برای درمان و عمل برداشتن گوشت اضافه مقعدی می توانید به متخصص گوارش و یا جراح عمومی مراجعه کنید. بهترین کار مراجعه به کلینیک درمان بیماری های مقعد با لیزر می باشد. در این کلینیک ها پروسه تشخیص و درمان در یک روز انجام می شود و نیازی به مراجعه جداگانه برای ویزیت و تشخیص و درمان در چند جلسه نمی باشد.
تشخیص گوشت اضافه مقعدی
برای تشخیص بیرون زدگی گوشت اضافه مقعدی:
پزشک احتمالاً یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. در طول این معاینه، ممکن است از شما خواسته شود که لباس زیر خود را درآورید و به پهلو دراز بکشید. پزشک ممکن است یک معاینه بصری انجام دهد و به مقعد نگاه کند.
همچنین ممکن است معاینه مقعدی انجام شود و پزشک انگشت خود را وارد راست روده کنند تا توده ها یا برآمدگی ها را احساس کند.
اگر برای تشخیص نیاز به اطلاعات بیشتر باشد، ممکن است برای رد هرگونه بیماری یا نگرانی زمینه ای رکتوم مانند سرطان، از یکی از دو روش آنوسکوپی و سیگموئیدوسکوپی برای بررسی داخل دهانه مقعد و راست روده استفاده شود.
ممکن است پزشک یک نمونه بافت یا بیوپسی نیز بگیرد و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستد.
پس از تشخیص، پزشک درباره گزینه‌های درمانی و اینکه آیا آن ها را بردارید یا بهتر است به حال خود رها کنید، با شما صحبت میکند.
علت گوشت اضافه مقعدی
پوست مقعد و اطراف آن به دلیل اینکه باید در طول اجابت مزاج منبسط شود تا مدفوع بتواند دفع شود، اغلب شلتر از پوست سایر قسمتهای بدن است به همین دلیل حساس تر است و ممکن است در پی یک یبوست ساده نیز به این عارضه مبتلا شوید.
اگر رگ خونی نزدیک مقعد متورم یا بزرگ شود، می تواند منجر به هموروئید شود و پوست اضافی به بیرون زدگی و گوشت اضافه تبدیل می شود که ممکن است حتی پس از کاهش تورم هموروئید هم باقی بماند.
بیرون زدگی زائده گوشت اضافه مقعدی ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:
زور زدن به دلیل یبوست
بواسیر یا هموروئید
رابطه جنسی مقعدی
سرطان مقعد
پس از بهبود جای زخم شقاق مقعدی
اسهال
بلند کردن وسایل سنگین
ورزش شدید
بارداری
لخته شدن خون در داخل یا اطراف مقعد
تحریک یا اصطکاک بیش از حد مقعد
اگر هموروئید یا سایر بیماریهای عروق خونی در ناحیه مقعد داشته‌اید، ممکن است احتمال ایجاد گوشت اضافه مقعدی بیشتر باشد.
اگر به بیماری کرون یا بیماری التهابی روده مبتلا هستید، گوشت اضافه مقعد ممکن است به دلیل التهاب ایجاد شود.
علت گوشت اضافه مقعدی زنان چیست
زنان به دلیل بواسیر بارداری و تغییرات هورمونی در این دوران ممکن است بیشتر این عارضه را تجربه کنند. زایمان طبیعی نیز موجب فشار به این ناحیه و بیرون زدگی مقعدی می شود. یبوست بارداری در زنان یکی از علل اصلی ایجاد گوشت اضافه مقعدی در زنان است چرا که یبوست خود عامل بواسیر و شقاق در بارداری زنان می باشد.
با اینکه درد و مشکلات مقعدی اغلب آزاردهنده است ، اما ممکن است تمایلی به صحبت در مورد ناراحتی خود با پزشک نداشته باشید. احساس درد ، سوزش و خارش مقعـدی یکی از علائم رایج بسیاری از بیماری های خوش خیم و قابل درمان است و نباید از صحبت در مورد آن خجالت بکشید.
با اینکه درد و مشکلات مقعدی اغلب آزاردهنده است ، اما ممکن است تمایلی به صحبت در مورد ناراحتی خود با پزشک نداشته باشید. احساس درد ، سوزش و خارش مقعـدی یکی از علائم رایج بسیاری از بیماری های خوش خیم و قابل درمان است و نباید از صحبت در مورد آن خجالت بکشید.
مقعد آخرین قسمت روده است که در آن مدفوع از بدن شما خارج می شود.
مشکلات مقعدی می توانند ناراحت کننده باشند ، اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای پیشگیری و درمان آنها انجام دهید.
رژیم غذایی ، گوارش ، جنسیت ، ژنتیک و محیط عواملی هستند که می توانند بر سلامت مقعد شما تأثیر بگذارند.
مشکلات رایج عبارتند از خارش ، شقاق مقعـد ، عفونت و بواسیـر.
اگر درد شدید یا خونریزی از مقعد دارید ، به دنبال کمک پزشکی باشید.
بدون توجه به علت می خواهیم بدانید رژیم غذایی شما چگونه ممکن است باعث درد مقعد شما شود و اینکه چگونه ایجاد چند تغییر در آنچه می خورید ممکن است ناراحتی شما را کاهش دهد.
مقعد کجاست؟
کانال مقعد از چند سانتی متر آخر روده تشکیل شده است و مواد زائد (مدفوع) را ذخیره می کند. دهانه مقعد جایی است که مدفوع از بدن شما خارج می شود. در طول اجابت مزاج ، عضلات مقعد (اسفنکترها) شل می شوند تا مدفوع آزاد شود.
رژیم غذایی ، هضم غذا ، فعالیت جنسی و عوامل ژنتیکی و محیطی همگی در سلامت مقعد شما نقش دارند.
چه شرایطی بر مقعد تاثیر می گذارد؟
بسیاری از شرایط مختلف می توانند بر مقعد تاثیر بگذارند که در ادامه به آن ها می پردازیم :
شقاق مقعـد : پارگی های کوچک در پوشش مقعد که ممکن است در اثر دفع مدفوع سفت ایجاد شود. آنها همچنین می توانند پس از زایمان ، رابطه جنسـی یا اسهال مزمن ایجاد شوند. اکثر شقاق ها در عرض 1 تا 2 ماه با مراقبت از خود خوب می شوند ، مانند خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا ، نوشیدن مقدار زیادی آب و رعایت بهداشت مقعدی برای تمیز نگه داشتن شقاق.
آبسه مقعـدی : به معنی تجمع چرک و عفونت در زیر پوست اطراف مقعد است که با ایجاد تورم ، التهاب و درد بروز پیدا می کند. پزشک آبسه را با ایجاد برش و تخلیه چرک و با استفاده از بی حس کننده موضعی درمان می کند. ممکن است همزمان به آنتی بیوتیـک هم نیاز داشته باشید.
پرولاپس رکتوم : به خروج قسمت انتهایی روده یا همان رکتوم از مقعد گفته می شود. این ضایعه به علت تضعیف عضلات کف لگن ایجاد می شود. بیرون زدگی مقعد علاوه بر شکل ظاهری بد ، علائم دیگری را نیز به همراه دارد و زندگی فرد را به شدت تحت تاثیر خویش قرار می دهد. به همین دلیل درمان بیرون زدگی مقعدی برای بیماران مبتلا به این عارضه از اهمیت بالایی برخوردار است.
تست HPV یک تست غربالگری برای سرطان دهانه رحم است، اما این آزمایش به شما نمی گوید که آیا سرطان دارید یا خیر. در عوض، با این آزمایش، وجود HPV، ویروسی که باعث سرطان دهانه رحم میشود، در بدن شما مشخص می شود. انواع خاصی از ویروس اچ پی وی پرخطر هستند - از جمله انواع ۱۶ و ۱۸ که خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد.
دانستن اینکه آیا یک نوع اچ پی وی دارید که شما را در معرض خطر بالای سرطان دهانه رحم قرار می دهد یا خیر؟ به این معنی است که شما و پزشکتان بهتر می توانید در مورد مراحل بعدی درمان تصمیم بگیرید. این مراحل ممکن است شامل نظارت بر پیگیری، آزمایش بیشتر یا درمان سلول های غیر طبیعی باشد.
برخی از انواع HPV می‌توانند باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم، مقعد، واژن و گلو را افزایش دهند.
آزمایش HPV می‌تواند به تشخیص زودهنگام عفونت HPV کمک کند، که به نوبه خود می‌تواند به پیشگیری از سرطان از طریق غربالگری و درمان‌های مناسب کمک کند.
چه کسانی باید آزمایش HPV را انجام دهند؟
مرکز کنترل بیماری (CDC) ایالات متحده توصیه میکند که همه زنان بین سنین 21 تا 65 سالگی هر سه سال یکبار آزمایش HPV را انجام دهند.
زنان زیر 21 سال و زنان بالای 65 سال که سابقه جنسی دارند نیز ممکن است نیاز به آزمایش HPV داشته باشند.
