همه ما با كلمه محراب آشنا هستیم، این كلمه در قرآن نیز درباره محلّ نماز زكریّاعلیه السلام آمده است. «هو قائم یصلّى فى المحراب»(41)
محراب در لغت یعنى محلّ حرب وجنگ، پس نماز وحضور در محرابِ عبادت، قیام براى جنگ با ابلیس است.
اگر انسان هر روز چند بار در محلى قرار بگیرد كه نامش محل جنگ باشد، جنگ با هوسها و شیطانها و طاغوتها، القاى این كلمه چه تأثیرى در فرد و جامعه دارد؟
بگذریم كه امروز به خاطر فرهنگ غلط، محرابها را تزیین مىكنند وگلبوتههاى كاشىكارىها، صحنه را درست به عكس كرده وبه جاى فرار شیطان جولانگاه او قرار داده است.
روزى پیامبرصلى الله علیه وآله به فاطمه علیها السلام فرمود:
این پرده را از جلو دید من بردار، زیرا گلِ روى این پارچه، در حال نماز توجّه مرا از بین مىبرد.
ولى ما امروز مبلغ سنگینى خرج مىكنیم تا محراب را با انواع كاشى تزیین كنیم. نمىدانم چرا به اسم شعائر مذهبى و هنر معمارى، از متن اسلام دور مىشویم؟ اسلام هر چه عمیق ولى بى آلایش معرفى شود جاذبه بیشترى خواهد داشت. ما با این همه تزیینات چند نفر را به مسجد جذب كردهایم و اگر بودجه این تشریفات را صرف نیازهاى ضرورى جوانان كنیم چقدر جذب خواهیم كرد؟
41) آلعمران، 38 - 39.
:: ادامه مطلب
ما در هر نماز با گفتن «اهدنا الصرط المستقیم» از خداوند راه مستقیم را مى خواهیم.
انسان هر لحظه فكر تازهاى دارد، دوستان و دشمنان، نزدیكان و بیگانگان، طاغوتها و وسوسهگران وشیاطین نیز با تلقین و تشویق و تهدید و تبلیغ، براى انسان طرحهائى را دارند و برنامهریزىهائى مىكنند كه انسان جز با امداد الهى هرگز نمىتواند در میان این همه راه كه از هوسها مایه مىگیرد، نجات یابد و راه مستقیم را بپیماید.
«اهدنا الصراط المستقیم»، را مستقیم:
راه خدا و اولیاى خداست.
راهى است كه از هرگونه خطا و انحراف دور است.
راهى است كه ترسیم كننده آن مرا دوست دارد و نیازم را مىداند.
راهى است كه به بهشت منتهى مىشود.
راهى است كه با فطرت سالم هماهنگ است.
راهى است كه اگر در آن راه بمیرم شهید محسوب مىشوم.
راهى است كه از عالم بالا و بالاتر از علم ماست.
راهى است كه انسان در آن دچار شك وپشیمانى نمىشود.
راهى است از همه راهها صافتر، نزدیكتر و روشنتر.
وبالاخره راه مستقیم، راه انبیا، شهدا، صالحان وصدیّقین است.
اینها نشانههاى راه حقّ ومستقیم است كه شناخت آن مشكل و دقیق است وحركت وپایدارى در آن نیاز به امداد الهى دارد.
:: ادامه مطلب
مردم نسبت به رستاخیز و معاد، چند دسته هستند:
1- گروهى به قیامت شك دارند: «انكنتم فىریب من البعث»(36)
2- گروهى به قیامت گمان دارند: «یظنّون انّهم ملاقوا اللَّه»(37)
3- گروهى به قیامت یقین دارند: «و بالاخرة هم یوقنون»(38)
4- گروهى منكر قیامت هستند: «و كنا نكذب بیوم الدّین»(39)
5 - گروهى ایمان دارند ولى فراموش مىكنند: «نسوا یومالحساب»(40)
قرآن براى رفع شك استدلال كرده و از مؤمنین وگمان دارندگان ستایش كرده است و از منكران، برهان خواسته كه دلیل انكار شما چیست؟ و براى گروه پنجم دائماً تذكّراتى داده كه انسان فراموش نكند.
نماز، هم شكزدایى مىكند و هم غفلتها را به «یاد» تبدیل مىسازد. در نماز با گفتن «مالك یوم الدّین» در هر شبانه روز حداقل ده بار، انسان مسئله قیامت را به خود تلقین مىكند و تذكّر مىدهد.
36) حج، 5.
37) بقره، 46.
38) نمل، 31.
39) مدّثر، 46.
40) ص، 26.
:: ادامه مطلب
عبادت كنید پروردگارى را كه شما و نیاكان شما را آفرید، هستى شما و همه از اوست.
در سوره كوثر مىخوانیم: «انّا اعطیناك الكوثر فصلّ» ما به تو «كوثر» دادیم، خیر زیاد عطا كردیم پس نماز بخوان. یعنى به شكرانه عطایاى ما نماز به پا دار.
نماز بهترین نوع شكرگزارى است كه شیوه آن را خداوند بیان فرموده و تمام انبیا و اولیا هم آن شیوه را به كار بستهاند. نماز تشكّرى است عملى، زبانى، دائمى و سازنده.
35) بقره، 21.
:: ادامه مطلب
خداوند به حضرت موسى مى فرماید: «اقم الصلوة لذكرى»(34) براى یاد من نماز به پا دار.
نماز، ذكرى است زبانى وقلبى، با روشى مخصوص و شیوهاى ابتكارى كه اعضاى بدن از موى سر تا نوك پا در آن نقش دارند. هنگام وضو، هم روى سر را مسح مىكنیم و هم روى پا را، هنگام سجده هم پیشانى بر زمین نهاده مىشود هم انگشت پا، در طول نماز هم زبان ذكر او مىگوید هم دل به یاد اوست. چشمها باید خاشع باشد، كمر در ركوع خم شود، دستها هنگام گفتن «اللَّهاكبر» بالا بیاید، گردن، صاف ودر ركوع كشیده شود، به هر حال در نماز همه اعضا به نحوى در خدمت یاد خدا هستند.
34) طه، 14.
:: ادامه مطلب
آرى، اوّلین واجب بر هر مكلّفى قبل از روزه و خمس و زكات و حج و... نماز است و طبیعى است كه در قیامت نیز در اوّلین فرصت، از اوّلین تكلیف سؤال شود.
33) بحار، ج 7، ص 267.
:: ادامه مطلب
|
» کل نظرات : 135
» بازديد کل : 2909444
» تاريخ ايجاد وبلاگ :
شنبه 30 دی 1391
» آخرين بروز رساني :
سه شنبه 19 دی 1396
