوق تخصص گوارش
جراح کولورکتال
جراح عمومی [کولورکتال]
جراح کولون و رکتوم
جراح گوارش
برای کیست مویی به کدام دکتر مراجعه کنیم؟
کیست مویی نوعی عفونت است که معمولاً به صورت غده مویی بین انتهای بالایی گونه‌های باسن ایجاد میشود. علائم سینوس مویی ممکن است شامل تورم، درد و قرمزی باشد.
همچنین ممکن است تخلیه ترشحات و عفونت از کیست مویی وجود داشته باشد، و در موارد نادر ممکن است همراه با تب باشد.
برای جلوگیری از جمع شدن دردناک چرک در شکاف باسن، جلوگیری از گسترش عفونت در کل بدن و به حداقل رساندن خطر عود کیست مویی، درمان به موقع بیماری مهم است.
بنابراین نیاز به یک پزشک قابل اعتماد و با تجربه و متخصص برای تشخیص و درمان کیست مویی احساس می شود.
از خود درمانی برای کیست مویی خودداری کنید زیرا می تواند منجر به بدتر شدن وضعیت شود.
⚠ همه جراحان آنورکتال تجربه کار با لیزر یا ابزار پزشکی لازم برای جراحی لیزری را ندارند.بنابراین، در انتخاب دکتر کیست مویی توجه داشته باشید که مهارت کار با لیزر را هم داشته باشند.
ممکن است برای بررسی هموروئید یا شقاق مقعد، معاینه مقعدی لازم باشد.
اگر مشکوک به عفونت مقاربتی یا قارچی باشید، ممکن است نمونه برداری و بیوپسی انجام شود.
در برخی موارد نیز برای تشخیص اندوسکوپی و کولونوسکوپی انجام می شود.
درمان سوزش مقعد در خانه
درمان سوزش مقعد با توجه به علت آن انجام میشود. اگر علت سوزش مقعد تشخیص داده نشود، درمان بر روی کاهش علائم متمرکز میشود.
برخی از روشهای رایج درمان سوزش مقعد در خانه:
مقعد را با آب گرم بشویید و خشک کنید.از مالش خودداری کنید.
برای محافظت از پوست مقعد در برابر تحریک مدفوع، از وازلین یا اکسید روی استفاده کنید.
کرم هیدروکورتیزون می تواند سوزش و خارش را کاهش دهد اما نباید برای طولانی مدت استفاده شود.
مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن
قرار دادن کمپرس یخ روی ناحیه
لباس زیر نخی گشاد بپوشید
درمان اسهال و درمان یبوست برای کاهش سوزش مقعدی
افزایش فیبر در رژیم غذایی
مصرف مکمل های پروبیوتیک
ملین های ضد یبوست یا داروهای ضد اسهال
اگر غذای تند خوردید از محصولات لبنی مثل ماست و خامه برای کاهش تحریک استفاده کنید. https://partoclinic.com/%d8%b3%d9%88%d8%b2%d8%b4-%d9%85%d9%82%d8%b9%d8%af/
مجاری فیستول باید درمان شود زیرا فیستول به خودی خود بهبود نمی یابد. اگر فیستول برای مدت طولانی درمان نشود، خطر ابتلا به سرطان در مجرای فیستول وجود دارد.
سوراخ فیستول معمولاً عفونت ایجادکننده آن را گسترش می‌دهد و ممکن است شرایط تهدیدکننده زندگی مانند پریتونیت (التهاب پوشش داخلی شکم) رخ دهد.
فیستول یک ارتباط غیرعادی بین یک عضو، رگ یا روده با اندام، عروق یا روده یا پوست دیگر است. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می توان خطر فیستول های پیچیده را به حداقل رساند.
فیستول مقعدی از پیچیده ترین بیماری های نشیمنگاهی می باشد که در اثر ارتباط غیر طبیعی بین مقعد و یک عضو دیگر از بدن باعث ایجاد تونل می شود.
در مراحل اولیه روش های درمان خانگی فیستول و یا دارو برای درمان فیستول برای تسکین درد و کاهش علائم وجود دارد اما با گذشت زمان و پیشرفته شدن بیماری، تنها راه درمان عمل جراحی فیستول و یا درمان فیستول با لیزر می باشد.
بسیاری از عزیزانی که برای بار اول به این بیماری دچار می شوند هنگام مراجعه به ما بعد از توضیحات لازم درباره نحوه درمان بیماری و یا هزینه درمان فیستول، سوالاتی از این قیبل می پرسند که اگر فیستول درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟ یا اینکه “ایا فیستول کشنده است“؟
اگر فیستول درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
اگرفیستول درمان نشود، درد می تواند مزمن و پایدار شود. مجرای فیستول ممکن است عفونی شود و باعث افزایش التهاب و ناراحتی و در نتیجه سرطان شود.