آزمایش HPV چگونه انجام میشود؟
آزمایش HPV معمولاً به همراه تست پاپ اسمیر انجام میشود. در طول تست پاپ، سلول‌هایی از دهانه رحم شما با استفاده از یک سواب پنبه‌ای یا برس جمع‌آوری می‌شوند. این سلول‌ها سپس برای وجود HPV آزمایش می‌شوند.
آزمایش HPV چه احساسی دارد؟
آزمایش HPV هیچ‌گونه درد یا ناراحتی ایجاد نمی‌کند.
نتایج آزمایش HPV چه معنایی دارند؟
اگر آزمایش HPV شما منفی باشد:
این به معنای عدم وجود HPV در بدن شما در زمان آزمایش است.
شما باید طبق دستورالعمل‌های پزشک خود به غربالگری HPV ادامه دهید.
اگر آزمایش HPV شما مثبت باشد:
این به معنای وجود HPV در بدن شما در زمان آزمایش است.
نوع HPV که در شما یافت میشود تعیین میکند که چه اقدامات بعدی لازم است.
ممکن است لازم باشد آزمایش‌های دیگری مانند کولپوسکوپی یا بیوپسی انجام دهید.
چه کاری می‌توانم برای پیشگیری از HPV انجام دهم؟
بهترین راه برای پیشگیری از HPV واکسیناسیون است.
واکسن HPV برای دختران و پسران 9 تا 14 ساله و همچنین بزرگسالان جوان تا 26 سال در دسترس است.
شما همچنین می‌توانید با انجام اقدامات زیر خطر ابتلا به HPV را کاهش دهید:
داشتن تعداد محدودی از شرکای جنسی
استفاده از کاندوم
عدم سیگار کشیدن
اگر نگران HPV هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
آنها می‌توانند در مورد غربالگری و گزینه‌های پیشگیری از HPV با شما صحبت کنند.
عدد دقیقی برای تعداد دفعات اجابت مزاج وجود ندارد. فعالیت روده ای در هر فردی متفاوت است. برخی افراد روزانه ۱ تا ۲ بار اجابت مزاج دارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بیشتر یا کمتر داشته باشند.
شما هر روز (یا هفته) بسته به عوامل مختلف زیر، کم و بیش مدفوع خواهید کرد:
رژیم غذایی
سن
سطح فعالیت بدنی
علاوه بر این، اگرچه ظاهر و قوام مدفوع یک فرد می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما مدفوع اکثر افراد شکل گرفته، قهوه‌ای و نرم است.
علائم حرکات غیر طبیعی روده چیست؟
اگر مدفوع شما به ندرت به این شکل باشد (مثلاً همیشه سفت یا همیشه شل) یا اگر مرتباً حرکات روده‌ای دارید که هنگام دفع دردناک است یا پس از دفع، گرفتگی ایجاد میکند، ممکن است نشانه‌ای از مشکلات و بیماری های نشیمنگاهی مثل بواسیر بیرون زده باشد.
در این صورت، باید به پزشک مراجعه کنید و موارد احتمالی زیر بررسی شود:
سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)
بیماری کرون
کولیت اولسراتیو
بسیاری از افراد گاهی اوقات اسهال یا یبوست را تجربه می‌کنند که با چند راهکار خانگی برطرف می شود.
اجابت مزاج چیست؟
حرکات روده برای دفع مدفوع، روش بدن برای خلاص شدن از شر مواد زائدی است که هیچ کاربردی در بدن ندارند. اگرچه ممکن است اینطور به نظر نرسد، اما مدفوع حدود سه چهارم آب دارد. باقیمانده آن مجموعه‌ای از مواد است که شامل موارد زیر میشود:
باکتری‌ها
چربی‌ها
فیبر (غذاهای هضم نشده، از جمله آجیل و دانه‌ها)
ضایعات غذا
مخاط
نمک‌ها
یکی دیگر از اجزای مدفوع بیلی‌روبین است، ماده‌ای قهوه‌ای مایل به قرمز که نتیجه تجزیه کبد و مغز استخوان است. بیلی‌روبین چیزی است که باعث قهوه ای شدن مدفوع می شود.
شما نیاز به دفع مدفوع دارید زیرا بدن از این طریق از شر مواد زائد خلاص میشود. اگر برای چند روز مدفوع نکنید، این مواد زائد در روده بزرگ جمع می‌شوند و دچار یبوست می‌شوید. به همین دلیل است که دفع مدفوع برای سلامتی بسیار مهم است.
علت یبوست و اسهال چیست؟
یبوست و اسهال هر دو به دفع مدفوع مربوط هستند. یبوست به معنای فعالیت کم روده یا مشکل در دفع مدفوع است، اسهال به مدفوع شل یا آبکی اشاره دارد. عوامل مختلفی می‌توانند هر دو را تحریک کنند:
رژیم غذایی
عدم تحمل غذایی
داروها
شرایطی که بر دستگاه گوارش تاثیر می‌گذارند
صرف نظر از علت اصلی، یبوست و اسهال زمانی رخ می‌دهند که انقباضات روده یا سرعت می‌گیرند یا کند می‌شوند. انقباضات روده به حرکت مدفوع در روده بزرگ کمک می‌کنند. اما گاهی اوقات، عضلات بیش از حد یا خیلی کم منقبض می‌شوند. اسهال زمانی اتفاق می‌افتد که این عضلات بیش از حد معمول منقبض می‌شوند، در حالی که یبوست زمانی اتفاق می‌افتد که به اندازه کافی منقبض نمی‌شوند.
نکاتی برای داشتن اجابت مزاج راحت‌تر
دفع مدفوع تا حدی فیزیکی و تا حدی ذهنی است. اگر اجابت مزاج راحتی ندارید، رعایت به این نکات کمک کننده است:
فیبر بخورید
خوردن غذاهایی با فیبر فراوان، به ویژه فیبر محلول، بسیار مهم است. سعی کنید حداقل ۲۵ تا ۳۱ گرم فیبر در روز دریافت کنید. فیبر به مدفوع حجم می‌دهد و روده را تحریک میکند. باید مقدار آن را به تدریج افزایش دهید، تا دستگاه گوارش بتواند با افزایش فیبر در حین نوشیدن آب فراوان سازگار شود. در غیر این صورت، ممکن است باعث یبوست شود.
منابع خوب فیبر عبارتند از:
لوبیا و عدس
کلم بروکلی
انواع توت و سیب
آووکادو
نان یا غلات سبوس‌دار
میوه‌های خشک
آجیل
اگر فیبر کافی در رژیم غذایی خود ندارید می توانید از مکمل های فیبر مثل پوسته پسیلیوم استفاده کنید.
آب بنوشید
مصرف روزانه آب زیاد می‌تواند به هضم فیبر کمک کند و اجابت مزاج را آسان‌تر کند. یک نوشیدنی گرم مثل قهوه اول صبح می‌تواند به حرکت روده کمک کند. مصرف زیاد قهوه نیز می‌تواند باعث کم‌آبی بدن شود، بنابراین در مصرف آن زیاده‌روی نکنید.
غذاهای تحریک‌کننده را حذف کنید
برخی از غذاها باعث مدفوع شل و یا برعکس مدفوع سفت و یبوست می شوند. شناسایی و حذف آنها برای اجابت مزاج طبیعی مهم است. برای مثال مصرف غذاهای تند ممکن است در برخی افراد باعث یبوست شود و یا مصرف لبنیات و شیر در برخی دیگر ممکن است باعث دل پیچه و اسهال شود.
تحرک داشته باشید
بدن به طور طبیعی مدفوع را از طریق روده‌ها حرکت می‌دهد، اما ورزش و فعالیت فیزیکی می‌تواند به حرکت سریع‌تر آن کمک کند.
طبق گفته انجمن قلب آمریکا:
150 دقیقه فعالیت متوسط هفتگی می‌تواند هضم و حرکات روده را حتی در فواصل کوتاه بهبود بخشد.
حتی ورزش سبک، مانند پیاده‌روی، دویدن، دوچرخه‌سواری یا یوگا، می‌تواند جریان خون را افزایش داده و حرکات روده را تحریک کند.
حالت قرارگیری بدن در دستشویی را تغییر دهید
تغییر زاویه پاها، زاویه روده بزرگ را تغییر می‌دهد. استفاده از زیرپایی توالت فرنگی به شما کمک میکند تا اجابت مزاج راحت‌تر و موثرتری داشته باشید.
یک زیرپایی کوچک تهیه کنید و وقتی در توالت هستید، پاهای خود را روی آن قرار دهید. این کار شما را در حالت تقریباً چمباتمه قرار می‌دهد که کمک می کند بدون فشار آوردن، مدفوع کنید.
