با همه اهمیّتى كه نماز در نزد خداوند و اولیا دارد، امّا برخورد مردم با آن متفاوت است:
 الف: عدّه‏اى ایمان ندارند ونماز نمى‏خوانند: «فلا صدّق و لاصلّى»(17)
 ب: عدّه‏اى مانع نماز دیگران مى‏شوند: «ارایت الذى ینهى عبداً اذا صلّى»(18)
 در شأن نزول آیه آمده است كه ابوجهل تصمیم گرفت هنگامى كه پیامبر براى نماز به سجده مى‏رود با لگد، گردن حضرت را در هم بشكند. مردم او را دیدند كه رفت ولى منصرف شد. گفتند: چرا چنین نكردى؟!
 گفت: چون خواستم چنین كنم، خندقى از آتش دیدم كه در پیش روى من شعله‏ور شد.(19)
 ج: عدّه‏اى نماز را مسخره مى‏كنند: «و اذا نادیتم الى الصلوة اتخذوها هزواً»(20)
 د: عدّه‏اى بى‏نشاط نماز مى‏خوانند: «واذا قاموا الى الصلوة قاموا كُسالى»(21)
 ه : عدّه‏اى گاهى مى‏خوانند و گاهى نمى‏خوانند: «فویل للمصلّین الّذینهم عن صلوتهم ساهون»(22)
 و: عدّه‏اى به خاطر رسیدن به دنیا، از نماز كم مى‏گذارند: «و اذا رأوا تجارة او لهواً انفضّوا الیها و تركوك قائما»(23) هرگاه لهو و تجارتى دیدند به سوى آن روانه شده و تو را در حالى كه به خواندن خطبه نماز ایستاده‏اى وامى‏گذارند.
 این آیه اشاره به ماجرائى است كه پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله مشغول خواندن خطبه‏هاى نماز جمعه بود كه كاروانى تازه وارد، براى فروش اجناس خود شروع به طبل زدن كردند. مردم از پاى سخن پیامبر بلند شده و به سراغ تجارت و معامله رفتند و حضرت را تنها گذاشتند.

17) قیامت، 31.
18) علق، 40.
19) تفسیر نمونه، ذیل آیه.
20) مائده، 58.
21) نساء، 142.
22) ماعون، 4 - 5.
23) جمعه، 10.