چه کسانی به پیسی مبتلا می‌شوند؟
حدود نیمی‌از افرادی که به این بیماری دچار می‌شوند، قبل از بیست سالگی علایم آن را در خود خواهند یافت.
حدود یک پنجم از مبتلایان نیز یکی از افراد خانواده‌شان به این بیماری مبتلا بوده اند.
بیشتر کسانی که پیسی دارند، از نظر سلامت عمومی، در وضعیت خوبی به سر می‌برند.
رنگ پوست چطور سفید بوجود می‌آید؟
ملانین، رنگدانه‌ای است که عامل تعیین کننده رنگ پوست، مو و چشم‌های ما می‌باشد و توسط سلول‌هایی به نام ملانوسیت (سلول‌های رنگدانه‌ساز) تولید می‌شود. اگر این سلول‌ها از بین بروند و یا نتوانند رنگدانه ملانین را تولید کنند، رنگ پوست روشن‌تر شده و یا به طور کلی سفید می‌شود.
دلیل پیدایش پیسی چیست؟
پیدایش پیسی نتیجه از بین رفتن سلول‌های رنگدانه‌ساز پوست است که دلیل آن ناشناخته است. ولی چهار علت اصلی در این زمینه وجود دارد:
1- سلول‌های عصبی که به طور غیرطبیعی فعال شده‌اند، ممکن است با تولید مواد سمی به سلول‌های رنگدانه‌ساز آسیب برسانند.
2- سیستم ایمنی بدن ممکن است در موقع دفاع از بدن در مقابل یک ماده خارجی، رنگدانه پوست را نیز از بین ببرد.
3- سلول‌های رنگدانه ساز ممکن است عامل از بین رفتن خودشان باشند. یعنی زمانی که رنگدانه در حال ساخته‌شدن است، مواد زایدی نیز در کنار آن تولید می‌شوند که سمی بوده و قادر به از بین بردن خود سلول‌ها است.
4- وجود یک نقص ارثی، موجب حساس شدن سلول‌های رنگدانه‌ساز به آسیب و در نتیجه از بین رفتن آنها می‌شود.
پیسی چگونه پیشرفت می‌کند؟
وسعت، مدت و شدت از دست رفتن رنگدانه پوست در اشخاص مختلف متفاوت است.
افرادی که پوست روشنی دارند، معمولا در تابستان متوجه تفاوت رنگ بین نواحی مبتلا و سایر نقاط سالم پوست که برنزه شده‌اند، می‌شوند. پیسی در افراد با پوست تیره بسیار واضح تر از روشن پوستان است در موارد شدید ممکن است رنگدانه در همه جای پوست از بین برود و پوست یکسره سفید شود.
هیچ راهی برای پیش‌گویی این که هر فرد چقدر رنگدانه از دست خواهد داد و یا اینکه بیماری وی چقدر طول خواهد کشید وجود ندارد.
یک لک پیسی به صورت ناحیه‌ای به رنگ سفید شیری رنگ دیده می‌شود. با این حال میزان تخریب رنگدانه در هر لک می‌تواند با سایر لک ها متفاوت باشد. در یک لک ممکن است سایه های مختلفی وجود داشته باشد و نیز یک ناحیه تیره‌تر، نواحی سفید شده را احاطه کرده باشد.
پیسی اغلب با از دست رفتن ناگهانی رنگدانه در یک نقطه از پوست شروع می‌شود. این فرآیند می‌تواند ادامه یابد و یا به دلایل ناشناخته، خود به خود متوقف شود.
دوره‌های از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لک و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تکرار می‌شوند.
بازگشت خودبه خودی رنگ به لک‌های سفید شده خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد. بعضی از بیماران که تصور می‌کنند بیماریشان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوستشان یک دست سفید شده است. گرچه رنگ پوست این افراد یک دست سفید شده، ولی آنها باز هم به پیسی مبتلا هستند.
آیا درمان قطعی برای پیسی وجود دارد؟
تحقیقات فراوانی در مورد این بیماری و روش های درمانی آن در حال انجام است و این امید وجود دارد که درمان های جدیدی کشف و ابداع شوند. در حال حاضر دلیل اصلی پیدایش پیسی ناشناخته است و اگرچه راه های مختلف درمانی متفاوتی (درمان های سنتی یا گیاهی) برای آن وجود دارد، ولی روش درمانی مۆثری که باعث بهبود همه بیماران شود، هنوز شناسایی نشده است.