حرکات روده خود را در نظر داشته باشید
یک ارتباط ذهنی-جسمی با اجابت مزاج وجود دارد. ایجاد یک برنامه منظم برای اجابت مزاج می‌تواند به شما کمک کند، اما همچنین به بدن خود گوش دهید وقتی که احساس نیاز می‌کنید. سعی کنید فعالیت‌های تسکین‌دهنده مانند حرکات کششی نشسته را انجام دهید
حرکات روده برای ایجاد اجابت مزاج راحت تر به غذا، مایعات و آرامش نیاز دارند. اگر این نکات را امتحان کردید و علائم شما بهبود نیافت و یبوست یا اسهال بیش از یک هفته ادامه داشت و به الگوی ثابت مدفوع تبدیل شد، باید به پزشک مراجعه کنید.
گرفتگی مقعد یا پروکتالژیا فوگاکس به انگلیسی: Proctalgia Fugax (به معنی درد مقعدی با علت ناشناخته) یکی از دردهای مقعدی است که برای هر فردی ممکن است پیش بیاید و به زن یا مرد بودن ارتباطی ندارد. گرچه تا قبل از بلوغ احتمال کمی دارد که فردی دچار آن شود. اسپاسم مقعدی می تواند دلایل احتمالی متفاوتی داشته باشد و تا به حال علت دقیق آن مشخص نشده است.
پروکتالژیا فوگاکس با گرفتگی مقعد چیست؟
گرفتگی مقعد که در پزشکی با اصطلاح Proctalgia fugax شناخته می شود یکی از دردهای ناگهانی مقعد (شبیه به درد چسبیدن چاقو به راست روده) است که دلیل خاصی ندارد و دردی که فرد تجربه می کند به خاطر اسپاسم ناگهانی عضلات اسفنکتر مقعد است که از چند ثانیه تا چند دقیقه ممکن است طول بکشد.
Proctalgia fugax درد یا گرفتگی است که در اطراف باسن و راست روده احساس می شود. رکتوم آخرین قسمت روده بزرگ است که به مقعد ختم می شود.
به غیر از گرفتگی عضلات اسفنکتر، اسپاسم عضلات کف لگن و یا راست روده هم می تواند موجب پروکتالژیا شود که با درد شدید و تیر کشیدن رکتوم یا انتهای راست روده همراه است.
گرفتگی مقعد می تواند بدون هیچ نشانه ای و ناگهانی شروع شود. گاهی درد آن به قدری شدید است که فرد را از خواب شبانه بیدار می کند و اگر چند قدم راه برود یا دفع گاز روده داشته باشد ممکن است پس از دقایقی درد آن برطرف شود. سایر علائم درازمدت آن عبارتند از ناراحتی ناشی از نشستن طولانی مدت و اجابت مزاج دردناک.
علت بی حسی مقعدی
همانطور که ابتدای مطلب گفته شد، گرفتگی مقعد یا پروکتالژیا فوگاکس به معنی درد مقعدی بدون علت است و در واقع دلیل مشخصی برای این عارضه وجود ندارد.
اما می توان گفت علت اسپاسم یا گرفتگی که فرد تجربه می کند، به خاطر سفت شدن ناگهانی عضلات اسفنکتر یا کانال رکتوم می باشد.
علل از فردی به فرد دیگر متفاوت است و نیاز به رویکردهای متفاوتی برای درمان دارد. سایر شرایط در ناحیه آنورکتال ممکن است باعث اسپاسم هایی شوند که به نظر می رسد شبیه به اسپاسم مقعدی هستند، اما به عنوان مسائل جداگانه تشخیص داده شده و درمان می شوند. گاهی اوقات یک بیماری زمینه ای باعث ایجاد گرفتگی مقعد می شود و درمان آن عارضه، علائم پروکتالژیا فوگاکس را تسکین می دهد.
موارد زیر می توانند به عنوان محرک و تشدید کننده اسپاسم مقعدی در نظر گرفته شوند:
هنگام دفع مدفوع
دوران عادت ماهانه و قاعدگی
ضربات ناگهانی
یبوست
استرس و اضطراب
کسانی که سندروم روده تحریک پذیر یا IBS دارند.
بیماری های مقعدی مثل بواسیر، شقاق و یا فیستول
همچنین اسپاسم زودگذر مقعدی ممکن است در طی مراحل درمان هموروئید مانند اسکلروتراپی هم رخ دهد.
تفاوت اسپاسم مقعد با درد مقعدی و نحوه تشخیص آن
به دلیل اسپاسم های زودگذر و ناگهانی که در این عارضه رخ می دهد، تشخیص برای پزشک معمولاً کمی دشوار است ولی با توجه به شدت و مدت علائم آن، تشخیص داده می شود.
پزشک باید رکتوم را به طور کامل معاینه فیزیکی کند. اسپاسم مقعدی معمولاً درد ناگهانی و احساس تیر کشیدن مقعد است که در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه برطرف می شود اما درد مقعدی احساس درد مداوم در فرد است که می تواند نشانه مشکلات و بیماری های زیر باشد:
شقاق مقعدی یا شکاف و پارگی پوست اطراف مقعد
آبسه مقعدی
هموروئید یا بواسیر
زگیل تناسلی یا سایر بیماری های مقاربتی
اسهال و یبوست
بیماری التهابی روده یا کولیت اولسراتیو
باقی ماندن مدفوع سفت شده در رکتوم به دلیل یبوست
اسپاسم مقعدی ممکن است شبیه درد دیگری به نام سندرم لواتور باشد. در واقع Proctalgia fugax شکلی از سندرم لواتور است که هر دو شامل اسپاسم عضلات در ناحیه لگن هستند. پروکتالژیا فوگاکس موقتی است، اما انواع دیگر سندرم لواتور ممکن است چند روز طول بکشد.
تفاوت عمده دیگر محل درد است. درد ناشی از پروکتالژیا فوگاکس عمدتاً در رکتوم احساس می شود ولی درد ناشی از سندرم لواتور در کف لگن و در ران ها و باسن احساس می شود.
علائم سندرم لواتور معمولا در لگن بیشتر از علائم پروکتالژیا فوگاکس احساس می شود. ممکن است متوجه شوید که علائم هنگام نشستن بدتر می شود و هنگام ایستادن یا دراز کشیدن بهبود می یابد.
توجه به این نکته ضروری است که پروکتالژیا فوگاکس با سایر بیماری هایی که می توانند باعث درد مقعدی شوند (مانند هموروئید، شقاق مقعد و بیماری التهابی روده) متفاوت است.
علائم کیست مویی دنبالچه می تواند شامل درد، تورم، قرمزی و تخلیه چرک یا خون از ناحیه آسیب دیده باشد. این عارضه می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله رشد موهای زائد، بهداشت نامناسب و نشستن طولانی مدت یا فشار بر ناحیه مورد نظر باشد.
درمان سینوس پیلونیدال ممکن است شامل مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت، تخلیه آبسه یا جراحی برای برداشتن بافت آسیب دیده باشد. افراد مبتلا به سینوس پیلونیدال نیز ممکن است نیاز به اقداماتی برای جلوگیری از عود این بیماری داشته باشند، مانند تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه، اجتناب از نشستن طولانی مدت و از بین بردن موهای زائد با روشی به جز تیغ!
در حالی که سینوس پیلونیدال می تواند یک وضعیت دردناک و ناراحت کننده باشد، تشخیص و درمان سریع می تواند به کاهش علائم و عوارض کمک کند. اگر مشکوک به سینوس پیلونیدال هستید، مهم است که برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به دکتر کیست مویی مراجعه کنید.
علت کیست مویی
سینوس پیلونیدال می تواند یک بیماری مزمن و عود کننده باشد، به این معنی که حتی پس از درمان نیز می تواند عود کند. در برخی موارد، ممکن است برای برداشتن بافت آسیب دیده و جلوگیری از عود، عمل جراحی سرپایی کیست مویی لازم باشد.
عوامل متعددی می توانند در ایجاد کیست مویی نقش داشته باشند:
رشد موهای زائد: رشد موهای زائد ناحیه باسن می تواند باعث تحریک و عفونت شود.
بهداشت نامناسب: تمیز نکردن ناحیه باسن می تواند منجر به تجمع عرق، کثیفی و باکتری شود که می تواند در ایجاد کیست مویی نقش داشته باشد.
نشستن طولانی مدت: نشستن برای مدت طولانی، به خصوص روی سطوح سخت، می تواند به ناحیه باسن فشار وارد کند و به ایجاد سینوس پیلونیدال کمک کند.
سابقه خانوادگی: ممکن است یک مولفه ژنتیکی در سینوس پیلونیدال وجود داشته باشد، زیرا این بیماری در خانواده ها رایج است.
علاوه بر علائمی که قبلا ذکر شد، سینوس پیلونیدال همچنین می تواند باعث تب، خستگی و احساس ناخوشی عمومی شود. اگر این عارضه درمان نشود، می تواند منجر به ایجاد زخم یا آبسه مزمن شود که بهبود آن دشوار است.
