سخن وسخنوری

•┈┈••✾ 🌿🌺🌿 •✾••┈┈•

بسم‌الله الرّحمن الرّحیم

••••••••••••••••••••••••••••

شبی با نهج‌البلاغه سعید بهشتی در گروه بیان معنوی تلگرام

شهید مطهری ونهج البلاغه (76)

عناصر موعظه‌ای نهج‌البلاغه (تقوا 2)

تقوا مصونیت است نه محدودیت

ازنظر نهج‌البلاغه تقوا حالتی است که به روح انسان شخصیت و قدرت می‌دهد و آدمی را مسلط بر خویشتن و مالک «خود» می‌نماید...

در نهج‌البلاغه بر این معنی تأکید شده که تقوا حفاظ و پناهگاه است نه زنجیر و زندان و محدودیت. بسیارند کسانی که میان «مصونیت» و «محدودیت» فرق نمی‌نهند و بانام آزادی و رهایی از قیدوبند، به خرابی حصار تقوا فتوا می‌دهند.

قدر مشترک پناهگاه و زندان «مانعیت» است، اما پناهگاه مانع خطرهاست و زندان مانع بهره‌برداری از موهبت‌ها و استعدادها. این است که علی علیه‌السلام می‌فرماید:

اعْلَموا عِبادَ اللَّهِ انَّ التَّقْوی دارُ حِصْنٍ عَزیزٍ، وَ الْفُجورَ دارُ حِصْنٍ ذَلیلٍ،

لایمْنَعُ اهْلَهُ وَ لا یحْرِزُ مَنْ لَجَأَ الَیهِ. الا وَ بِالتَّقْوی تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطایا «1».

بندگان خدا! بدانید که تقوا حصار و بارویی بلند و غیرقابل تسلط است و بی‌تقوایی و هرزگی حصار و بارویی پست است که مانع و حافظ ساکنان خود نیست و آن‌کس را که به آن پناه ببرد حفظ نمی‌کند. همانا با نیروی تقوا نیش گزنده خطاکاری‌ها بریده می‌شود.

علی علیه‌السلام در این بیان عالی خود گناه و لغزش را که به جان آدمی آسیب می‌زند، به گزنده‌ای از قبیل مار و عقرب تشبیه می‌کند؛ می‌فرماید نیروی تقوا نیش این گزندگان را قطع می‌کند.

نهج‌البلاغه، خطبه 157

حکمت 465 نهج‌البلاغه، طایفه پرافتخار انصار

 (تاریخی، اجتماعی، سیاسی)

وَ قَالَ علی علیه‌السلام:‌ فِی مَدْحِ الْأَنْصَارِ هُمْ وَ اللَّهِ رَبَّوُا الْإِسْلَامَ کمَا یرَبَّی الْفِلْوُ مَعَ غَنَائِهِمْ بِأَیدِیهِمُ السِّبَاطِ وَ أَلْسِنَتِهِمُ السِّلَاط

و درود خدا بر او، فرمود: (در ستایش انصار فرمود) به خدا سوگند! آن‌ها اسلام را پروراندند، چونان مادری که فرزندش را بپروراند، با توانگری، با دست‌های بخشنده و زبان‌های برنده و گویا

نکته‌ها

1-حضرت در این گفتار فصیحانه مدح بلیغی در مورد انصار (یاران پیامبر از اهل مدینه) بیان فرموده‌اند که اشاره به نقش انصار در پیشرفت اسلام ودوصفت برجسته آن‌هاست

2-کار انصار همچون پرورش فرزند بود که با هجرت مسلمین از مکه به مدینه موردحمایت انصار قرار گرفتند و قران به‌طور مکرر آن‌ها را ستوده است (سوره توبه آیه 100.117، سوره انفال آیه 74) البته منظور افراد مخلص بودند نه منافقانی که بعد از پیامبر صلی‌الله علیه واله، بر عهد خود با خداورسولش باقی نماندند

منابع

نهج البلاغة (للصبحی صالح)، 1 جلد، هجرت - قم، چاپ: اول، 1414 ق.ص 557

نهج البلاغة / ترجمه دشتی، 1 جلد، مشهور - ایران؛ قم، چاپ: اول، 1379 ش.ص 739

پیام امام استاد مکارم شیرازی جلد 15 صفحه 639، انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیهماالسلام

مجموعه‌آثاراستادشهیدمطهری، ج 16، ص: 509

________________________________________

✨اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمِّدٍوَّ آلِ مُحَمَّدٍ وَّ عَجِّلْ فَرَجَهُم✨

🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