دو مورد از اين ژنها در سلول هاي مغزي بعنوان بخشي از فرايند بازيافت زباله مورد استفاده قرار مي گيرد. ژن سوم نقش شناخته شده ديگري ندارد.
نتايج اين تحقيقات در نشريه پزشکي نيوانگلند منتشر شده است.
دکتر جيمز باتي مدير موسسه ملي ناشنوايي و اختلالات ارتباطي مي گويد: اين نخستين مطالعه و بررسي انجام شده اي است که نشان مي دهد جهش هاي ژني خاصي عامل بالقوه لکنت زبان است.
از حدود سه ميليون آمريکايي مبتلا به لکنت زبان حدود پنج درصد پيش دبستاني و يک درصد بزرگسال هستند.
پژوهشگران با بررسي دي ان آ مبتلايان به لکنت زبان و افراد سالم دريافتند افرادي که لکنت زبان ندارند اين جهش هاي ژنتيکي نيز در آنها مشاهده نمي شود.
پزشکان از سال ها پيش مي دانستند ژنتيک نقش مهمي در ابتلا به لکنت زبان دارد.
سيمون فيشر از دانشگاه آکسفورد مي گويد: سووالات بسياري در مورد اينکه چگونه ژن دفع زباله به لکنت زبان منجر مي شود، مطرح است.
دو مورد از اين ژنها در اختلالاتي موسوم به mucolipidosis II و mucolipidosis III نقش دارد که در آنها زائدات در سلول ها تجمع مي يابد و موجب بروز مشکلات قلبي، کبدي، مفصلي و گفتاري مي شود.
به گفته پژوهشگران درصورتي که دو نسخه از يک ژن معيوب وجود داشته باشد فرد به اين اختلالات دچار مي شود. اين در حالي است که تقريبا همه افراد مورد بررسي در اين تحقيق فقط يک نسخه از اين ژن جهش يافته را داشتند.

منبع : ایرنا