تشخیص کیست مویی
سینوس پیلونیدال را می توان از طریق معاینه فیزیکی ناحیه آسیب دیده و همچنین از طریق آزمایش های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI تشخیص داد. گزینه های درمان به شدت علائم بیماری در فرد بستگی دارد، اما ممکن است شامل آنتی بیوتیک برای درمان عفونت، تخلیه آبسه یا جراحی برای برداشتن بافت آسیب دیده باشد. در طول معاینه، پزشک جراح عمومی یا متخصص پوست به دنبال علائم التهاب، قرمزی، تورم و تخلیه چرک یا خون از ناحیه آسیب دیده می باشد. سینوس پیلونیدال گاهی ممکن است با شرایط دیگری مانند جوش، آبسه یا عفونت پوست اشتباه گرفته شود.
درمان کیست مویی
درمان کیست مویی با توجه به شدت علائم عارضه توسط پزشک پیشنهاد می شود. موارد خفیف سینوس پیلونیدال ممکن است در خانه با اقداماتی مانند کمپرس گرم، نشستن در وان آب گرم و مصرف مسکن های بدون نسخه درمان شوند. با این حال، موارد شدیدتر اغلب نیاز به مداخله پزشکی دارند.
درمان پزشکی کیست مویی ممکن است شامل آنتی بیوتیک، تخلیه آبسه یا برداشتن بافت آسیب دیده با جراحی باشد. تخلیه آبسه می تواند به عنوان یک روش جراحی جزئی، یا در مطب به صورت سرپایی و یا در بیمارستان با بیهوشی انجام شود. در طول این عمل، پزشک یک برش کوچک در پوست ایجاد می کند تا چرک و عفونت آبسه را تخلیه کند.
جراحی برای برداشتن بافت آسیب‌دیده ممکن است برای موارد شدیدتر سینوس پیلونیدال یا موارد عودکننده‌ای که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند توصیه شود. روش جراحی ممکن است شامل برداشتن مجرای سینوسی و هر بافت عفونی و سپس بستن زخم با بخیه باشد. در برخی موارد، تکنیکی به نام فلپ ممکن است استفاده شود که شامل انتقال بافت سالم از قسمت دیگری از بدن به ناحیه آسیب دیده برای بهبود و ترمیم پوست آسیب دیده است.
لیزر درمانی به عنوان یک جایگزین کمتر تهاجمی برای جراحی سینوس پیلونیدال پیشنهاد شده است. لیزر کیست مویی نسبت به سایر روش های درمانی عوارض کمتری دارد و به صورت سرپایی در مطب قابل انجام است. در روش درمان کیست مویی با لیزر بیمار درد و خونریزی نداشته و می تواند به کارهای روزمره خود برسد.
پس از درمان، اقدامات لازم برای جلوگیری از عود کیست مویی ضروری است. مواردی مانند تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه، اجتناب از نشستن طولانی مدت و از بین بردن موهای زائد باشد. پزشک جراح شما راهنمایی های لازم را در مورد نحوه جلوگیری از بازگشت مجدد، مراقبت‌های بعد از عمل، از جمله نحوه مدیریت درد و ناراحتی و نحوه مراقبت از زخم جراحی ارائه می دهد که باید به درستی رعایت شود.
نحوه خوابیدن بعد از عمل کیست مویی
چند نکته کلی در مورد نحوه خوابیدن بعد از عمل کیست مویی آورده شده است:
به پهلو بخوابید: خوابیدن به پهلو می تواند به کاهش فشار روی ناحیه آسیب دیده و بهبودی کمک کند. اگر احساس درد یا ناراحتی دارید، می توانید از بالش برای کاهش فشار روی زخم جراحی استفاده کنید.
طبق دستور از داروهای مسکن استفاده کنید: پزشک شما ممکن است برای ناراحتی پس از جراحی داروی مسکن تجویز کند. حتما داروها را طبق دستور مصرف کنید.
زخم جراحی را تمیز و خشک نگه دارید: پیروی از دستورالعمل های پزشک متخصص تان در مورد نحوه مراقبت از زخم جراحی پس از جراحی بسیار مهم است. مواردی مانند تمیز و خشک نگه داشتن زخم، تعویض منظم پانسمان ها و اجتناب از فعالیت هایی باشد که می تواند باعث کثیف یا مرطوب شدن زخم شود.
از خوابیدن به پشت خودداری کنید: خوابیدن به پشت می تواند بر زخم جراحی فشار وارد کند و منجر به ناراحتی و تاخیر در بهبودی شود.
بیماری های مقاربتی یا sexually transmitted disease : STD به بیماری هایی گفته می شود که از طریق رابطه جنسی با فرد آلوده انتقال می یابد. بنابراین اگر با فردی که از سلامت جنسی او اطمینان ندارید رابطه مقعدی، دهانی و یا رابطه جنسی از راه واژن داشته باشید، ممکن است شما نیز در معرض ابتلا به این بیماری ها باشید.
رابطه جنسی بدون محافظت و پیشگیری، یکی از عوامل اصلی بروز شایع‌ترین بیماریهای مقاربتی است. در واقع، هرگونه رابطه جنسی بدون استفاده از کاندوم، می‌تواند منجر به انتقال عفونت‌هایی شود که می‌توانند بسیار خطرناک و پایدار باشند.
بیماری هایی مانند گنوره، کلامیدیا، سیفلیس، هرپس گندیده و زگیل مقعد ، همگی نمونه‌هایی از عفونت‌های تناسلی هستند که شایع ترین علت ایجاد آن ها رابطه جنسی پرخطر می باشد.
البته رابطه جنسی تنها دلیل این بیماری ها نبوده و در برخی مواقع شیر دادن مادر مبتلا و یا استفاده از سرنگ های آلوده نیز می تواند موجب انتقال این بیماری ها شود اما همچنان بیشترین و شایع ترین دلیل ابتلا به عفونت های مقاربتی (STIs)، روابط جنسی متنوع و بدون محافظت ذکر شده است.
در بیشتر مواقع این بیماری های نشانه و علامت خاصی ندارند و حتی ممکن است فرد خودش نداند که مبتلا شده است. به همین جهت انجام آزمایشات و چکاپ های دوره ای پس از شروع فعالیت های جنسی و همچنین تزریق دوزهای لازم واکسن اچ پی وی یا همان گارداسیل اهمیت بالایی دارد.
علائم بیماریهای مقاربتی در زنان و مردان می‌تواند بسیار متفاوت باشد و بسته به نوع بیماری ، متفاوت است. در ادامه به برخی از شایع‌ترین بیماریهای مقاربتی و علائم آنها در زنان و مردان پرداخته شده است:
عفونت های تناسلی باکتریایی (مانند کلامیدیا و سوزاک):
کلامیدیا و سوزاک هر دو عفونت‌های تناسلی باکتریایی هستند که می‌توانند در هر دو جنس مرد و زن رخ دهند و از طریق رابطه جنسی بدون محافظت انتقال پیدا کنند. این دو عفونت در اکثر موارد بدون علائم و نشانه‌های خاصی رخ می‌دهند، بنابراین بسیاری از افراد مبتلا به این عفونت‌ها از وجود آنها خبر ندارند.
علائم در مردان: درد و سوزش در زمان ادرار کردن، خارش و التهاب در ناحیه تناسلی، ترشحات خارج شده نامطبوع، درد و تورم در حین نزدیکی جنسی.
علائم در زنان: وجود واژینیت، درد و سوزش در زمان ادرار کردن، خارش و التهاب در ناحیه تناسلی، خونریزی غیر عادی پس از نزدیکی
عفونت های تناسلی ویروسی (مانند تبخال یا ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) و زگیل مقعد):
تبخال تناسلی یا هرپس سیمپلکس و زگیل مقعد هر دو عفونت ویروسی هستند که می‌توانند در نواحی تناسلی و مقعد رخ دهند. هر دو این عفونت‌ها معمولاً از طریق برخورد با پوست واژن، ناحیه تناسلی، مقعد، و دهان، یا از طریق رابطه جنسی بدون محافظت، انتقال پیدا می‌کنند.
در صورتی که فردی به هرپس یا تبخال تناسلی مبتلا باشد، می‌تواند با لمس محل تبخال ها و یا با قرار دادن آلت تناسلی در دهان شخص دیگر، این عفونت را به آن شخص منتقل کند. در صورتی که فردی به زگیل مقعد مبتلا باشد، می‌تواند با استفاده از دستمال کاغذی یا لوازم بهداشتی دیگری که به ناحیه مقعد می‌زند، و یا به طور مستقیم از طریق رابطه جنسی، این عفونت را به دیگران منتقل کند.
علائم در مردان: درد و سوزش در ناحیه تناسلی و شکم، ظاهر شدن برجستگی و زائده هایی در ناحیه مقعد، خارش و التهاب در ناحیه تناسلی، ترشحات غیر طبیعی.
علائم در زنان: درد و سوزش در ناحیه تناسلی و شکم، وجود توده و زائده هایی شبیه زگیل در مقعد و ناحیه تناسلی، خونریزی غیرعادی بعد از نزدیکی.
