همه ما با كلمه محراب آشنا هستیم، این كلمه در قرآن نیز درباره محلّ نماز زكریّاعلیه السلام آمده است. «هو قائم یصلّى فى المحراب»(41)
 محراب در لغت یعنى محلّ حرب وجنگ، پس نماز وحضور در محرابِ عبادت، قیام براى جنگ با ابلیس است.
 اگر انسان هر روز چند بار در محلى قرار بگیرد كه نامش محل جنگ باشد، جنگ با هوس‏ها و شیطان‏ها و طاغوت‏ها، القاى این كلمه چه تأثیرى در فرد و جامعه دارد؟
 بگذریم كه امروز به خاطر فرهنگ غلط، محراب‏ها را تزیین مى‏كنند وگل‏بوته‏هاى كاشى‏كارى‏ها، صحنه را درست به عكس كرده وبه جاى فرار شیطان جولانگاه او قرار داده است.
 روزى پیامبرصلى الله علیه وآله به فاطمه ‏علیها السلام فرمود:
 این پرده را از جلو دید من بردار، زیرا گلِ روى این پارچه، در حال نماز توجّه مرا از بین مى‏برد.
 ولى ما امروز مبلغ سنگینى خرج مى‏كنیم تا محراب را با انواع كاشى تزیین كنیم. نمى‏دانم چرا به اسم شعائر مذهبى و هنر معمارى، از متن اسلام دور مى‏شویم؟ اسلام هر چه عمیق ولى بى آلایش معرفى شود جاذبه بیشترى خواهد داشت. ما با این همه تزیینات چند نفر را به مسجد جذب كرده‏ایم و اگر بودجه این تشریفات را صرف نیازهاى ضرورى جوانان كنیم چقدر جذب خواهیم كرد؟

41) آل‏عمران، 38 - 39.