پیسی چگونه درمان می‌شود؟
گاهی بهترین درمان برای پیسی این است که اصلا هیچ درمانی انجام نشود. در افرادی که پوست روشنی دارند، اجتناب از برنزه شدن پوست بدن، مانع از پیدایش تضاد رنگ و در نتیجه مخفی ماندن لک‌های پیسی خواهد شد.
پوست سفید مناطق مبتلا به این بیماری هیچگونه دفاعی در برابر نور خورشید ندارند. این نواحی خیلی به راحتی دچار آفتاب سوختگی می‌شوند. روی تمام نواحی مبتلا به ویتیلیگو که توسط لباس پوشانیده نمی‌شوند، باید یک ضد آفتاب مناسب با SPF حداقل برابر 30 مالیده شود و برای جلوگیری از آفتاب سوختگی، از قرار گرفتن در معرض خورشید در ساعات حداکثر تابش (10 صبح تا 4 عصر) خودداری کرد.
پنهان کردن لک‌های پیسی توسط کرم پودر، فرآورده‌های برنزه کننده (که بدون نیاز به نور آفتاب پوست را برنزه می‌کنند) یا سایر رنگ‌ها، کاری آسان و بی خطر است که سبب می‌شود این بیماری کمتر به چشم بیاید.
امروزه مواد آرایشی مقاوم در برابر شستشو (واترپروف) که تقریبا با تمام انواع رنگ پوست قابل انطباق هستند، در فروشگاه‌های عرضه محصولات بهداشتی آرایشی وجود دارند.
مهارت در استفاده از این مواد به تدریج به دست می‌آید و افراد به خوبی قادر خواهند بود پوست ناحیه مبتلا را به رنگ اطراف درآورند. این رنگ ها به تدریج از روی پوست محو می‌شوند و بنابراین نیاز به تکرار دارند.
شیرها و کرم‌های برنزه کننده محتوی یک ماده شیمیایی به نام «دی هیدروکسی استون» که برای رنگین کردن پوست نیازی به وجود ملانوسیت‌ها ندارند. رنگ ناشی از این فرآورده‌ها هم به تدریج محو می‌شوند، زیرا با هر بار ریزش سلول‌های مرده از روی پوست، بخشی از این رنگ نیز با آنها از پوست جدا می‌شود.
هیچ یک از این روش‌هایی که نام برده شد بیماری را درمان نمی‌کنند، ولی می‌توانند موجب بهبود ظاهر شخص شوند.
اگر از ضد آفتاب‌ها و رنگدانه‌های پوشاننده کاری بر نیاید، پزشک شما ممکن است درمان دیگری را به شما پیشنهاد کند. این درمان می‌تواند شامل بازگرداندن طبیعی و یا از بین بردن باقی مانده رنگدانه پوست باشد.
هیچ یک از روش‌های بازگرداندن رنگدانه پوست، درمان کامل و دایمی محسوب نمی‌شود.
بازگرداندن رنگدانه پوست
1- کورتون موضعی: داروهای موضعی حاوی کورتون ممکن است در بازگرداندن رنگدانه به نواحی کوچک مبتلا به پیسی مۆثر باشند. این داروها باید همزمان با سایر درمان‌ها به کار برده شوند. مصرف طولانی این داروها می‌تواند موجب نازک شدن پوست و حتی پیدایش ترک‌های پوستی در بعضی نواحی شوند. بنابراین استفاده از آنها باید حتما تحت نظارت پزشک متخصص پوست باشد.
2- پووا PUVA: در این روش درمان، دارویی به نام پسورالن به بیمار داده می‌شود. این ماده شیمیایی، پوست را نسبت به نور خورشید بسیار حساس می‌کند. سپس پوست، تحت تابش نوع خاصی از نور ماورای بنفش به نام UVA قرار می‌گیرد. دستگاه‌های درمانی ویژه‌ای برای این نوع درمان لازم هستند که همه جا در دسترس نمی‌باشند. در صورت عدم دسترسی به این دستگاه‌ها، می‌توان از نور آفتاب که دارای UVA می‌باشد استفاده کرد. البته امکان تنظیم دقیق مقدار اشعه تابیده شده در صورت استفاده از نور آفتاب وجود ندارد و لذا خطر سوختگی پوست در این روش بیشتر است. وقتی پیسی خیلی محدود است، پسورالن را می‌توان بر روی پوست مبتلا مالید و سپس بیمار را در معرض تابش UVA قرار داد.