عفونت های قارچی (مانند کاندیدیازیس):
کاندیدیازیس یک نوع عفونت قارچی است که می‌تواند در ناحیه تناسلی و همچنین در دهان، گلو و پوست رخ دهد. این عفونت بیشتر در زنان و مردانی که رژیم غذایی نامناسبی دارند، دیابت دارند، باردار هستند، یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، رخ می‌دهد.
علائم کاندیدیازیس در ناحیه تناسلی شامل درد، سوزش، خارش، و التهاب در ناحیه تناسلی، وجود ترشحات سفید روشن و بدبو، و در یک بخش کوچکی از موارد، وجود زگیل پوسته‌دار و سفید در ناحیه تناسلی که به صورت پوسته‌ای و سفید رنگ در ناحیه تناسلی قابل مشاهده است، میشود.
در هر صورت، اگر شما یا همراه شما علائمی از این نوع بیماریهای مقاربتی دارید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. همچنین، بهتر است هرگونه رابطه جنسی بدون محافظت را از طریق استفاده از کاندوم ، جلوگیری کنید تا از بروز بیماریهای مقاربتی جلوگیری شود.
کاندوم تنها راه پیشگیری ؟
نمی توان گفت که استفاده از کاندوم بهترین گزینه است اما می توان گفت که کاندوم تنها راه مطمئن است. استفاده از کاندوم می‌تواند به حداقل رساندن ریسک ابتلا به بیماریهای تناسلی و انتقال آنها به دیگران کمک کند، اما نمی‌تواند به صورت کامل از این بیماری‌ها جلوگیری کند
استفاده از کاندوم می‌تواند باعث کاهش ریسک ابتلا به بیماری‌هایی مانند هرپس گندیده، سیفیلیس، کلامیدیا، گنوره، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، و HIV شود. با این حال، کاندوم نمی‌تواند از بیماری‌هایی مانند هپاتیت B و C که از طریق خون، مایعات و ترشحات بدن، و برخی محصولات پزشکی انتقال پیدا می‌کنند، جلوگیری کند.
بارداری و بیماری های مقاربتی؟
بارداری یک دوره حساس در زندگی یک زن است و افزایش ریسک ابتلا به بیماریهای آمیزشی می‌تواند برای مادر و نوزادش خطرناک باشد. برخی از بیماریهای آمیزشی می‌توانند از مادر به نوزاد منتقل شوند.بیماریهای آمیزشی می‌توانند از طریق خون، مایعات و ترشحات بدن منتقل شوند. در زیر به برخی از بیماریهای آمیزشی که ممکن است در طول بارداری مشکلاتی را ایجاد کنند، اشاره شده است:
سیفیلیس: سیفلیس یک بیماری ناشی از باکتری ترپونما پالیدوم است و می‌تواند به نوزاد از طریق خون مادر منتقل شود. در صورت عدم درمان، سیفلیس می‌تواند باعث مشکلات جدی در نوزاد شود.
هپاتیت B و C: هپاتیت B و C از طریق خون و مایعات بدن منتقل می‌شوند. در صورت بارداری، ممکن است نوزاد نیز به این بیماری‌ها مبتلا شود.
HIV: HIV از طریق خون و مایعات بدن منتقل میشود. در صورت بارداری، ممکن است نوزاد نیز به HIV مبتلا شود.
عفونت ادراری: عفونت ادراری می‌تواند در طول بارداری به سرعت پیشرفت کند و باعث مشکلاتی پیش از زایمان و نارسایی کلیه شود.
عفونت هرپس: هرپس از طریق تماس جنسی یا از مادر به نوزاد منتقل میشود. در صورتی که بارداری در هنگام ابتلا به هرپس رخ دهد، ممکن است نوزاد نیز به این بیماری مبتلا شود.
تمامی این بیماری ها ممکن است در بارداری به نوزاد نیز منتقل شوند به همین دلیل انجام تست های بیماری های آمیزشی، پیش از بارداری( حتی در صورتی که مادر بدون علامت می باشد) اهمیت زیادی دارد. در صورتی که در دوران بارداری متوجه ابتلا به هریک از این بیماری های آمیزشی شدید، برای به حداقل رساندن احتمال انتقال عفونت به نوزاد، انجام زایمان سزارین توصیه می شود.
بسیاری از این بیماری های مقاربتی از راه دهان هم امکان انتقال دارند البته به جز HIV. بنابراین بهتر است که اگر رابطه جنسی دهانی هم برقرار می کنید از کاندوم استفاده شود.
بسیاری از این بیماری ها می تواند از مادر باردار به جنین منتقل شود مثل سیفلیس یا زگیل تناسلی در صورت انجام زایمان طبیعی. پس انجام تست های غربالگری را در این دوران جدی بگیرید و به نوزاد خود آسیب وارد نکنید.
در مورد درمان بیماری های مقاربتی باید بدانید که درمان با استفاده از آنتی بیوتیک، عمل و یا جراحی می باشد که در این موارد هم اثراتی که بیماری بر بدن داشته از بین نمی رود و در مواردی مثل زگیل تناسلی یا ایدز هم هنوز هیچ راه درمانی وجود ندارد.
راه های تشخیص این بیماری ها معمولاً از طریق نمونه ادرار، معاینه فیزیکی، سواب مایعات بدن، آزمایش خون و … می باشد اما با توجه به این که بسیاری از این بیماری ها ممکن است بدون علامت باشند بهتر است پیشگیری های لازم را انجام دهید.
اگر از نظر جنسی فعال هستید لازم است بدانید که در خطر ابتلا به بیماری یا عفونت جنسی هستید و باید موارد زیر را رعایت نمایید:
پیش از برقراری رابطه جنسی از سلامت جنسی خود و شریک تان مطمئن شوید و اگر سابقه ابتلا به یک بیماری مقاربتی را در گذشته داشته اید احتمال اینکه به یک بیماری دیگر مبتلا شوید بیشتر است.
قبل از آغاز فعالیت های جنسی خود واکسن HPV و هپاتیت B را دریافت کنید.
قبل و بعد از هر رابطه آزمایش های لازم را انجام دهید و از شریک خود بخواهید او هم این کار را انجام دهد.
کاندوم یکی از بهترین راه های پیشگیری از این بیماری ها می باشد و از آن به درستی استفاده کنید.
روابط جنسی متعدد نداشته باشید و بهتر است با یک فرد مطمئن و سالم در یک رابطه طولانی مدت بمانید.
اگر مواد مخدر استفاده می کنید هرگز از سوزن مشترک برای تزریق استفاده نکنید. بسیاری از این بیماری ها مثل ایدز، هپاتیت B و هپاتیت C از این راه قابل انتقال هستند.
بواسیر (به انگلیسی: Hemorrhoids) یا هموروئید ، رگ‌های متورم در قسمت تحتانی رکتوم و مقعد هستند. بواسیر در نتیجه افزایش فشار وارده به ناحیه مقعد ظاهر می شود که عموماً در اثر زور زدن هنگام اجابت مزاج، چاقی، نشستن برای مدت طولانی، بلند کردن اجسام سنگین یا بارداری و زایمان ایجاد میشود.
بواسیر معمولاً زمانی دچار بیرون زدگی میشود که بافت همبند نگهدارنده آن ضعیف شود. بواسیر بیرونزده یک بیماری شایع اما ناراحت‌کننده تر است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
بواسیر بیرونزده و ترومبوزه هر دو از عوارض بواسیر هستند. بواسیر بیرونزده زمانی رخ می‌دهد که بافت متورم و ملتهب از مقعد بیرون می‌زند، در حالی که بواسیر ترومبوزه زمانی ایجاد میشود که لخته خون در بافت بواسیر تشکیل شود.
بواسیر بیرونزده ممکن است از مقعد بیرون زده و به داخل رانده شود، اما اگر درمان نشود، ممکن است ترومبوزه یا خفه شود. بواسیر ترومبوزه بسیار دردناک است.
While many people can manage the symptoms with lifestyle changes and over-the-counter treatments from their pharmacy, prolapsed haemorrhoids can be more severe and often require medical attention
در حالی که بسیاری از افراد می‌توانند علائم بواسیر را با تغییر سبک زندگی و درمان‌های بدون نسخه از داروخانه کنترل کنند، بواسیر بیرونزده می‌تواند شدیدتر باشد و اغلب نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
بواسیر می‌تواند داخلی (داخل رکتوم) یا خارجی (خارج از مقعد) باشد. بواسیر داخلی معمولاً قابل مشاهده نیست، در حالی که بواسیر خارجی قابل مشاهده است و می‌تواند ناراحتی زیادی ایجاد کند. اگر بواسیر داخلی به موقع درمان نشود و بزرگ شود، ممکن است از مقعد بیرون زده شود که به عنوان بواسیر داخلی بیرون زده شناخته میشود.
در موارد شدیدتر، بواسیر ممکن است ترومبوز شود یا پر از خون و لخته شود. در صورت عدم درمان، این نوع بواسیر بسیار بزرگ شده و درد قابل توجهی ایجاد میکند.
