گروه ترجمه - روزنامه نيويورکتايمز در مقالهاي به قلم ديويد اي.سنگر در تاريخ 11 آوريل 2001 (22 فروردين) به اوضاع بحراني ليبي و سردرگمي سياسي آمريکا در قبال اين کشور پرداخته و مينويسد سه هفته از دستور باراک اوباما براي اعزام نيرو به ليبي و دفاع از غيرنظاميان ميگذرد و دولت آمريکا متعهد شده است که از کشتار غيرنظاميان توسط وفاداران معمر قذافي جلوگيري خواهد کرد. در واقع، چنين اميدي وجود داشت که با بمباران هوايي و عدم مداخله نيروهاي زميني ميتوان به يک پيروزي برقآسا دست يافت؛ اما آنچه اکنون شاهد هستيم، بسيار نگرانکننده است. حال که نيروهاي قذافي با حملات متعدد خود چنين اوضاع دشواري را در ليبي به وجود آوردهاند، آيا اوباما ميتواند با اين بنبست کنار بيايد؟
نويسنده در ادامه آورده است: هيلاري کلينتون، وزير خارجه آمريکا به پرسشي در مورد پذيرش پيشنهاد اتحاديه آفريقا براي حفظ کنترل قذافي بر بخشي از کشور، اينگونه پاسخ داد: «دولت ليبي بايد اجازه انتقال غذا، آب و برق را به شهرها بدهد و از نظر من شرايط پيشنهادي اتحاديه آفريقا قابل بحث و مذاکره نيست و هيچ چيز بدون کنار رفتن قذافي از قدرت حل و فصل نخواهد شد».
نويسنده در ادامه ميافزايد: وضعيت ليبي به اين دليل براي آمريکا بنبست به شمار ميرود که دولت آمريکا خود را در برزخ ميبيند. از طرفي شورشيان به تنهايي قادر به تغيير رژيم نيستند و از طرف ديگر آمريکا و ناتو از وقوع جنگ داخلي در صورت تداوم حملات نگران هستند. در صورتي که جنگ داخلي در ليبي به وجود آيد، اوباما با موجي از انتقادات روبهرو ميشود که: دولت آمريکا بسيار دير وارد جنگ شد و در مورد جنبش مخالفان که بسيار بيتجربه و غيرسازمانيافته بودند، بزرگنمايي صورت گرفت.
نويسنده در پايان آورده است: سرنگوني قذافي و انتقال قدرت به مردم ليبي بهترين نتيجهاي است که ميتوان براي ليبي رقم زد. هرچند کاخ سفيد خواستار سرنگوني قذافي است، اما همچنان پافشاري ميکند که اقدام نظامي در ليبي تنها به منظور حفاظت از غيرنظاميان صورت گرفته و در واقع سازمان ملل در قطعنامه خود مجوز سرنگوني قذافي را نگنجانده بود. اوضاع ليبي دو گزينه را پيش روي اوباما قرار داده است: نخست، وقوع جنگ داخلي جدي در ليبي براي ماهها و سالها و در نتيجه افزايش هزينههاي نظامي و دوم، مداخله عميقتر به طور مستقيم يا از طريق ناتو و ورود به سومين جنگ عليه کشوري مسلمان.
منبع : بصیرت