 |
نظرات(0)
|
هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّى إِذا كُنْتُمْ فِي الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِمْ بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُوا بِها جاءَتْها رِيحٌ عاصِفٌ وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكانٍ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنْجَيْتَنا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ
او كسى است كه شما را در خشكى و دريا سير مىدهد، تا آنگاه كه در كشتى باشيد و بادى موافق، كشتىها را به جريان در آورد و بدين وسيله خوشحال شوند، ناگهان تندبادى آيد و موج از هر سو سراغشان آيد و گمان برند كه در محاصرهى بلا گرفتارند، (در اين هنگام) خداوند را با اخلاص عقيده مىخوانند (و مىگويند:) اگر ما را از اين خطر نجات دهى، قطعاً از شاكران خواهيم بود.
«سوره یونس ایه22»
نکته ها
در این آيه دست به اعماق فطرت بشر انداخته و توحيد فطرى را براى آنها تشريح مىكند كه چگونه انسان در مشكلات بزرگ و به هنگام خطر، همه چيز را جز خدا فراموش مىنمايد، اما به محض اينكه بلا بر طرف شد، آتش خاموش گشت و مشكل حل گرديد بار ديگر ستمگرى را پيشه مىكند و از خدا بيگانه مىشود. " كلمه" فلك" به معناى كشتى است، هم يك كشتى را فلك مىگويند و هم جمع كشتيها را، البته در اينجا جمع آن مورد نظر است، به دليل اينكه با فعل جمع از حركت و جريان آن تعبير كرده و فرموده:" وَ جَرَيْنَ بِهِمْ"، و كلمه" ريح" به معناى نسيم و" ريح عاصف" به معناى باد تند است،
پیام ها
1- انسان هر چه هم پيشرفت كند، از گزند حوادث طبيعى درامان نيست. «جاءَتْها رِيحٌ عاصِفٌ»
2- حوادث طبيعى، غرور و تكبّر انسان را برطرف ساخته، او را در برابر خداوند خاضع مىسازد. «دَعَوُا اللَّهَ»
3- هنگام خطر، فطرت انسان به يك مبدأ نجات متوجّه مىشود. «دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ»
4- انسان در هنگامهى خطر قول مىدهد، ولى به رفاه كه رسيد غافل مىشود.«لَئِنْ أَنْجَيْتَنا»
منابع
تفسير نور، ج3، ص 556، تفسير نمونه ج8 ص 258 ترجمه تفسير الميزان ج10 50
کلمات کلیدی :
سوره یونس ایه 22
نویسنده : مسعود شاکری
تاریخ : پنج شنبه 5 بهمن 1396
زمان : 12:08 AM