درمان خانگی بواسیر فقط در موارد خفیف بیماری موثر است و موجب کاهش درد و علائم می شود، اما در صورتیکه طی 7 الی 10 روز بیماری شما رو به بهبود نرفت و نتیجه ای حاصل نشد، نیاز به مراجعه به دکتر بواسیر است. زیرا روش‌های درمان خانگی بواسیر شاید بتوانند موقتا علائم را کاهش دهند، اما بیرون زدگی را درمان نمی‌کنند.
درمان بواسیر با 10 روش خانگی و دارویی | کلینیک پایتخت
چرا بواسیر بیرون می‌زند؟
دلایل مختلفی برای بیرون زدگی بواسیر وجود دارد، از جمله:
افزایش فشار در ناحیه مقعد
ضعیف شدن بافت مقعد
اجابت مزاج و دفع مدفوع سفت و سخت
افزایش فشار در ناحیه مقعد می‌تواند باعث تورم رگ‌ها شود و منجر به تشکیل بواسیر شود. این فشار می‌تواند در اثر زور زدن در حین اجابت مزاج، بارداری یا چاقی ایجاد شود. وقتی فشار بیش از حد زیاد میشود، رگ‌ها و بافت‌های مرتبط بزرگ می‌شوند و به بواسیر اجازه می‌دهد از مقعد بیرون بزند.
بافت ضعیف در ناحیه مقعد نیز می‌تواند منجر به بیرون زدگی بواسیر شود. در اثر پیری، آسیب یا زایمان بافت مقعد ضعیف می شود و در نتیجه منجر به تورم و بیرون زدگی رگ‌ها از مقعد میشود.
دفع سخت نیز می‌تواند منجر به بیرون زدن بواسیر شود. یبوست باعث سفت شدن مدفوع شده و باز و بسته شدن صحیح مقعد را دشوار می کند.
انواع بواسیر
بواسیر بیرونزده، اگرچه از مقعد بیرون زده و از بیرون ظاهر میشود، اما به عنوان بواسیر داخلی شناخته میشود. در ادامه انواع مختلف بواسیر را توضیح داده‌ایم:
بواسیر داخلی:
بواسیر داخلی در داخل کانال مقعد قرار دارد و قابل مشاهده نیست. باعث خونریزی مقعدی، خارش و ناراحتی می شود. بر اساس اندازه و علائم شان 4 درجه دارند.
درجه ۱ :
بواسیر داخلی درجه ۱، بواسیر داخلی است که بزرگ شده اما در داخل رکتوم باقی می‌ماند.
درجه ۲ :
بواسیر داخلی درجه 2 که از مقعد بیرون زده اما خود به خود کوچک میشود و به داخل می رود.
درجه ۳ :
بواسیر داخلی درجه 3 از مقعد بیرون زده است اما باید با دست به داخل رانده شود.
درجه ۴ :
بواسیر داخلی درجه 4 به طور دائم از مقعد بیرون زده است و با دست هم به داخل نمی رود.
بواسیر خارجی
بواسیر خارجی در خارج از مقعد قرار دارد و قابل مشاهده است. باعث درد و خارش شده و اغلب لخته خون ایجاد می کنند که به آن بواسیر ترومبوزه نیز می‌گویند.
بواسیر خارجی در ابتدا می‌تواند درد قابل توجهی ایجاد کند، اما معمولاً طی چند روز تا چند هفته خود به خود بهبود می‌یابد. درمان‌های موضعی و مسکن‌ها می‌توانند علائم را تسکین داده و باعث بهبود سریع‌تر شوند. بواسیر خارجی می‌تواند منجر به لخته خون دردناک در قسمت بیرونی مقعد شود. بواسیر ترومبوزه معمولاً در اثر ضربه جزئی ایجاد میشود و منجر به پارگی رگ خونی زیر پوست و آزاد شدن خون میشود که سپس لخته میشود و یک توده دردناک و حساس قابل لمس تشکیل می‌دهد.
علائم بواسیر بیرون زده
شایع‌ترین علامت بواسیر بیرون زده، برآمدگی یا توده‌ای است که از مقعد بیرون می‌زند.
سایر علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
دفع دردناک
خارش یا سوزش اطراف مقعد
خونریزی از مقعد
احساس تخلیه ناقص پس از دفع
احساس پری در رکتوم
ترشح مخاط از مقعد
تورم، التهاب و حساسیت در مقعد
درمان بواسیر بیرون زده با توجه به شدت افتادگی متفاوت است و ممکن است شامل داروها، تغییرات سبک زندگی، روش‌های کم‌تهاجمی یا جراحی باشد.
گزینه‌های درمانی برای افراد مبتلا به بواسیر بیرونزده چیست؟
گزینه‌های درمانی متعددی برای مبتلایان به بواسیر وجود دارد، از روش های خانگی و دارو و پماد گرفته تا روش های پزشکی مثل جراحی یا لیزر
روش های درمان هموروئید بیرون زده عبارتند از:
اصلاح سبک زندگی: از جمله افزایش فیبر غذایی، نوشیدن مایعات فراوان و اجتناب از زور زدن هنگام اجابت مزاج.
کرم‌ها و پمادهای موضعی: مثل پماد آنتی هموروئید، هیدروکورتیزون، لیدوکائین و …که می‌توانند به کاهش التهاب و ناراحتی کمک کنند.
داروهایی مانند: نرم‌کننده‌های مدفوع و کورتیکواستروئیدهای موضعی، برای کمک به کاهش التهاب و درد.
لیزر درمانی، رادیوفرکانسی یا انعقاد مادون قرمز، که می‌تواند به کوچک شدن بواسیر کمک کند.
الکتروتراپی: که از جریان الکتریکی سطح پایین برای کوچک کردن بواسیر استفاده میکند.
اسکلروتراپی: که شامل تزریق محلول شیمیایی به بافت بواسیر برای کاهش تورم و خونریزی است.
رابربند یا بستن رگ با کش لاستیکی نیز می‌تواند منجر به برداشتن بواسیر شود.
روش‌های جراحی شامل:
بستن شریان بواسیری (از جمله PPH یا منگنه) و هموروئیدکتومی است.
هموروئیدکتومی: در آن بافت بواسیر بریده میشود و پوست باقی مانده یا به هم دوخته میشود یا به حال خود رها میشود تا به طور طبیعی بهبود یابد.
نحوه درمان بواسیر بیرون زده در خانه
اولین قدم در درمان بواسیر بیرون زده، ایجاد تغییرات در سبک زندگی برای کاهش خطر ابتلا به آن در وهله اول است:
رژیم غذایی سالم، کم چرب و سرشار از فیبر، نوشیدن مقدار زیادی آب و ورزش منظم
هنگام اجابت مزاج از زور زدن خودداری کنید.
چندین بار در روز از حمام سیتز با نمک اپسوم استفاده کنید.
چندین بار در روز به مدت 10 تا 15 دقیقه کمپرس سرد روی ناحیه قرار دهید.
هنگام نشستن از یک بالشتک دونات شکل استفاده کنید.
از نشستن یا ایستادن طولانی مدت خودداری کنید.
از پماد یا شیاف بواسیر بدون نسخه استفاده کنید.
درمان‌های موضعی بدون نسخه برای بواسیر بیرونزده
نوع درمان به شدت علائم بستگی دارد. رایج‌ترین شکل درمان، پمادها یا کرم‌های موضعی است. این پمادها مستقیماً روی ناحیه آسیب‌دیده مالیده می شود تا تورم، خارش و ناراحتی را کاهش دهد.
از پمادهایی استفاده کنید که حاوی هیدروکورتیزون، اکسید روی یا لیدوکائین هستند. محصولاتی که حاوی مواد طبیعی مانند آلوئه ورا و فندق افسونگر هستند هم پیشنهاد می شود.
از شیاف‌های بدون نسخه نیز می توانید استفاده کنید. این شیاف‌ها در رکتوم قرار داده می‌شوند و به کاهش التهاب، تورم و سوزش کمک می‌کنند.
برخی از داروها، مانند ملین‌ها و نرم‌کننده‌های مدفوع، نیز می‌توانند به کاهش درد و ناراحتی ناشی از بواسیر بیرونزده کمک کنند.
در مواردی که تغییر سبک زندگی و روش های درمان خانگی نتیجه ندهد، درمان پزشکی برای برداشتن یا کوچک کردن خود بواسیر ضروری می باشد.
آیا برای از بین بردن هموروئید پرولاپس جراحی لازم است؟
بستگی به شدت بیرون زدگی بواسیر دارد. در برخی موارد، درمان های محافظه کارانه مانند تغییر سبک زندگی، اصلاح رژیم غذایی و داروهای موضعی ممکن است برای کاهش علائم کافی باشد.
درمان‌های کمتر تهاجمی و غیرجراحی اغلب در کلینیک‌های سرپایی مثل کلینیک پایتخت (مرکز تخصصی لیزر بیماری های نشیمنگاهی) بدون بیهوشی انجام میشود.