وجود مداوم درد می‌تواند افراد را در انجام فعالیت‌های روزمره اذیت کند و منجر به کاهش کیفیت زندگی او شود.
به دلیل ترشحات مداوم فیستول قارچ مقعدی ایجاد می شود و با خارش مقعد و سوزش دائمی مقعد همراه است.
این ها از سوالاتی هستند که بسیاری از بیماران پس از درمان کیست مویی در پرتو کلینیک از ما میپرسند که آیا بعد از درمان امکان عود مجدد کیست مویی هست و برای جلوگیری از بازگشت کیست مویی چه باید کرد؟
به طور کلی در هر عمل جراحی امکان عود مجدد وجود دارد. زیرا درصد موفقیت بعد از عمل و نتیجه گیری از آن به مراقبت های ویژه در دوره نقاهت مثل نحوه خوابیدن بعد از عمل کیست مویی و موارد زیاد دیگری بستگی دارد.
موضوع دیگری که در امکان بازگشت کیست مویی تاثیرگذار است نوع روش انتخاب شده برای درمان است:
۷۰% بیمارانی که عمل جراحی کیست مویی را به شکل سنتی برای درمان انتخاب کرده اند شاهد عود مجدد غده مویی بعد از عمل بوده اند.
اما بیمارانی که با لیزر کیست مویی درمان شده اند بازگشت و عود بیماری نزدیک به ۰ را داشتند.
💡 لیزر کیست مویی تنها روشی است که با قطعیت و اطمینان بالا می توان گفت امکان عود و بازگشت بیماری نزدیک به ۰ است پس با مشاهده علائم و نشانه های کیست مویی بهتر است برای درمان آن از طریق لیزر اقدام نمایید.
حالت تهوع و استفراغ اغلب به مشکلات گوارشی مانند رفلکس اسید یا زخم معده مربوط می شود. اما می تواند دلایل غیرمنتظره ای مانند استرس و اضطراب هم داشته باشد.
حالت تهوع می تواند دلایل مختلفی (ویروس ها، بارداری، اضطراب، پرخوری، میگرن) داشته باشد و اجتناب از آن به طور کامل دشوار است. موثرترین درمان برای تهوع به علت آن بستگی دارد.
بسته به علت زمینه ای که باعث تهوع می شود، ممکن است برای درمان کامل نیاز به روش های پزشکی هم باشد. با این حال، احساس تهوع را می توان با استفاده از برخی از روش های خانگی زیر کاهش داد:
داروهای خانگی مانند زنجبیل و نعناع ممکن است به درمان سریع حالت تهوع کمک کنند.
مطالعات نشان داده است که زنجبیل در درمان علائم تهوع و استفراغ ناشی از بارداری و شیمی درمانی موثر است.
عوارض جانبی نسبتا کمی دارد و می تواند به اندازه داروهای ضد تهوع موثر باشد.
زنجبیل تازه را می توان در غذاها استفاده کرد یا به صورت چای و دمنوش نیز مصرف کرد.
نعناع فلفلی
نعناع باعث کاهش حالت تهوع ناشی از شیمی درمانی می شود. می توان آن به شکل چای یا دمنوش مصرف کرد.
نوشیدنی های ورزشی
مایعات نمکی که در نوشیدنی های ورزشی جایگزین الکترولیت یافت می شوند، می تواند به کاهش حالت تهوع کمک کنند.
پروتئین
وعده‌های غذایی که عمدتاً از پروتئین تشکیل شده‌اند، به جای کربوهیدرات‌ها برای کاهش حالت تهوع پیشنهاد می شود.
5.مکمل های ویتامین B6
ویتامین B6 یک درمان جایگزین برای افراد باردار است که ترجیح می دهند از داروهای ضد تهوع اجتناب کنند.
مکمل‌های ویتامین B6، که به نام پیریدوکسین نیز شناخته میشود، با موفقیت حالت تهوع در دوران بارداری را کاهش می‌دهد.
لیمو
بوی مرکبات، مانند بوی لیموی تازه برش داده شده، به کاهش تهوع کمک میکند.
برش دادن لیمو یا خاراندن پوست آن ممکن است موثر باشد زیرا به آزاد شدن روغن های ضروری آن در هوا کمک می کند.
یک شیشه اسانس لیمو همیشه همراهتان باشد.
