گلستان حسین علیه السلام

 

همین نه من شده‌ام ریزه‌خوارِ خوانِ حسین (علیه السلام)

که هست عالم ایجاد، میهمان حسین (علیه السلام)

 

ز آفتاب قیامت نباشدش باکی

کسی که رفت دمی زیرِ سایبان حسین (علیه السلام)

 

رُخش به دست نگیرد ز شرْم در محشر

به صِدْق هر که نَهَد رُخْ بر آستان حسین (علیه السلام)

 

کسی که خارِ گلستانِ عشق، خود را خوانْد

عزیزِ هر دو جهان شد، قسم به جان حسین (علیه السلام)

 

همیشه باغ بود پایمالِ دستِ خزان

ولی همیشه بهار است گلستانِ حسین (علیه السلام)

 

به گوشِ دل بشنو نوحه از لب هستی

که بسته است لب از نوحه، نوحه خوانِ حسین (علیه السلام)

 

علی انسانی



[ دوشنبه 20 اردیبهشت 1395  ] [ 10:54 PM ] [ KuoroshSS ]