رایج‌ترین درمان‌های غیر جراحی بواسیر:
بستن با نوار لاستیکی (باندینگ): یک نوار لاستیکی در اطراف پایه بواسیر قرار می‌گیرد و خون‌رسانی به آن را قطع میکند. باعث میشود بواسیر کوچک شود و در نهایت بیفتد.
اسکلروتراپی بواسیر: شامل تزریق محلول شیمیایی به بواسیر برای کوچک شدن آن است.
انعقاد مادون قرمز بواسیر، درمان با لیزر و رادیوفرکانسی، همگی گرما تولید می‌کنند: گرمای تولید شده با استفاده از این دستگاه‌های مختلف می‌تواند رگ‌های خونی تغذیه‌کننده بواسیر را مسدود کند و در نتیجه آن را از بین ببرد.
روش های درمان بواسیر با جراحی تهاجمی بوده و می تواند عوارض بیشتری ایجاد کند، بنابراین ابتدا باید درمان های غیرجراحی انجام شود. اگر درمان‌های غیر جراحی مؤثر نبود، جراحی گزینه آخر است.
پیش از اینکه به بررسی غذاهای مفید و مضر برای بواسیر یا هموروئید بپردازیم و بگوییم که برای بواسیر چی خوبه یا چه چیزهایی برای بواسیر ضرر دارد، ابتدا به توضیح مختصری درباره این بیماری می پردازیم.
اگر می خواهید بدانید که بواسیر یا هموروئید چیست و چرا ایجاد میشود همراه ایران ناز باشید.
بواسیر چیست
بواسیر یکی از شایع ترین بیماری های نشیمنگاهی می باشد که باعث می شود بافت مقعد حالت و شکل طبیعی خود را از دست بدهد.
هموروئید وریدهای ملتهب و متورم در قسمت تحتانی راست روده است که معمولاً در اثر عواملی چون فشار و زور زدن، تنش و استرس، یبوست، بارداری و نشستن طولانی مدت ایجاد می شود.
علائم بواسیر ممکن است شامل خارش و سوزش ناحیه اطراف مقعد، خون قرمز روشن همراه با اجابت مزاج، ناراحتی هنگام نشستن به دلیل تورم داخل یا خارج کانال مقعدی باشد.
بسته به شدت و نوع هموروئید، گزینه های درمان هموروئید از داروهای بدون نسخه تا جراحی و لیزر متفاوت است.
نقش تغذیه در درمان بواسیر
همانطور که گفتیم یکی از دلایل اصلی بروز هموروئید یبوست و مدفوع سفت و سخت می باشد. یبوست هم در اثر رژیم غذایی نادرست و کم فیبر ایجاد می شود.
پس برای پاسخ به سوالاتی مانند چه چیزهایی برای بواسیر ضرر دارد؟ چه بخوریم تا بواسیر از بین برود؟ چه غذاهایی برای بواسیر خوب است؟
دشمن بواسیر و غذاهای مضر برای بواسیر؟ ابتدا باید بدانیم که راه پیشگیری و درمان یبوست از طریق تغذیه چیست و چه غذاها و خوراکی هایی را نباید مصرف کنیم یا اینکه کدام مواد غذایی را استفاده کنیم تا به یبوست دچار نشویم؟
با توجه به نقش کلیدی تغذیه در این بیماری با رعایت رژیم غذایی اصولی می توان در مراحل اولیه بواسیر از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
توجه داشته باشید که اگر بواسیر درمان نشود ممکن است به پرولاپس یا بواسیر خونی تبدیل شده و فرایند بهبودی و درمان را پیچیده تر نماید.
غذاهای مضر برای بواسیر
مصرف برخی از غذاها و خوراکی های فاقد فیبر در این دوران می تواند علائم بواسیر را شدت داده و باعث پیشرفت بیماری شود. بهتر است از غذاهای نفخ آور که فیبر زیادی هم ندارند پرهیز شود مانند:
فلفل قرمز: فلفل قرمز به دلیل داشتن کاپسایسین با توجه به مزایایی که دارد ولی برای افراد مبتلا به بواسیر مضر بوده و بهتر است مصرف نشود.
فلفل قرمز روی نورون های عصبی اثر گذاشته و موجب تحریک بیماری و انتقال حس درد به فرد می شود.
مصرف گوشت قرمز و چربی: روغن های جامد و نباتی و همچنین گوشت قرمز ممکن است یبوست را تشدید کرده و بهتر است مصرف نشود و به جای آن از روغن زیتون و روغن های طبیعی استفاده شود.
روغن‌هایی مانند روغن زیتون، آفتابگردان و آووکادو می‌توانند به بهبود وضعیت بواسیر کمک کنند و کاهش التهاب و خشکی مقعد را فراهم کنند.
مصرف الکل و سیگار : الکل با منبسط کردن عروق باعث گشاد شدن آن ها شده و در نتیجه عروق بواسیری را هم ملتهب تر کرده و باعث تشدید هموروئید می شود.
سیگار کشیدن نیز باعث کاهش جریان خون در بدن شده و درمان را سخت تر می کند.
ملین و مسهل ها : اگر برای درمان یبوست ملین استفاده می کنید باید حتما تحت نظر پزشک باشد.
زیرا استفاده بیش از حد از ملین ها نیز باعث اسهال اختلال در روند درمان می شود.
مصرف زیاد فیبر: اگر بیش از حد از خوراکی های حاوی فیبر بالا استفاده کنید باعث افزایش حجم مدفوع می شود و از آنجایی که فیبر در بدن هضم نمی شود با افزایش حجم مدفوع درد بواسیر هم بیشتر می شود.
مصرف زیاد نمک و خوراکی های شور: در حالت عادی هم نمک زیاد برای بدن خوب نیست اما برای افراد مبتلا به بواسیر مضر تر است زیرا سدیم باعث کم آبی بدن و در نتیجه یبوست شده و همچنین نفخ را در پی دارد.
لبنیات: مصرف زیاد لبنیات نیز باعث نفخ و گاز شکمی شده و درد بواسیر را برای فرد مبتلا افزایش می دهد.
قهوه: مصرف قهوه نیز موجب کم آبی بدن و یبوست می شود و علائم هموروئید را تشدید می کند.
چه غذاهایی برای بواسیر خوب است
بواسیر معمولاً در اثر مصرف مواد غذایی نامناسب و یبوست ایجاد می شود. در واقع طولانی شدن یبوست موجب افزایش فشار به مقعد شده و هموروئید تشدید می شود.
بهتر است در رژیم غذایی خود مواد غذایی حاوی فیبر را گنجانده و یا از ملین های طبیعی استفاده کنید. در ادامه با غذاهای مفید برای بواسیر آشنا می شویم:
آب: مصرف روزانه حداقل هشت لیوان آب لازم و ضروری است. مصرف آب کافی از یبوست جلوگیری نموده و باعث نرم شدن مدفوع می شود.
همچنین برای عملکرد صحیح فیبر در بدن، آب کافی لازم است تا فیبر بتواند تاثیر خودش را نشان دهد.
ویتامین ها : ویتامین K برای منعقد کردن خون موثر است و در درمان هموروئید نیز لازم است.
سبزیجات دارای برگ سبز رنگ مثل اسفناج، کاهو، کلم پیچ و … این ویتامین را دارا هستند.
ویتامین C نیز با کم کردن التهاب ناشی از بواسیر در احیا و ترمیم بافت های آسیب دیده هموروئید موثر می باشد.
برای شروع مصرف آن بهتر است از دوز پایین استفاده کنید تا موجب اسهال نشود.
ملین ها : اگر از مواد غذایی حاوی فیبر گیاهی استفاده نمیکنید مصرف ملین هایی مانند پسیلیوم یا اسفرزه به شکل حل شده در آب روزانه 1 الی 3 قاشق غذا خوری موثر می باشد.
منیزیم: منیزیم هم ملین بوده و باعث نرم شدن مدفوع می شود و هم برای حفظ آب روده موثر است.
میوه های حاوی فیبر: میوه هایی مانند توت فرنگی، تمشک، شاه توت، گیلاس و … به دلیل داشتن فیبر موجب بهبود التهاب و تقویت عروق خونی شده و در درمان بواسیر موثر است.
در میان توت ها هرچه رنگ توت تیره تر باشد یعنی مقدار آنتی اکسیدان یا فلاونوئیدها در آن بیشتر است.
استفاده از مواد طبیعی ضد التهاب: گیاهانی مانند آلوئه ورا، چای سبز و زنجبیل می‌توانند خواص ضد التهابی داشته باشند و به بهبود وضعیت بواسیر کمک کنند.
فصل تابستان به معنای گذراندن زمان بیشتر در فضای باز و تفریحات تابستانی است. با این حال، افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید، حشرات و گیاهان سمی می‌تواند باعث ایجاد برخی مشکلات پوستی مثل التهاب، حساسیت و بثورات دردناک شود. خوشبختانه، چند راهکار ساده وجود دارد که افراد می‌توانند برای جلوگیری از بثورات ناخواسته به کار بگیرند تا با خیال راحت تفریحات تابستانی را بگذرانند. آفتاب سوختگی پوست می‌تواند لذت تابستان را از بین ببرد. یادگیری نحوه جلوگیری از این مشکلات پوستی در تابستان، برای پیشگیری از این عوارض اهمیت دارد.
