RSS
به نام خدایی که از شدت حضور ناپیداست
سلام...
امروز می خوام از رفتن بگم...
رفتن به یک جایی که می گن بهتر از این جاست اما...
یک اما بزرگ داره و اون هم برای اون کسایی که با من فرق داشتن...
کسایی که به فکر هر دو طرف هستن واسشون بهتر از این جاست...
اما حرف امروز من از جهان آخرت و چگونگیش نیست...
من امروز میخوام از رفته هایی صحبت کنم که هستن...(خدا وکیلی فهمیدی چی نوشتم...)
از اون هایی که توی بودنشون اینقدر بودن که از یاد آدم نمیرن...
درست بودن و درست رفتن و حالا اینجاست که درست هم توی قلب و ذهنمون موندن...
مثل یک باغبون که شاید جای گل هاش نباشه ، اما همه عطر گل ها رو مدیون اون هستن...
بودن به معنای حقیقی... بودن با هدف تعالی و کمال...
نه این بودن به امید خونه و ماشین و زن وبچه...
نمی دونم شاید همه شما که الان دارید این متن رو می خونید با
حرفای من یاد کسی افتادید می خوام بدونم از نظر شما چه کسایی در نبودشون هم هستن...
اصلا یاد چه کسی افتادید؟؟ یعنی باید چه ویژگی هایی داشت که در نبودت هم احساس بشی...
از قدیم گفتن خوبی هست که می مونه... من هم موافقم... (اما نظر تو؟!)
اگه خوبی ها نبود اصلا کسی به کمال نمی رسید که بخواد موندگار بشه...
بگذارید برگردیم به دوران کودکی و دبستان...
پدر بزرگی که همیشه نخود کشمش میداد یادتون هست؟!
پترس و دهقان فداکار یادتون هست که؟!
چرا توی ذهنتون موندگار شدن؟؟ چون خوبی کردن به بهترین شکلش...
به نظر من وقتی موندگار میشی که خوبی ها رو به بهترین شکلش انجام بدی...
یعنی احسان کنی و محسن در یاد ها بمونی...
حالا راه احسان کردن و محسن شدن چی هست؟!
احسان همون راه نزدیک رسیدن به خداست...
راهی که همه ی موندگار های ذهنت اون رو طی کردن...
نه ، یک راه دیگه هم هست برای موندگار شدن و اون هم بدی رو به بدترین شکلش انجام دادن...
تاریخ ایران بخوام بگم حمله ی مغول ها .
خود حمله بد بود اما برای بدتر شدنش کتابخون ها و اموال ما رو آتش زدن...
تاریخ اسلام بخوام بگم بعد از ظهر عاشورا و جمع آوری غنایم.
دوست ندارم توضیح بدم چون آقا امام زمان گریه میکنه...
سر بسته می گم خودتون بفهمید...
((انگشت و انگشتری))
توی هر تاریخی که ببینی از این جور اتفاقات به یاد موندنی کثیف زیاده...
می دونی چرا؟؟
چون وقتی به کسی راه درست موندن رو نشون ندی
از هر طریقی تلاش میکنه که بمونه حالا چه خوب و چه بد...
خوش به حال حضرت قاسم، حضرت عبدالله،حضرت علی اصغر حضرت علی اکبر و...
که خوب توی تاریخ موندگار شدن و راه های موندگاری
رو گفتن؛ پس چرا من و توی جوان و نوجوان با وجود همچین
الگوهای اسلامی رو به الگو ها و شخصیت ها غربی می بریم...
فکر کنم جواب این سوالم رو باید بزرگترها(مسئولین و...)بدن؟!
یا حسین...
امروز می خوام از رفتن بگم...
رفتن به یک جایی که می گن بهتر از این جاست اما...
یک اما بزرگ داره و اون هم برای اون کسایی که با من فرق داشتن...
کسایی که به فکر هر دو طرف هستن واسشون بهتر از این جاست...
اما حرف امروز من از جهان آخرت و چگونگیش نیست...
من امروز میخوام از رفته هایی صحبت کنم که هستن...(خدا وکیلی فهمیدی چی نوشتم...)
از اون هایی که توی بودنشون اینقدر بودن که از یاد آدم نمیرن...
درست بودن و درست رفتن و حالا اینجاست که درست هم توی قلب و ذهنمون موندن...
مثل یک باغبون که شاید جای گل هاش نباشه ، اما همه عطر گل ها رو مدیون اون هستن...
بودن به معنای حقیقی... بودن با هدف تعالی و کمال...
نه این بودن به امید خونه و ماشین و زن وبچه...
نمی دونم شاید همه شما که الان دارید این متن رو می خونید با
حرفای من یاد کسی افتادید می خوام بدونم از نظر شما چه کسایی در نبودشون هم هستن...
اصلا یاد چه کسی افتادید؟؟ یعنی باید چه ویژگی هایی داشت که در نبودت هم احساس بشی...
از قدیم گفتن خوبی هست که می مونه... من هم موافقم... (اما نظر تو؟!)
اگه خوبی ها نبود اصلا کسی به کمال نمی رسید که بخواد موندگار بشه...
بگذارید برگردیم به دوران کودکی و دبستان...
پدر بزرگی که همیشه نخود کشمش میداد یادتون هست؟!
پترس و دهقان فداکار یادتون هست که؟!
چرا توی ذهنتون موندگار شدن؟؟ چون خوبی کردن به بهترین شکلش...
به نظر من وقتی موندگار میشی که خوبی ها رو به بهترین شکلش انجام بدی...
یعنی احسان کنی و محسن در یاد ها بمونی...
حالا راه احسان کردن و محسن شدن چی هست؟!
احسان همون راه نزدیک رسیدن به خداست...
راهی که همه ی موندگار های ذهنت اون رو طی کردن...
نه ، یک راه دیگه هم هست برای موندگار شدن و اون هم بدی رو به بدترین شکلش انجام دادن...
تاریخ ایران بخوام بگم حمله ی مغول ها .
خود حمله بد بود اما برای بدتر شدنش کتابخون ها و اموال ما رو آتش زدن...
تاریخ اسلام بخوام بگم بعد از ظهر عاشورا و جمع آوری غنایم.
دوست ندارم توضیح بدم چون آقا امام زمان گریه میکنه...
سر بسته می گم خودتون بفهمید...
((انگشت و انگشتری))
توی هر تاریخی که ببینی از این جور اتفاقات به یاد موندنی کثیف زیاده...
می دونی چرا؟؟
چون وقتی به کسی راه درست موندن رو نشون ندی
از هر طریقی تلاش میکنه که بمونه حالا چه خوب و چه بد...
خوش به حال حضرت قاسم، حضرت عبدالله،حضرت علی اصغر حضرت علی اکبر و...
که خوب توی تاریخ موندگار شدن و راه های موندگاری
رو گفتن؛ پس چرا من و توی جوان و نوجوان با وجود همچین
الگوهای اسلامی رو به الگو ها و شخصیت ها غربی می بریم...
فکر کنم جواب این سوالم رو باید بزرگترها(مسئولین و...)بدن؟!
یا حسین...
نوشته شده در تاريخ چهارشنبه 23 دی 1388 ساعت 3:45 PM | ... (0)