از نوشیدنی های گازدار خودداری کنید
نوشیدنی های گازدار مانند کولا می تواند باعث نفخ و بدتر شدن حالت تهوع شوند.
هیدراته ماندن
اگر حالت تهوع همراه با استفراغ باشد، لازم است با نوشیدن جرعه های کوچک آب به طور منظم هیدراته بمانید.
خوردن غذاهای شور یا نوشیدن یک نوشیدنی غیر گازدار و شیرین، می تواند برای بازگرداندن قندها و املاح از دست رفته در اثر استفراغ مفید باشد.
از غذاهای تند خودداری کنید
رعایت یک رژیم غذایی ملایم به کاهش حالت تهوع کمک می کند. هر غذایی با طعم قوی ممکن است معده را بیشتر ناراحت کند.
به عنوان مثال، رژیم BRAT ( شامل موز، برنج، سس سیب و نان تست) اغلب برای تسکین علائم مسمومیت غذایی یا تهوع استفاده می شود.
پرهیز از خم شدن به جلو و خمیدگی شکم
برخی از فعالیت های روزمره و وضعیت های بدنی مانند خم شدن می تواند حالت تهوع را بدتر کند.
اجتناب از خم شدن به جلو می تواند فشار روی معده را کاهش دهد و علائم تهوع را بهبود بخشد.
صاف نشستن
صاف نگه داشتن بدن می تواند به هضم زودتر غذا کمک کند و ممکن است به رفع حالت تهوع کمک کند.
کنترل تنفس
نفس های عمیق با سرعت آهسته و ثابت، مدیتیشن تمرکزی و تکنیک های کنترل تنفس می تواند به کاهش احساس حالت تهوع کمک کند.
طب سوزنی یا طب فشاری
طب سوزنی و طب فشاری داروهای سنتی چینی برای تهوع و استفراغ هستند.
در طول طب سوزنی، یک درمانگر سوزن های نازکی را در نقاط خاصی از بدن فرو می کند.
در مقابل، طب فشاری با هدف تحریک همان نقاط بدن است اما به جای سوزن از فشار استفاده می کند.
هر دو تکنیک رشته های عصبی را تحریک می کند که سیگنال ها را به مغز و نخاع منتقل می کنند.
برخی معتقدند این سیگنال ها می توانند حالت تهوع را کاهش دهند.
استفراغ
استفراغ می تواند در برخی موارد به کاهش حالت تهوع کمک کند، مثلاً زمانی که حالت تهوع ناشی از مسمومیت غذایی یا الکل است.
با این حال، استفراغ معمولاً تنها باعث تسکین کوتاه مدت می شود.
رایحه درمانی
رایحه درمانی می تواند به درمان حالت تهوع کمک کند. انواع روغن های مختلف از جمله لیمو، اسطوخودوس، بابونه، میخک و به ویژه رایحه درمانی نعناع فلفلی را امتحان کنید.
هوای تازه
باز کردن پنجره یا بیرون رفتن برای استشمام هوای تازه، می تواند به کاهش احساس تهوع کمک کند.
تغییرات رژیم غذایی برای کاهش تهوع
الگوهای غذایی مختلف و برخی غذاها ممکن است به کاهش حالت تهوع کمک کند.
اگر فردی مرتباً احساس تهوع میکند، می‌تواند برخی از عادات غذایی زیر را برای کمک به کاهش حالت تهوع اعمال کند:
خوردن وعده های غذایی منظم و کوچک
شستشوی دهان قبل و بعد از غذا خوردن
حداقل یک ساعت پس از صرف غذا، صاف بنشینید
غذا خوردن در اتاق خنک
خوردن مرغ یا غذاهای حاوی سویا
اجتناب از غذاهای تند، چرب یا سرخ شده
مصرف غذاهای ملایم و نرم، مانند تخم مرغ آب پز روی نان تست
اجتناب از غذاهای با بوی قوی
برای درمان حالت تهوع یا همان احساس نیاز به استفراغ، داروهای مختلفی در دسترس هستند: از جمله داروهای ضد تهوع و آنتی هیستامین ها.
داروهای ضد تهوع می توانند به رفع علائم تهوع کمک کنند. اما اغلب دارای عوارض جانبی مانند خواب آلودگی هستند.
برخی از افراد ممکن است ترجیح دهند درمان های طبیعی و خانگی را برای تهوع کشف کنند.
خوردن غذاهای مختلف یا تغییر سایر عادات غذایی نیز به تسکین حالت تهوع کمک می کند.
اما چه زمانی باید برای درمان حالت تهوع به پزشک مراجعه کنیم؟