1- جوش‌های آکنه
می‌توانید در هر زمانی از سال آکنه را تجربه کنید، اما در تابستان به دلیل افزایش دما، این مشکل بسیار شایع‌تر است. عرق روی پوست با باکتری‌ها و چربی مخلوط میشود و منافذ پوست را مسدود میکند و منجر به جوش میشود. افرادی که پوست چرب و مستعد آکنه دارند، در ماه‌های گرم تابستان جوش‌های بیشتری را تجربه می‌کنند، بنابراین لازم است اقدامات احتیاطی خاصی را برای جلوگیری از این مشکل در وهله اول انجام دهند.
درمان:
از یک پاک‌کننده حاوی اسید سالیسیلیک استفاده کنید، این محصول تولید چربی بیش از حد روی صورت شما را کنترل میکند و در نتیجه به از بین بردن آکنه کمک میکند.
پیشگیری:
از محصولات مراقبت از پوست و آرایش غیر کومدوژنیک استفاده کنید زیرا منافذ پوست را مسدود نمی‌کند و همچنین از آکنه و جوش جلوگیری میکند.
عرق را با یک حوله یا پارچه تمیز از روی پوست خود پاک کنید.
لباس‌های عرق کرده و کلاه‌ها را قبل از پوشیدن مجدد بشویید.
از ژل آلوئه ورا برای آرام کردن خارش و التیام برجستگی های روی پوست استفاده کنید.
از محصولات ضد جوش روی صورت، گردن، پشت و سینه خود استفاده کنید.
از پمادهایی مثل پماد تریامسینولون با مشورت پزشک استفاده کنید.
تریامسینولون ان ان لک های پوستی که در اثر تغییرات هورمونی، آفتاب سوختگی و یا حساسیت ایجاد می شوند را کمرنگ تر کرده و التهاب و قرمزی آن را کاهش می دهد. تریامسینولون به طور بالقوه می تواند التهاب مرتبط با اشکال خاصی از جوش و آکنه مانند آکنه کیستیک و آکنه التهابی را کاهش دهد.
وقتی هوای بیرون گرم است، عواملی مثل آفتاب گرفتن یا سولار رفتن، باعث میشود پوست حساس تر، خشک تر و آسیب پذیرتر شود. بنابراین مصرف مرطوب کننده مناسب پوست در این شرایط اهمیت بیشتری دارد.
بلافاصله پس از آفتاب گرفتن، با آب تمیز و یک پاک‌کننده ملایم یا شامپو بدن مخصوص، دوش بگیرید.
قبل از بیرون رفتن، از ضد آفتابی استفاده کنید که SPF 30+ و مقاومت در برابر آب را داشته باشد.
با آب ملایم دوش بگیرید و حمام کنید، نه با آب داغ.
ظرف 5 دقیقه پس از دوش گرفتن، مرطوب‌کننده بدون عطر بزنید.
3-فولیکولیت
هر مویی از بدن شما از روزنه‌ای به نام فولیکول رشد میکند. وقتی فولیکول‌ها عفونی شوند، دچار فولیکولیت می‌شوید. فولیکول‌های موی عفونی شبیه جوش به نظر می‌رسند، اما معمولاً خارش‌دار و حساس هستند. برای کاهش خطر ابتلا به فولیکولیت در تابستان:
بلافاصله پس از تمرین، لباس‌های تنگ ورزشی را عوض کنید و دوش بگیرید.
از وان آب گرم و جکوزی دوری کنید. بسیاری از افراد از وان آب گرم دچار فولیکولیت می‌شوند.
هنگامی که هوا گرم و مرطوب است، لباس‌های نخی و گشاد بپوشید.
4- بثورات ناشی از عرق سوز شدن
عرق سوز فقط مخصوص نوزادان نیست. بزرگسالان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد، به خصوص در شرایط گرم و مرطوب.
Heat rash occurs when sweat is trapped in the skin. Symptoms can range from small blisters to deep, inflamed lumps. Some forms of heat rash are very itchy.
بثورات حرارتی زمانی رخ می دهد که عرق در پوست به دام می افتد. علائم می تواند از تاول های کوچک تا توده های عمیق و ملتهب متغیر باشد. برخی از انواع بثورات حرارتی بسیار خارش دار هستند.
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/heat-rash/symptoms-causes/syc-20373276
اگر غدد عرق مسدود شود، عرق نمی‌تواند خارج شود و زیر پوست جمع میشود در نتیجه باعث بثورات و برآمدگی‌های ریز و خارش‌دار میشود. وقتی این برآمدگی‌ها میترکند و عرق آزاد می‌کنند، بسیاری از افراد احساس خارش روی پوست خود می‌کنند.
هر کاری که بتوانید برای جلوگیری از تعریق زیاد انجام دهید:
لباس‌های سبک و گشاد از جنس پنبه بپوشید.
در خنک‌ترین ساعات روز در فضای باز یا در معرض تهویه مطبوع ورزش کنید.
با استفاده از پنکه، دوش آب سرد و تهویه مطبوع، پوست خود را خنک نگه دارید.
5- آلرژی به آفتاب
شرایط زیر، ممکن است باعث شود هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب کهیر یا تاول بزنید:
مصرف داروهای خاص
حساسیت به آفتاب (معمولاً در خانواده ارثی است)
اگر به آفتاب آلرژِی دارید، روی پوست بدون پوشش، برآمدگی‌های قرمز، پوسته پوسته و بسیار خارش‌دار خواهید دید. برخی افراد نیز تاول می‌زنند.
برای جلوگیری از واکنش آلرژیک پوستی ناشی از آفتاب:
داروهای خود را بررسی کنید یا با داروساز مشورت کنید.
داروهایی که می‌توانند باعث واکنش آلرژیک به آفتاب شوند شامل کتوپروفن (موجود در برخی از داروهای مسکن) و آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین، داکسی سایکلین و مینوسیکلین هستند. اگر دارو علت آلرژی است، از آفتاب دور بمانید.
از پوست خود در برابر آفتاب با استفاده از کرم ضد آفتاب محافظت کنید.
6- خارش شناگر
به عنوان "خارش حلزون" نیز شناخته میشود، بثورات خارش‌داری است که پس از شنا کردن یا راه رفتن در دریا و سایر آب‌ها ظاهر میشود. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که انگل‌های موجود در آب به پوست نفوذ می‌کنند و باعث ایجاد لکه‌های قرمز ریز در مناطقی می‌شوند که لباس آنها را نمی‌پوشاند. گاهی اوقات، کهیر و تاول‌های شدیداً خارش‌دار ممکن است ظاهر شوند.
کودکان به ویژه مستعد ابتلا به این بیماری هستند زیرا تمایل دارند در آب‌های کم‌عمق و گرم‌تر بمانند، جایی که این انگل‌ها تمایل به تجمع و تکثیر بیشتر دارند.
نکاتی برای جلوگیری از خارش شناگران:
از آب‌های راکد و آلوده که دمای بالایی دارند، دوری کنید. وقتی آب آلوده است، ممکن است علامتی ببینید که به شما می‌گوید از آب دور بمانید، یا ممکن است در مورد کسی بشنوید که اخیراً پس از بودن در آب دچار بثورات خارش‌دار شده است. هشدارها را جدی بگیرید و از آن دوری کنید.
پس از خارج شدن از آب، پوست خود را به سرعت با حوله خشک کنید. انگل‌ها زمانی شروع به لانه‌سازی می‌کنند که آب روی پوست شروع به تبخیر کند، نه زمانی که در آب هستید، بنابراین با حوله خود را پاک کنید.
پیشگیری: پوست را خشک نگه دارید، لباس ها را مرتب عوض کنید، از لباس های تنگ خودداری کنید، در صورت مستعد عفونت از پودرها یا کرم های ضد قارچ استفاده کنید
راهکارهای پیشگیری از مشکلات پوستی در هوای گرم
درمان بثورات گرمایی خفیف، خنک کردن پوست و جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گرمایی است که باعث ایجاد این بیماری شده است. هنگامی که پوست خنک شود، بثورات گرمایی خفیف به سرعت از بین می‌روند.
این دستورالعمل‌های کلی را دنبال کنید:
از ساییدن پوست خودداری کنید.
از پاک‌کننده‌های ملایم استفاده کنید.
از مالیدن مستقیم لوسیون‌ها یا پمادهای آرایشی روی بثورات خودداری کنید.
برای تمیز کردن از آب گرم (نه داغ) استفاده کنید.
استفاده از هرگونه لوازم آرایشی یا لوسیونی که اخیراً استفاده کرده‌اید را متوقف کنید
تا حد امکان ناحیه آسیب‌دیده را در معرض هوا قرار دهید.
لوسیون دارویی کالامین و همچنین کرم هیدروکورتیزون (1%) بدون نسخه را برای انواع درماتیت تماسی امتحان کنید.
