در زمانهای قدیم حداقل در شبه جزیره عرب هیچ اطلاعاتی از علم نجوم در دست نبود.و اعراب جاهلیت در باره خورشید و ماه و کره زمین و فضا هیچ اطلاعاتی نداشتند وعلم نجوم بصورت سطحی در اختیار برخی از دانشمندان رومی و ایرانی بود و اعراب فقط خورشید را می دیدند که روزها می درخشد و ماه را می دیدند که در شبها می درخشد و در باره منشا آن هیچ اطلاعاتی نداشتند که چرا خورشید می درخشد و چرا ماه می درخشد. در زمانی که اعراب ماه را شی درخشانی می پنداشتند و از تاریکی آن هیچ اطلاعی نداشتند قرآن کریم در دو آیه به خوبی مساله انعکاس نور خورشید توسط ماه را تشریح کرد. در سوره یونس آیه 5 نوشته شده است: هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاء وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللّهُ ذَلِکَ إِلاَّ بِالْحَقِّ یُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ اوست کسی که خورشید را روشنایی بخشید و ماه را تابان کرد و برای آن منزلهایی معین کرد تا شماره سالها و حساب را بدانید خدا اینها را جز به حق نیافریده است نشانه‏ها[ی خود] را برای گروهی که می‏دانند به روشنی بیان می‏کند ضیا به معنی چیزی است که از خود نور ساطع می کند مانند چراغ و نور جسمی است که فقط نور را ساطع می کنند(مثل آینه ای که نور را انعکاس می دهد)در این آیه قرآن به خوبی اشاره می کند که نور خورشید از خود آن است ولی نور ماه متعلق به خود آن نیست. اما در سوره شمس آیات 1 تا 4 به طور مستقیم به این موضوع اشاره می شود که نور خورشید در شبها توسط ماه انعکاس داده می شود.

وَ الشَّمْس وَ ضُحَاهَا

– وَ الْقَّمَرِ إذا تَلَاها

–وَ النَّهَارِ إذا جَلاهَا

– وَ اللیْل إذا یَغْشَاهَا « سوگند به خورشید و پرتو آن

ــ و به ماه وقتیکه آنرا بازتاب می دهد

ــ و به روز وقتیکه آنرا متجلی می کند

ــ و به شب وقتیکه آنرا می پوشاند»