با این حال معمولاً پسورالن را به صورت قرص خوراکی به بیمار می‌دهند. در این روش درمانی، بین 50 تا 70 درصد شانس برگشتن رنگدانه به پوست صورت، بدن، بازوها، ران و ساق پاها وجود دارد. دست‌ها و پاها خیلی کم به این نوع درمان پاسخ می‌دهند. معمولا حداقل یک دوره درمان یک ساله به صورت یک تا سه بار در هفته لازم است.
درمان پووا فقط باید توسط متخصص پوست و تحت شرایط کنترل شده صورت گیرد. عوارض جانبی پووا شامل واکنش‌هایی مشابه آفتاب سوختگی هستند. در صورت استفاده طولانی مدت، بر روی پوست کک‌مک بوجود می آید و پوست مستعد ابتلا به سرطان می‌شود.
از آنجا که انواع پسورالن موجب افزایش حساسیت چشم نسبت به نور خورشید می‌شوند، استفاده از عینک‌های آفتابی محافظ در برابر UVA از شروع درمان تا غروب آفتاب در همان روز ضرورت تام دارد. دلیل محافظت از چشم‌ها، پیشگیری از ابتلای زودرس به آب مروارید است.
معمولا ازPUVA برای بچه‌های زیر دوازده سال، زنان باردار یا شیرده و یا افراد مبتلا به بعضی از بیماری‌های خاص استفاده نمی‌شود.
3- اشعه ماورای بنفش: طیف بسیار محدودی از اشعه ماورای بنفش B، قدرت تحریک سلول‌های رنگدانه‌ساز را داشته و در درمان پیسی مفید می‌باشد. این طیف اشعه تنها توسط لامپ‌های مخصوص و یا سیستم لیزر تولید می‌گردد. عوارض این روش بسیار کم بوده و در بچه‌ها نیز قابل استفاده است.
4- پیوند پوست: انتقال پوست از نواحی طبیعی به نواحی سفیدشده فقط در موارد محدودی از بیماران مبتلا به پیسی امکانپذیر می‌باشد. معمولا این روش موجب بازگشت کامل رنگ به نواحی مبتلا نمی‌شود.
از بین بردن رنگدانه باقیمانده پوست
در بعضی از بیماران که بیماری پیسی وسعت زیادی پیدا کرده است، عملی‌ترین روش درمان، رنگ زدایی از نواحی طبیعی پوست و یکدست کردن رنگ آن است.
در این روش از یک ماده شیمیایی به نام"roquinone Monobenzylether Of Hy" یا از اشعه لیزر استفاده می‌شود. این روش درمان حدود یک سال به طول می‌انجامد.
معمولا از بین رفتن رنگ پوست، در این روش دایمی و برگشت ناپذیر است. لذا بیماران باید اکیدا از تماس با نور آفتاب اجتناب نمایند.
پیسی در کودکان چگونه درمان می‌شود؟
معمولاً در کودکان از روش‌های درمان شدید و تهاجمی استفاده نمی‌شود. در بیماران خردسال استفاده از ضدآفتاب و پوشانیدن لک‌ها با مواد رنگ‌کننده بهترین درمان است.
کورتون‌های موضعی را هم با احتیاط زیاد می‌توان به کار برد.
از «پووا» معمولا تا سن 12 سالگی استفاده نمی‌شود، اما در این دوره سنی نوعی از اشعه ماورای بنفش به نام ماورای بنفش B با طیف باریک، نتایج قابل قبولی در درمان پیسی داشته‌است.
برای پیشگیری از گسترش یا عود پیسی چه می‌توان کرد؟
از آنجایی که علت این بیماری شناخته نشده است، راه موثری برای پیشگیری از آن وجود ندارد.
نقش استرس‌های روحی در ایجاد یا تشدید بیماری قطعا مشخص نشده است. اگر چه بعضی از بیماران دوره‌های شدت بیماری را به این استرس ها ارتباط می‌دهند.
در برخی بیماران هر گونه آسیب پوست (سوختگی، زخم، خراشیدگی، ضربه‌های مکرر) موجب پیدایش لک‌های پیسی در محل آسیب می‌شود. این دسته از بیمارن باید در مراقبت از پوست خود دقت بیشتری نمایند.
نقش غذا در بروز بیماری مشخص نیست و در حال حاضر هیچ محدودیت غذایی خاصی به بیماران توصیه نمی‌شود.
